En nu ook dóen
Welbeschouwd is het een vreemde gewaarwording om deze kop pas in 2015 te lezen: ‘Laat patiëntenverenigingen IGZ adviseren’. Bij de komst van de Zorgverzekeringswet in 2006 was het immers de bedoeling dat een gelijkwaardige driehoek zou ontstaan van zorgaanbieders, zorgverzekeraars en zorggebruikers. Met zijn drieën moesten zij gaan vaststellen wat goede kwaliteit van zorg is. In de praktijk heeft dit lang op zich laten wachten en is meer over de zorggebruiker gesproken dan dat die zelf de ruimte kreeg om mee te praten.
Het is dan ook verheugend dat NIVEL op basis van onderzoek tot de conclusie komt dat het een goed idee zou zijn als de Inspectie voor de Gezondheidszorg patiënten actief betrekt bij het toezicht op de kwaliteit van zorg. Enig cynisme over de conclusie van NIVEL kan ik niet onderdrukken – een kind begrijpt dat dit waardevol is, de zorg bestáát immers voor de patiënt – maar het is in ieder geval goed dat het weer eens hardop wordt gezegd.
De vraag is alleen: hoe nu verder? Hoe zorgen we ervoor dat het ook gebeurt, en dat het goed gebeurt? Het is terecht dat de respondenten op het NIVEL-onderzoek vaststellen dat zoeken naar patiëntervaringen op social media geen goed idee is. Dat levert alleen maar N=1 verhalen op. Er moet een structuur aan ten grondslag liggen. Patiëntenverenigingen kunnen die rol wél oppakken. Zij vertegenwoordigen grote groepen patiënten en kunnen dus informatie van hun achterban kanaliseren en rubriceren. Maar het is wel zo handig als ze dit allemaal op dezelfde manier doen, en als ze dit doen op basis van toetsingscriteria die aansluiten bij de toetsingscriteria die de IGZ zelf al hanteert. Maak dus eerst de kaders helder. En doe dat alsjeblieft een beetje snel.
16 reacties
Ha, nu ben ik het bíjna helemaal met je eens, Frank :).
1 dingetje maar: zou het geen idee zijn als de IGZ zijn toetsingscriteria tegen het licht houdt aan de hand van de ideeën van de patientenorganisaties daarover in plaats van andersom?
patient2punt0
12 mei 2015 / 10:35Ja Frieda, dat is natuurlijk een heel mooie nuancering. Touché.
Frank van Wijck
12 mei 2015 / 10:39mooi verhaal, juiste conclusie; nu niet overhaast aan het werk, wel snel even een structuur maken. dank je frank.
johan g. beun
12 mei 2015 / 12:40Altijd zelf lezen; rammelende teksten vragen om zelf lezen.
Blijft verbazen dat NIVEL met dit soort slecht onderbouwde rapporten durft te komen. De nood is blijkbaar hoog aldaar. De subsidient betaalt en die subsidient is VWS.
NIVEL werkt met VGZ panel. 10.000 leden bestand en daaruit wordt een selectie gehaald;
Voor het onderzoek zijn 1.500 leden van het Consumentenpanel Gezondheidszorg benaderd om een vragenlijst in te vullen. Al naar gelang hun eigen voorkeur konden panelleden de vragenlijst schriftelijk of via internet invullen. Aan alle panelleden die in eerste instantie niet gereageerd hadden, is een herinnering toegestuurd (twee online herinneringen en één schriftelijke herinnering). De vragenlijst is ingevuld door 803 panelleden de vragenlijst ingevuld (respons 54%).
Lees de tabellen. Is de samenstelling van degenen die hebben geantwoord representatief voor Nederland? Hoeveel laagopgeleiden kent Nederland? Hoeveel middel en hoeveel hoogopgeleid?
Analyses 2.2
De samenstelling van de groep respondenten naar leeftijd en geslacht was niet helemaal representatief voor de samenstelling van de algemene bevolking in Nederland. Wanneer er uitspraken worden gedaan over de algemene bevolking, is er dan ook een weging toegepast om hiervoor te corrigeren.
