Evenwichtsoefening

Het is en blijft een lastige balans: de wens om open te zijn over de kwaliteit die je biedt, en de angst om daarop te worden afgerekend. Zes onderzoekers zetten dit helder uiteen in hun uitstekende rapport Participeren in partnerships. Dit rapport gaat voor de verandering nu eens niet over de vraag welke transparantie-eisen zorgverzekeraars aan zorgaanbieders stellen, of welke administratieve eisen zorgaanbieders zichzelf opleggen voor interne en externe verantwoording. Dat is om te beginnen al heel verfrissend.

De vier programma’s waarop wordt gereflecteerd – Sneller Beter, In voor zorg!, Experiment regelarme instellingen en Waardigheid en trots – gaan allemaal over samenwerking tussen het ministerie van VWS en zorgaanbieders. Inhoudelijke partnerships, noemen de onderzoekers het zelf terecht. Dat het geen partnerships zijn tussen gelijkwaardige partijen, werd duidelijk toen de Inspectie voor Gezondheidszorg en Jeugd in 2016 de zogenoemde zwarte lijst publiceerde van verpleeghuizen die in kwaliteitsopzicht tekort schoten. Toen dit tot een boze reactie van brancheorganisatie ActiZ leidde, liet de Inspectie zien een lerende organisatie te kunnen zijn. Van naming and shaming van organisaties stapte ze over naar op locatieniveau van verpleeghuizen informatie bieden over basisveiligheid. In de lessen voor de toekomst uit Participeren in partnerships wordt naar die zwarte lijst verwezen en wordt voorgesteld dat partners ‘countervailing powers’ moeten kunnen aanwijzen die in het proces kunnen interveniëren.

Samenwerking in de zorg opzeggen staat transparantie over kwaliteit in de weg

Een van de andere lessen voor de toekomst is het delen van best practices. Iets dat in de gezondheidszorg helaas niet vanzelfsprekend is. Toch is het waardevoller dan de samenwerking opzeggen, wat ook als optie wordt genoemd. De samenwerkingsprogramma’s gaan immers over kwaliteit. De samenwerking opzeggen staat transparantie over die kwaliteit in de weg. En dat is ook in het nadeel van de patiënt of cliënt.

Delen