Extra geld

Onlangs las ik op twitter een mooie reactie van een collega op het plan van minister Wiersma. Deze minister voor Primair en Voortgezet Onderwijs zet extra geld in om kinderen versneld bij te spijkeren in met name taal, rekenen en schrijven. Isolde Podt reageerde met de vraag of er ook aan gedacht was hier logopedisten voor in te zetten: “Logopedisten zijn massaal wegbezuinigd uit het onderwijs! En eerstelijns logopedisten mogen niet onderwijsgerelateerd behandelen en er is geen bekostiging van info-overdracht naar school. We kunnen veel betekenen.”

Ze noemt een aantal zaken waarin logopedisten expertise hebben zoals in lezen/dyslexie, taal, uitspraakproblemen, meertaligheid en het coachen van leerkrachten. Tevens benoemt ze de kennis van het zorgveld om ook brede problematiek te signaleren.

Wanneer ik lees waarvoor het extra geld ingezet mag worden, zoals voor interventies van gesproken taal, begrijp ik haar opmerking. Er wordt zelfs melding gemaakt van specifieke aandacht voor meertalige kinderen, leerlingen met TOS ( taalontwikkelingsstoornis) of een communicatieve beperking. En ik lees in het plan: Het schoolsucces van leerlingen wordt in belangrijke mate bepaald door hun mondelinge taalvaardigheid.

Podt, logopedist en ambulant begeleider, benoemt duidelijk dat hiervoor een passende waardering nodig is. Daar schort het nu erg aan in de CAO voor het Primair Onderwijs. Ik vraag me af hoe de onderwijsbonden zaken beter voor elkaar krijgen voor het onderwijzend personeel. En waarom het verschil met het ondersteunend personeel zo groot is.

‘Onderwijs en zorg kunnen heel goed samen optrekken voor betere resultaten’

In het recent gepubliceerde Onderwijsakkoord wordt verhoging van het salaris genoemd, aanpak werkdruk, extra tijd voor bijscholing en extra toelage voor het werken met kwetsbare kinderen. Dit zijn allemaal onderwerpen die zeer belangrijk zijn en ik duidelijk ook herken vanuit mijn werkgebied in de zorg. Hoe zit het met de zeggenschap van vakbonden of beroepsverenigingen gerelateerd aan de zorg? Krijgen zij de boodschap minder goed en urgent voor het voetlicht gebracht? En wat is de reden dat oplossingen uitblijven voor de belangrijke vraagstukken?

Onderwijs en zorg kunnen heel goed samen optrekken voor betere resultaten. Goed dat het onderwijs aandacht krijgt en er extra ingezet wordt op het inhalen van de schade door corona. Dat mis ik echter voor de zorg. Daarvoor zijn alle geluiden tot nu toe niet afdoende geweest. De financiering verloopt ook veel ingewikkelder.

Dat voor de extra inzet in het onderwijs ook gekeken kan worden naar het meer inzetten van ondersteunende diensten is belangrijk. Misschien zijn er lezers die willen reageren. Of wil men vanuit het ministerie of het onderwijs wel in gesprek over dit onderwerp? Isolde Podt heeft in ieder geval ideeën genoeg.

Delen