Zo kan je de opdrachtgever en de subsidient tevreden stellen.
3x raden wie dit allemaal heeft betaald en wie er belang bij heeft om te gaan werken met een zorgmilitie.
–En lees de gestelde vragen ook maar. Staat allemaal op NIVEL site.
Maar als patiënten gaan optreden als plaatsvervangers van de IGZ is het verstandig om patiënten te certificeren opdat zij op gelijke wijze worden behandeld als zorgverleners en zo op gelijke wijze kunnen worden te woord gestaan.
Een register van HKZ ISO gecertificeerde patiënten is welkom. En ieder jaar deel certificeren en iedere 3 jaar een algehele certificering.
Als je wat doet moet je het goed doen.
En is Zorgkaartnederland? Is dit geen N=1 site? Wordt hoor en wederhoor gerespecteerd? Zorgkaartnederland heeft een hoog schandpaal gehalte. Gaat de IGZ hiertoe over?
Dit soort dwaasheden krijg je als je een Minister hebt die een aanhanger is Friedrich Hayek.
Denk dat er in Nederland behoefte is aan iemand van het kaliber John Maynard Keynes; een scherp gezond verstand gezocht.
ANH Jansen
12 mei 2015 / 16:36Misschien, heel misschien, als patiëntenverenigingen de IGZ zouden geadviseerd hebben over een huisarts uit Tuitjenhorn, dan….
Anno 2015 echter weet iedereen dat de “officiële ” patiëntenverenigingen voor de volle 100% afhankelijk zijn van overheid ( VWS) en van ZN.
Voor de acceptatie van de toegevoegde waarde van patiëntenverenigingen blijkt dit helaas nogal eens een drempel.
Iedereen moet zijn/ haar eigen broek ophouden in 2015.
Je toegevoegde waarde moet je aan kunnen tonen, niet alleen op basis van subsidie.
Wat was ook alweer het verhaal?
“The Beatles hebben nog nooit een cent subsidie gehad? ”
De geloofwaardigheid van patiëntenverenigingen;
dit item verdient een nieuwe blog.
Van een journalist echter die ook bewezen heeft onafhankelijk te zijn.
Nooit op deze site dus helaas.
V. van der Velde
12 mei 2015 / 21:23Uw cynisme over de (on)afhankelijkheid van patiëntenverenigingen deel ik niet. Patiënten en zorgverzekeraars hebben op hoofdlijnen hetzelfde doel: ze willen allebei zorg van goede kwaliteit tegen aanvaardbare kosten. Tot dat doel kunnen ze met elkaar samenwerken en we zien dit gelukkig ook gebeuren. Dat hier financiële compensatie voor de patiëntenverenigingen tegenover staat hoeft geen probleem te zijn. Ziekenhuizen en medisch specialisten werken ook samen met bedrijven en maken ook gebruik van gelden die door de industrie beschikbaar worden gesteld. Als dit aan duidelijke regels gebonden is, is het geen probleem.
Frank van Wijck
13 mei 2015 / 09:28‘Patiënten en zorgverzekeraars hebben op hoofdlijnen hetzelfde doel: ze willen allebei zorg van goede kwaliteit tegen aanvaardbare kosten’.
Probleem kan niet beter worden beschreven; wat is de hoofdlijn? Wat is goede kwaliteit en wat zijn aanvaarbare kosten? Op al deze zaken verschillen patiënten met de verzekeraars om bekende redenen; achter de verzekeraars verschuilt zich de Overheid die een budget op de zorgsector heeft opgelegd. De economische prikkel voor de verzekeraars is het gegeven dat het verschil tussen de geraamde schadelast en de uiteindelijk gerealiseerde schadelast zij als winst mogen behouden. Die winst mogen zij nog niet uitkeren.
En winst maken alle verzekeraars. En die winst wordt allemaal opgepot voor later. Is allemaal verplicht afgedragen premie geld dat niet aan de zorg wordt besteed.
