Eerste jaar – Raffaele Giusepponi

Je leven verandert drastisch als je gaat studeren. In deze serie kijken vier tweedejaars kijken terug op eerste jaar. In deze aflevering: Raffaele Giusepponi (20), student tandheelkunde aan de Rijksuniversiteit Groningen.

Tekst: Marjan Enzlin

“Sinds de vierde van het vwo weet ik al dat ik tandarts wil worden. Zowel het technisch-innovatieve als het medische aspect in de tandheelkunde spreekt me aan. En ook het sociale; een tandarts is zo’n beetje bij de hele levensloop van een patiënt betrokken. Het is een technisch doe-beroep en je kunt op korte en lange termijn een bijdrage leveren aan de algehele gezondheid van een patiënt.

Ik heb noodgedwongen een omweg genomen om toegelaten te worden. De decentrale selectie in Nijmegen lukte niet, dus ben ik een jaar biomedische wetenschappen gaan doen in Leuven. Die studie biedt een goede voorbereiding voor een eventueel toelatingsexamen voor tandheelkunde in België. Maar dat was niet nodig. Bij de tweede poging werd ik in Groningen toegelaten. Ik kom uit Zuid-Limburg, dus Groningen is ver weg, maar toen ik de stad eenmaal gezien had, was ik direct verkocht. Een geweldige studentenstad. Alleen jammer dat ik acht uur moet reizen voor een weekend bij mijn ouders.

‘Je kent elkaar hier heel goed’

Ik had nooit een plan B, wilde echt alleen tandheelkunde doen en nu het eerste jaar achter de rug is, blijkt de studie alles wat ik ervan verwacht had. Elk jaar beginnen maar 48 studenten, dus je kent elkaar goed. Je hebt intensief contact met zowel de medestudenten als de docenten. Elke week brengen we acht uur met elkaar door aan de skills-tafel. Twee keer per jaar krijg je nieuwe ‘tafelgenoten’ om mee te oefenen. Allemaal heel sociaal-interactief en technisch. Een combinatie die prima bij me past.”