Een kwestie van volgorde
In een ingezonden brief in Tubantia reageert chirurg-oncoloog Lutke Holzik op een eerdere uitlating van Chris van den Haak van BDO in dezelfde krant. Van den Haak zei daarin: “De dokter komt nog te vaak in de verleiding om een ingreep te doen in plaats van een goed gesprek met de patiënt te voeren over een gezondere leefstijl.”
De lezersbrief waarin Holzik hem hierover van repliek dient, maakt duidelijk dat deze opmerking hem in het verkeerde keelgat is geschoten. “Ik ervaar dit als een belediging aan het adres van de medisch specialist”, schrijft hij. En hij stelt dat de patiënt niet voor een operatie komt omdat het twee halen een betalen is, maar omdat de huisarts en patiënt er al goed over nagedacht hebben en er een indicatie bestaat om te verwijzen.
‘Bij ‘leefstijlziekte’ is medisch handelen het paard achter de wagen spannen’
Dat is niet helemaal scherp natuurlijk, want een indicatie om te verwijzen is nog geen indicatie voor een medische behandeling en niet iedere medische behandeling is een operatie. En als sprake is van een ziekte waarin leefstijl een grote rol speelt, is medisch handelen wel het paard achter de wagen spannen.
De vraag is in hoeverre je dat de medisch specialist kunt verwijten – wat Holzik erin leest. Maar de vraag is ook of Van den Haak zijn boodschap aan de juiste professional richt. Hij heeft het immers expliciet over leefstijl en hij plaatst zijn boodschap in de context van een interview over de ziekenhuiszorg. Als het zover moet komen dat de patiënt bij het ziekenhuis aanbelandt, heeft die leefstijl al veel te lang geen aandacht gekregen. En die aandacht begint bij de persoon in kwestie en diens naasten, plus de huisarts en het sociaal domein. De medisch specialist volgt achteraan in de rij.