En een overschrijding van het budget heeft voor de verzekeraars geen gevolgen; dat wordt middels het MBI teruggehaald bij de zorgaanbieders. Het budget wordt overigens door de verzekeraars zelf bepaald in overleg met VWS. Na vaststellen van het pakket, het budget en het afsluiten van de zorgpolissen gaan de verzekeraars vervolgens het pakket uitdunnen; geen verrassing dus gezien de economische prikkel. Ad Hoc bereidingen zijn verzekerde zorg, tot 1 maart 2015. Al met al is de onderschrijding van het toegestane budget voor de farmacie opgelopen tot 1.4 miljard euro. De transitie van vergoeding middels handelsvoordelen naar zorg is dan ook faliekant mislukt door de handelswijze van de verzekeraars zelf, met instemming van de Minister. In het nadeel van de verzekerden.
Die betalen nu dubbel voor minder.
De NPCF spreekt niet namens alle patiënten. Dat heeft de Rechter recent uitgesproken. Geen verrassing.
De NPCF wordt gefinancierd door de verzekeraars zelf.
De vermenging van financiële belangen tussen industriële bedrijven en ziekenhuizen/zorgaanbieders is overigens zeer discutabel; voor wat, hoort wat. De economische prikkel gaat altijd op.
Bel eens rond naar de behandeling van Birdshot, Retinochoroidopathy; wat is standaard, wat krijgen de patiënten en hoe is de situatie in ons gidsland de USA? Step up care of direct het meest effectieve?
Hoeveel NL patiënten krijgen Remicade voor deze diagnose en waarom niet? En wanneer krijgen zij het uiteindelijk wel?
Budgetplafonds zijn het bewijs dat verzekeraars niet verder kijken dan de eigen portemonnee en het zichzelf niet al te moeilijk willen maken.
ANH Jansen
13 mei 2015 / 13:04Beste allen,
Zeer nuttig om de discussie te openen over het valideren van kwaliteit van zorg. Waar ikzelf moeite mee heb ik de kant van de zorgverzekeraar. Er wordt verondersteld dat het inkoopbeleid voor o.a. paramedische zorg direct gerelateerd kan worden aan kwaliteit. Echter is een groot onderdeel van deze zorgovereenkomsten meer gebonden aan kostenbesparing in plaats van kwaliteit. Kwaliteit staat niet gelijk aan dossiervorming, lage behandel gemiddelden en hokjesplaatsing. In mijn beschouwing staat patiënttevredenheid, aandacht en maatschappelijk belang hoger in de bepaling tot kwaliteit.
Om over fysiotherapie te spreken, een verbeterde range of motion is niet zo interessant. Dat een patiënt weer zelf zijn boodschappen kan doen wel. Echter is punt twee veel minder meetbaar en hierdoor niet gezien als hoge kwaliteit in de dossiervorming.
De vraag is: gaat de kwaliteit er wel op vooruit als de zorgverlener 80% van zijn tijd bezig met het meten van deze kwaliteit? Kan deze verantwoording niet veel beter gelegd worden bij de patiënt? Hij of zij kan immers uitstekend bepalen of de behandeling naar tevredenheid is geweest.
De tijd dat doctoren en professionals voor patiënten en klanten bepalen wat goed voor hen is ligt ver achter ons. In een tijd dat er keuzevrijheid, internet en sociale media onderdeel uitmaken van de dagelijkse gang van zaken zal ook de zorg met zijn tijd mee moeten gaan. Een lijstje specificaties bij een product bepaald niet of dit product goed is, dat bepaald de klant zelf. Reviews, klanttevredenheid en vergelijkingssites geven hierin een doorslag.
Hoewel de zorgverlener/verzekeraar liever vasthoud aan specificaties als testuitslagen zal ook de zorgverlener moeten inzien dat klanttevredenheid van een minstens even grote waarden is. Daarom pleit ik voor een betere standaardisering, validering en onderzoek op het gebruik van klanttevredenheid in de zorg.
http://mofysio.nl/redactie-heiloo-plus-zorg-en-welzijn/
Jesper Beeldman
13 mei 2015 / 16:41Waar u voor pleit is al in ontwikkeling. Bij zorgaanbieders en zorgverzekeraars groeit de aandacht voor sturen op uitkomsten van zorg. Hiermee wordt bedoeld: de uitkomst zoals de patiënt die ervaart.
