Experiment

Ad Melkert, voorzitter van de Nederlandse Vereniging van Ziekenhuizen, stelt een tijdelijke opschorting voor van het verbod op kartelvorming en prijsafspraken in de zorg. Dit is noodzakelijk om de substitutie van zorg van tweede naar eerste lijn vorm te geven, stelt hij. Samenwerkingsafspraken komen nu uit angst voor boetes van de Autoriteit Consument & Markt niet tot stand.

Afgezien van de vraag of de grootste ruimte voor het beperken van de zorgkosten zit in substitutie van tweede naar eerste lijn (spoiler: nee, die zit in alleen die zorg leveren die aantoonbare meerwaarde heeft), valt wel wat op te merken bij dit verzoek van Melkert. In de eerste plaats natuurlijk de reactie van de ACM, die laat weten juist ruimte te willen geven aan het verplaatsen van zorg. Dit werpt de vraag op of de opschorting die Melkert voorstelt wel nodig is. Een goed alternatief is vooraf even de vraag stellen: ‘We willen samenwerkingsafspraken gaan maken over de volgende zaken, mag dat?’ Is het antwoord op die toets vooraf positief, dan staat niets de partijen nog in de weg om aan de slag te gaan.

‘We hebben er alles aan gedaan, maar helaas…’

Maar er is nog iets. De angel zit in dit citaat van Melkert: “Beschouw het als een experiment en geef ons daarvoor drie jaar de ruimte.” Over drie jaar is (niet) toevallig de termijn van het huidige hoofdlijnenakkoord voor de medisch specialistische zorg verstreken. Een experiment voor precies die periode reduceert de uitvoering van het hoofdlijnenakkoord tot een inspanningsverplichting. Het geeft immers ruimte om aan het einde van de rit te zeggen: ‘We hebben alles aan gedaan, maar helaas…’

Delen