Eén heldere basiszorgvoorziening voor iedereen

Gelijk recht op onderwijs, zorg en rechtspraak zijn onmisbare pijlers voor gelijke kansen en daarmee essentieel voor een evenwichtige samenleving. Basiszorg zou daarom een nutsvoorziening moeten zijn voor degene, die ongelukkigerwijs ziek wordt, en waar eenieder evenveel en evengoed al dan niet recht op heeft.

Zorgpremiegeld besteed aan zorg

De basiszorg wordt door burgers gezamenlijk betaald. Discussies over de hoogte van het budget zijn terecht, echter prematuur zonder de voorafgaande waarborg dat het budget ook daadwerkelijk wordt gebruikt ten dienste van de zorg. Ondersteunende zaken dienen zo sober mogelijk te worden ingericht en het lekken van zorggelden dient te worden afgedicht. De jaarlijkse ‘1400 poliscircus façade’ levert helemaal geen bijdrage aan de zorg, evenmin de vele jaarlijkse, tijd- en geldverslindende onderhandelingen met allerlei private verzekeraars en of winstuitkeringen in de toekomst. Het declaratiesysteem kan door herinvoering van landelijke, redelijke tariefvergoedingen veel eenvoudiger en overzichtelijker worden voor alle partijen. Het geld dat nu aan het ingewikkelde declaratiesysteem overal in het hele land verspild wordt, kan dan weer aan zorg besteed worden.

Kosten… dan ook de baten voor de burger

Hogere kosten in de zorg komen uiteindelijk ten laste van de burger, hetzij via de belasting, de premie, het eigen risico e/o eigen bijdrages. En gezien 4 grote zorgverzekeringsondernemingen 90 procent van de markt beheersen, loopt de staat (i.e. de burger) wellicht ook nog het risico om ooit alsnog onder de vlag van too-big-to-fail verzekeraars voor faillissement te moeten behoeden. Als tegenwicht dienen ook eventuele besparingen en meevallers, transparant en direct via de staatskas weer terug te vloeien naar de burger en aangewend te worden voor lastenvermindering, dan wel meer zorg.

Duidelijkheid en transparantie

Als alle burgers recht hebben op dezelfde voorzieningen en vooraf duidelijk is voor hoeveel welke zorg bij elke, zelf gekozen, erkende zorgverlener vergoed wordt, weet iedere verzekerde vooraf waar hij aan toe is. Als helder is aan welke eisen een zorgverlener moet voldoen om erkend bepaalde zorg te mogen verlenen en binnen welk budget, weet ook deze waar hij aan toe is. Deze wetenschap maakt dat men weer keuzes kan maken in o.a. bedrijfsvoering en toekomstbestendige innovaties.

Ook de geldstromen en bestedingen zouden transparanter moeten zijn. Private organisaties zonder zichtbaar product brengen een zekere ontransparantie mee. Financiële organisaties hebben natuurlijkerwijs overwegend meer oog voor financiële targets. De burger wil echter transparant waar voor zijn geld, waarbij in de zorg menselijke overwegingen een grote rol spelen, die soms meer en soms minder kosten dan het standaard protocol.

Onafhankelijk medisch advies en betere kwaliteit

Dat het medisch advies vrij moet zijn van het belang van een derde private partij lijkt logisch. Dat is beter gewaarborgd als de patiënt te allen tijde zelf zijn of haar zorgverlener mag kiezen. De vertrouwensrelatie tussen patiënt en zorgverlener kan weer centraal staan, hetgeen het resultaat van en de tevredenheid over de zorg ten goede komt.

‘Goed doordachte, weloverwogen invoer van een nationaal zorgfonds met vrije artsenkeuze is de beste optie’

De landelijke vergoedingen zijn niet te hoog, maar blijven wel toereikend om de kwaliteit ook te kunnen leveren. Deze zouden zonodig getoetst kunnen worden door kwaliteitsinstituten als de IGZ, het kwaliteitsinstituut en de beroepsverenigingen. Door een meer evenwichtig machtsverdeling blijft de zorg zinvol, uitvoerbaar, behapbaar én betaalbaar, zodat kwaliteit leveren mogelijk blijft. 
Wanneer er geen enkele financiële of markt-inherente hindernis de samenwerking of het delen van kennis verhindert, kunnen zorgverleners weer samen beter worden.

Geen zorgstelsel zal perfect zijn. Bovenstaande overwegend, lijkt een goed doordachte, weloverwogen invoer van een nationaal zorgfonds met vrije artsenkeuze de beste optie.

Delen