Frank van Wijck
13 mei 2015 / 19:14Het ligt toch weer wat complexer dan FvW wenst te suggereren.
Gelukkig maar, want wat de patiënt ervaart is maar 1 aspect van de zorg. Een behandeling kan pijn doen en als zodanig door de patiënt negatief worden gewaardeerd, maar de zorg kan juist dan best wel eens heel goed zijn op de langere termijn. Uitkomst van zorg beperkt zich niet tot wat de patiënt ervan vindt of ervaart.
Complexe materie. 144 pagina’s uitleg, maar dan weet je van de hoed en de rand en dat de platte pet beter in de hand ligt dan de hoge hoed met het roemruchte konijn van onze Hayekiaanse Minister.
http://www.bmg.eur.nl/fileadmin/ASSETS/bmg/Onderzoek/Onderzoeksrapporten___Working_Papers/2015/Onderzoeksrapport_uitkomstbekostiging_in_de_zorg_def_24032015__FE3_.pdf
Definitie adequate uitkomstbekostiging
Dit rapport hanteert een brede invulling van het begrip ‘uitkomst van zorg’ door een onderscheid te maken in vijf samenhangende dimensies van goede uitkomsten:
1.
Goede kwaliteit van zorg: zorginhoudelijke / technische kwaliteit (i.e. de structuur, het proces en de gezondheidsuitkomst van de zorg voor de patiënt) en patiënttevredenheid.
2.
Kostenbewust gedrag: het voorkómen van overbehandeling en onnodig dure zorg (i.e. de afwezigheid van perverse volumeprikkels).
3.
Goede coördinatie en doelmatige substitutie: in hoeverre is sprake van goede multidisciplinaire samenwerking en goed op elkaar afgestemde zorg?
4.
Kosteneffectieve innovatie: in welke mate wordt gestimuleerd tot innovaties die leiden tot lagere kosten bij gelijkblijvende gezondheid, of tot gezondheidswinst tegen lagere,
gelijkblijvende, of –in verhouding tot de extra baten
–beperkte extra kosten?
5.
Effectieve preventie: het zoveel mogelijk gezond houden van de afgebakende populatie individuen waarvoor zorgaanbieders (collectief) verantwoordelijk zijn.
Een adequaat systeem van uitkomstbekostiging bevat financiële prikkels voor goede uitkomsten op alledimensies, is niet onnodig gecompliceerd en bevat geen prikkels voor ongewenst gedrag:
-Conclusie van de geleerden; gaat niet lukken per 2020.
Zelf lezen. Nu doen ook doen!
anh jansen
14 mei 2015 / 00:00Patiëntenverenigingen die informatie van hun achterban kanaliseren en rubriceren? Even tussendoor: veel verenigingen zijn een stichting. Zoals bekend en in een eerdere reactie al genoemd: de NPCF vertegenwoordigt geen patiënten. De NPCF vertegenwoordigt patiëntenorganisaties.
En over welke achterban gaat het eigenlijk? Wie vertegenwoordigt de patiënt? Die stichtingen en de NPCF dus niet. Zij hebben geen achterban, want deze patiëntvertegenwoordigers zijn door niemand gekozen en hebben dus geen mandaat.
Welke informatie en van wie wordt de informatie gekanaliseerd en gerubriceerd? De NPCF heeft kwaliteitscriteria ontwikkeld. Maar ook daar is nauwelijks sprake van vertegenwoordiging van patiënten. In mij bekende kwaliteitscriteria vertegenwoordigde een vijftigtal patiënten meer dan 500.000 patiënten. Maar ook hier waren de vertegenwoordigers niet gekozen en spraken zij niet namens een achterban.
En wie zijn die respondenten in het NIVEL-onderzoek? Namens mij spreken ze niet. Ik ben wel blij met facebook en twitter. Wat een betutteling van collega-patiënten.
