Euthanasie

Naar aanleiding van het ontslag van alle rechtsvervolging van de specialist ouderengeneeskunde die in een strafzaak terechtstond voor het verlenen van euthanasie aan een diepdemente verpleeghuispatiënte, raakte ik onlangs via Twitter in gesprek over euthanasie bij dementie. Ik reageerde op een tweet waarin de vraag werd gesteld of we met de vrijspraak van de arts niet op een hellend vlak terechtgekomen waren. 

Persoonlijk was ik blij met de uitkomst van het strafproces, hoewel ik het vooraf ook goed vond dat een rechter deze euthanasiezaak zou beoordelen. Niet dat ik dat de betrokken specialist toewenste. Die impact op het persoonlijk leven wens je niemand toe en zeker niet deze arts die, naar het scheen, zeer zorgvuldig het proces rond euthanasie had doorlopen. Toch vond ik het goed, omdat zo’n proces, naar mijn overtuiging, zou aantonen dat euthanasie in Nederland met de allergrootste zorgvuldigheid wordt uitgevoerd en is omgeven met de best mogelijke toetsingsmechanismen. Gelukkig gebeurde dat ook. Een belangrijke uitspraak in tijden dat euthanasie bij dementie actueel is en artsen worstelen met dilemma’s die daarbij horen.

Een belangrijke uitspraak in tijden dat euthanasie bij dementie actueel is

Bij twijfel is extra toetsing achteraf mijns inziens niet alleen geoorloofd, maar ook noodzakelijk. Hoe naar ook voor de betrokken arts. Alléén als iedereen er blind op kan vertrouwen dat in Nederland nooit of te nimmer en door geen enkele arts, ongestraft, onzorgvuldig wordt omgegaan met onze euthanasiewetgeving, is deze houdbaar. Kennelijk zijn er mensen die daaraan twijfelen. 

Volstrekt onterecht, schreef ik in mijn reactie op Twitter, want geen enkele weldenkende arts zal op grond van een verzoek van familieleden een einde maken aan het leven van een patiënt. Ook niet in het geval van dementie. Zoals verwacht, bleek uit bovengenoemde strafzaak dat wij met een gerust hart kunnen vertrouwen op onze artsen die het zeer incidenteel én op nadrukkelijk verzoek van de patiënt zelf, helpen beëindigen van uitzichtloos en ondraaglijk lijden, nooit lichtvaardig opvatten en uitvoeren. Zelf had ik dat vertrouwen overigens al. 

Delen