Essentiële investeringen

Volgens Ernst & Young spelen de ziekenhuizen nog niet flexibel genoeg in op de veranderende zorgvraag. Het stelt dit naar aanleiding van het feit dat in lijn met het kabinetsbeleid de vraag naar ziekenhuiszorg in 2015 afnam – met als gevolg dat de bedbezetting en de productiviteit van de ziekenhuizen onder druk komen te staan – maar dat de ziekenhuizen hun capaciteit nauwelijks aanpassen.

Als het aan brancheorganisatie NVZ vereniging van ziekenhuizen ligt, hoeven we daar ook niet op te rekenen. Verdere afname van de ziekenhuisgroei is volgens voorzitter Yvonne van Rooy niet realistisch. Er moet juist geld bij. “We willen graag blijvend ruimte in de Rijksbegroting zien voor goede zorg”, zegt ze.

Ziekenhuizen hebben de afgelopen jaren nauwelijks ‘essentiële investeringen’ gedaan om in te zetten op krimp

De laatste jaren zijn volgens Van Rooy essentiële investeringen achterwege gebleven. Dat ligt er maar aan hoe je ‘essentiële investeringen’ definieert. De budgetgroei van de ziekenhuizen is inderdaad beperkt gebleven, geheel in lijn met het Hoofdlijnenakkoord. Maar je kunt het ook zo interpreteren dat ziekenhuizen de afgelopen jaren nauwelijks ‘essentiële investeringen’ hebben gedaan om in te zetten op krimp, door bij te dragen aan versterking van de zorg in de eerste lijn en te voorkomen dat patiënten de gang naar het ziekenhuis moeten maken.

Het is te hopen dat de ziekenhuizen alsnog bereid zijn om de handschoen op te pakken, anders is versterkte externe druk nodig van de zorgverzekeraars. Of we voor die druk op de politieke partijen mogen rekenen, kun je je afvragen. Toen ik die vraag op Twitter opwierp naar aanleiding van mijn blog van afgelopen vrijdag, reageerde Gerard Adelaar: ‘Durven ze niet’. Ik vrees dat hij gelijk heeft. Wel is trouwens waar dat bij die externe druk ook compensatie nodig is, een kanttekening die Wim Schellekens plaatste. Ook die compensatie is een essentiële investering.