Dood paard

Wie dacht dat de Slotervaartsoap na het gedwongen vertrek van bestuurder Aysel Erbudak definitief verleden tijd zou zijn, komt bedrogen uit. Het gaat niet lekker daar in Amsterdam-west. Hoewel bestuurder Willem de Boer zegt geen twijfel te hebben over de toekomst van het ziekenhuis, wijzen de gegevens die nu naar buiten komen op zulke grote financiële problemen dat een faillissement niet uit te sluiten is. En waar De Boer aan de ene kant stelt dat de productie binnen een paar maanden met 10 tot 20 procent moet groeien, is ook sprake van scenario’s waarin 10 tot 15 procent van de medisch specialisten moet worden ontslagen. Betekent dit dat die productiestijging middels vergaande taakherschikking tot stand moet komen? Of moeten de overblijvende medisch specialisten dubbele diensten gaan draaien? Voor de kwaliteit van de patiëntenzorg is beide niet te hopen.

‘De tragiek van een overbodig ziekenhuis’

Een beetje potsierlijk wordt het als De Boer de recente sluiting van de OK’s en de SEH wegens problemen met het luchtbeheersingssysteem vertaalt als een bewijs van groeiend kwaliteits- en veiligheidsbewustzijn. Zou je dat dan niet met gepaste trots gemeld hebben – ‘Kijk ons eens goed bezig zijn’ – aan patiënten, zorgverzekeraars en de Inspectie voor Gezondheidszorg en Jeugd?

In hun boek De kraak van het Slotervaartziekenhuis uit 2015 hebben journalisten Bas Soetenhorst en Jeroen Wester het al in de inleiding over ‘de tragiek van een overbodig ziekenhuis’. Ongelofelijk hoe lang zo’n doodsstrijd kan duren.

NB: In de verontrustende berichtgeving over MC Slotervaart is een nuancering op zijn plaats. Op Twitter zag ik de gang van zaken in dat ziekenhuis vertaald worden als symbolisch voor ‘ziekenzorg anno 2018’. Dit suggereert dat de daar bestaande gang van zaken overal in de Nederlandse zorg gemeengoed is. Dat is een suggestie die onderbouwing in feiten ontbeert.