Favoriete pil – Churchill
Tjaard de Vries (Ridderkerk, 1958) is sociaalpsychiatrisch verpleegkundige bij GGZ Rivierduinen in Zuid-Holland. Zijn favoriete pil: Churchill. De biografie van de Engelse historicus Andrew Roberts.
Tekst: Frank van Kolfschooten | Beeld: De Beeldredaktie/Phil Nijhuis
“Over Winston Churchill zijn al vele biografieën geschreven, maar die van Andrew Roberts is echt een monument”, zegt sociaalpsychia-trisch verpleegkundige Tjaard de Vries uit Leidschendam. “Mooi geschreven, diepgravend en vol nieuwe inzichten.”
Roberts’ boek wordt beschouwd als de meest complete biografie over de kleurrijke Britse politicus die in de Tweede Wereldoorlog (en van 1951 tot 1955) premier was van het Verenigd Koninkrijk. Hij speelde een hoofdrol bij de geallieerde overwinning op nazi-Duitsland. “De biografie is een dikke pil van maar liefst 1.184 pagina’s die je niet in één ruk kunt uitlezen, maar langzaam hoofdstuk voor hoofdstuk tot je moet nemen, waarbij je steeds wordt verrast”, zegt De Vries. “Wat de Daily Mail erover schreef, is helemaal waar: ‘Churchills carrière bewijst dat feiten beslist veel gekker kunnen zijn dan fictie’.”
De Vries is vooral gegrepen door de wijze waarop Roberts zijn complexe persoonlijkheid en karakter beschrijft. Er is vaak beweerd dat Churchill (1874-1965) een bipolaire stoornis had, maar Roberts heeft daar geen enkel bewijs voor kunnen vinden. “Wel voor terugkerende depressies waar Churchill zeer onder leed en die hij zelf ‘black dogs’ noemde”, vertelt De Vries. “Veel mensen verliezen hun zelfvertrouwen als ze depressief zijn, zie ik vaak in mijn werk met patiënten met psychische problemen. Maar het bijzondere van Churchill was dat hij ook in die zwarte periodes vastberaden bleef en zich staande wist te houden, terwijl hij daarbovenop ook nog eens grote geldzorgen had.”
‘Contrasten in Churchills leven maken hem tot ongelooflijk boeiende figuur‘
Ook de vele contrasten in Churchills leven maken hem tot een ongelooflijk boeiende figuur, zegt De Vries. “Hij was volkomen upper class, maar had wel groot gevoel voor gewone mensen. Die voelden zich tot hem aangetrokken omdat hij zo benaderbaar was in zijn manier van doen in de openbaarheid.”
Hoewel Churchill decennialang totaal in beslag werd genomen door politieke kwesties, hechtte hij ook aan het goede leven. “Hij had een heel ritueel van dineren met gasten uit zijn enorme netwerk, stond bekend om de grote sigaren die hij de hele dag door opstak en hield erg van een goed glas, iets te veel zelfs, want hij was alcoholist.”
Roberts weet al die contrasten prachtig in evenwicht te beschrijven, zegt De Vries. “Het heeft iets ontnuchterends en hoopvols tegelijk dat belangrijke mensen, die je bewondert om hun prestaties, toch ook mensen zoals jij en ik blijken te zijn, met tekortkomingen en problemen.”
