Economisch perspectief
Het is niet gek dat de kersverse hoogleraar Pieter van Baal (leeropdracht public health economics) in een interview over zijn hoogleraarschap en oratie benadrukt: “De econoom is geen vijand van de volksgezondheid”. In social media-discussies worden economen nogal eens door zorgprofessionals de hoek in geblaft als mensen die totaal geen verstand hebben van de zorg en dus maar wat roepen.
Het onderzoeksthema waarop Van Baal zich richt, is buitengewoon actueel: de balans tussen volksgezondheid en zorguitgaven. Kijk maar naar wat Marian Kaljouw (Nederlandse Zorgautoriteit) en Sjaak Wijma (Zorginstituut Nederland) hierover zeiden tijdens het vorige week gehouden Passende zorg-congres.
Passende zorg wordt weliswaar nadrukkelijk niet gepositioneerd als een bezuinigingsoperatie, maar een financiële component heeft het natuurlijk wel. Van Baal werpt twee vragen op die hier duidelijk naar verwijzen: ‘Zijn de uitgaven aan de zorg doelmatig?’ en ‘Welke zorg die nu wordt geleverd kan misschien beter worden stopgezet en welke nieuwe zorg zouden we moeten implementeren?’.
Zijn de uitgaven aan de zorg doelmatig?
Ook Kaljjouw en Wijna gingen tijdens dat Passende zorg-congres niet aan die financiële component voorbij. Kaljouw stelde dat de transformatie die in het Integraal Zorgakkoord beschreven staat meer zal gaan kosten dan de 2,8 miljard die daarvoor in dat akkoord is gereserveerd. En Wijna benadrukte dat het concept passende zorg al in de komende contractonderhandelingen tussen zorgverzekeraars en zorgaanbieders een duidelijke plaats zal moeten krijgen.
De econoom speelt wel degelijk een rol in de discussie over de toekomst van de zorg. En wie naar de premieontwikkeling kijkt, kan alleen maar concluderen dat dat beslist geen kwaad kan.