Laura
14 mei 2015 / 15:24Je opmerking over betutteling begrijp ik niet. Dat Facebook en Twitter voor individuele patiënten goede informatiebronnen kunnen zijn over de zorg, is duidelijk. Wat ik slechts bedoelde met mijn verwijzing ernaar in de blog, is dat dit nog niet betekent dat wat individuen erop schrijven bruikbaar is als informatiebron voor de Inspectie. Een individu kan niet in een adviserende rol voor de Inspectie optreden als spreekbuis namens een grote groep. Om die adviesrol vorm te geven, is een georganiseerd verband nodig. Misschien zijn patiëntenverenigingen dat niet, zoals je stelt. Maar dan moet dus een alternatief worden gevonden. Cliëntenraden?
Frank van Wijck
14 mei 2015 / 17:09” Uw cynisme over de (on)afhankelijkheid van patiëntenverenigingen deel ik niet.”
” Patiëntenverenigingen kunnen die rol wél oppakken. Zij vertegenwoordigen grote groepen patiënten en kunnen dus informatie van hun achterban kanaliseren en rubriceren. ”
” Om die adviesrol vorm te geven, is een georganiseerd verband nodig. Misschien zijn patiëntenverenigingen dat niet. Cliëntenraden? ”
Mijnheer van Wijck toch.
Zorgjournalist. Gelezen door velen.
Betaald door zorgprofessionals die blijkbaar niet beter weten.
Wat is eigenlijk uw verhaal? Kent u het fenomeen ” ruggengraat” ?
Ik kan u namelijk niet meer volgen.
V. van der Velde
14 mei 2015 / 21:22Het spijt mij, maar nu volg ik u ook niet meer. Ik voer een dialoog met Laura, waarin ik haar vraag of zij een alternatief ziet voor de patiëntenorganisaties, die zij blijkbaar niet als geschikte partij ziet. Mijn vraag aan haar is of zij in cliëntenraden dit alternatief ziet. Haar antwoord kan ja of nee zijn, maar uw reactie is te obscuur voor me.
Frank van Wijck
14 mei 2015 / 22:18In het NIVEL-onderzoeksrapport staat vrolijk ‘Patiënten adviseren de inspectie om met patiëntenverenigingen en cliëntenraden te praten’, maar zoals Laura terecht opmerkt zijn veel patiëntenorganisaties helemaal geen verenigingen (maar stichtingen). Wat vreemd dan dat zo’n onderzoeksuitkomst dan toch in dat NIVEL-stuk terechtkomt. sterker nog, dat het de hoofdconclusie is. Kwestie van suggestieve vraagstelling? Wisten de geënquêteerde ‘burgers’ gewoon niet beter? Het geeft in ieder geval te denken over het realiteitsgehalte van het rapport.
Of cliëntenraden dan wél ‘de stem van de patiënten’ kunnen laten horen (vraag van Frank aan Leura), hangt natuurlijk helemaal af van de manier waarop die samengesteld zijn. Wie bepaalt of zo’n cliëntenraad een representatieve, objectieve afspiegeling is van de populatie patiënten die hij geacht wordt te vertegenwoordigen?
Nog zoiets vreemds in het NIVEL-onderzoeksrapport is dat ‘burgers’ kennelijk behoorlijk positief zijn over het inroepen van het IGZ wanneer zich ergens in de zorg problemen voordoen. Waarom vreemd? Ikzelf ben sinds 2011 beheerder van een patiëntenforum en ben ook veel op andere patiëntenfora te vinden. Veel mensen die zich aanmelden bij patiëntenfora doen dat omdat ze problemen ervaren met hun zorgverlener. Slechts uiterst zelden zie ik dat iemand die een probleem met een zorgverlener heeft, genegen is de inspectie er dan maar eens bij te roepen. Als patiënten het al ‘hogerop’ gaan zoeken, wat ze overigens niet snel doen, dan gaan ze naar een klachtencommissie. Dat volgens dit rapport de inspectie desondanks blijkbaar zo populair is als reddende engel, verbaast mij daarom nogal.
Hans
15 mei 2015 / 01:49