Geen jeugdzorg tenzij
Desiree van Doremalen, adviseur jeugdzorg bij Ouders Online, stuurde een open brief naar wethouder Jean-Pierre Schouw van Etten-Leur. Zij uit hierin haar verbazing over het plan van de gemeente om alleen nog op verzoek jeugdzorg in te kopen. Eén zin uit die brief trof me: “Als zorgaanbieders geen zekerheid krijgen over afname van zorg, komen zij in financiële problemen.” Een opmerkelijke zin, omdat die de suggestie wekt dat zorgaanbieders recht hebben op het verlenen van zorg. Hoort niet juist de patiënt of cliënt – in dit geval het kind en gezin – centraal te staan? Als er wegen zijn om te voorkomen dat een kind in de jeugdzorg belandt, is dat alleen maar waardevol, vooropgesteld uiteraard dat het kind wel op een adequate manier wordt geholpen.
Wat Etten-Leur gaat doen, is jeugdprofessionals inzetten om te bepalen of specialistische hulp nodig is. “Een jeugdprofessional kijkt samen met het gezin wat het zelf kan doen in een probleemsituatie. Pas als het niet lukt om de problemen op die manier op te lossen, worden specialisten ingeschakeld.”, stelt Schouw. Dat klinkt nu niet bepaald als onverantwoord beleid. In dit licht is het ook interessant om het recente artikel uit VNG Magazine te lezen, over een proef met onderwijs-zorgarrangementen om te voorkomen dat kinderen bij Bureau Jeugdzorg terechtkomen. Wethouder Aldrik Dijkstra van De Ronde Venen zegt hierin: “Problemen worden daardoor in een vroeg stadium ontdekt. Problemen die klein zijn, blijven daardoor klein of worden opgelost.”
Gelijk heeft hij. Voorkomen is beter dan jeugdzorg.
16 reacties
Eens met wat Frank hierboven schrijft!
Het wordt tijd om de (jonge) cliënt echt centraal te gan stellen.
Ik stoor mij al tijden aan de paternalistische reflex van zorgprofessionals om vóór de cliënt i.p.v. met de cliënt te praten.
Etten-Leur kijkt vooruit, terwijl de zorg nog vaak achteruit zit te kijken.
Alsof de (jeugdzorg en -psychiatrie voor 1 januari jl. zo geweldig was…
Hans van Eeken
8 september 2015 / 09:39en… wordt dan jeugdzorg voorkomen zonder die vermeende paternalistische reflex?
G K Mitrasing
8 september 2015 / 09:53Zojuist telefonisch contact gehad met de schrijver van deze blog. Uitgelegd dat de wethouder van Etten-Leur gevaarlijk bezig is.
De strekking, van de jeugdwet en het IVRK is dat specialistische zorg voor kinderen altijd beschikbaar moet zijn. Door specialistische zorg op afroep beschikbaar te hebben wordt niet aan dit uitgangspunt voldaan.
De blogger, gaat voorbij aan de kennis van de maatschappelijkwerker ofwel jeugdhulppofessional. Deze is van het niveau HBO, met een gebaristische blik.
Hij weet van veel te weinig. Daardoor men niet in staat complexe van minder complexe zorg te onderscheiden. Gevolg kinderen moeten te lang wachten op passende zorg. Dit is overigens niet mijn conclusie. De Kinderombudsman, stelde onlangs in april 2015 vast dat de ” jeugdhulppofessionals niet voldoende zijn opgeleid om complexe van minder complexe zaken te scheiden.
Kinderen, die te lang wachten op de noodzakelijke passende zorg ondervinden daar schade van.
Dit remt hun ononderbroken ontwikkelings proces waarop ieder kind volgens art. 3 van het IVRK recht heeft.
De blogger gaat er aan voorbij dat de wethouder maar een ding voorstaat zo min mogelijk kosten dus zo lang mogelijk pappen en nathouden.
In Denemarken hebben we gezien dat de transities hebben geleid tot afbraak van specialisme.
Laten we van Denemarken leren en maak afspraken specialistische jeugdhulp.
De wethouder van Etten Leur wordt niet gehinderd door enige kennis. Hij ziet de jeugdwet als een welzijnsfabriek waar gekeken wordtvanuit een
MBO/HBO professiec.q. generalistische blikvan een hulpverlener. Zijn doel is om
van zorgvragers, welzijnsklanten te maken die passende zorg wordt onthouden tenzij!!!
Desiree
8 september 2015 / 11:47Jammer dat Desiree het nodig vindt om de blogger te devalueren nl. hij weet te weinig.
De zorg is sinds 1970 geïndustrialiseerd, maar niet beter geworden.
Al die specialistsiche kennis waar Desiree zo hoog van opgeeft heeft iig in de (jeugd)GGz tot weinig meerwaarde geleid.
Wat mij betreft leren we weer meer te vertrouwen op onze taciete kennis en geven we elkaar de ruimte om daarmee de zorg weer terug te brengen naar haar oorsprong.
Overigens staat mijn ruime ervaring met gemeentes, beleidmedewerkers en bestuurders, haaks op de bewering dat het wethouders alleen maar op de kosten letten.
Wie weet er nu meer?
Hans van Eeken
8 september 2015 / 12:36Afgezien van inhoudelijke kritiek waar het hier boven over gaat, is er een dramatisch structureel gevolg van de manier waarop de zorg nu georganiseerd is. In one-liner:
Het bedrijfsrisico van werken in de zorg is vergelijkbaar met van een bakker te verwachten dat hij zich vestigt in een wijk waarvan hij weet dat die ieder jaar afgebroken kan gaan worden.
Bezopen dus. Maar Frank van Wijk vindt het allemaal heel gezond.
Aad Cense
8 september 2015 / 12:50Beste Aad,
Eindelijk wordt ook de zelfredzaamheid van de hulpverlers op de proef gesteld.
Niet komt tot stand zonder weerstand….
Hans van Eeken
8 september 2015 / 12:56We weer bijzonder dat van Eeken iets over de zelfredzaamheid van zorgverleners denkt of meent te weten en nietszeggende tegeltjeswijsheid ventileert.
G K Mitrasing
8 september 2015 / 13:17@Aad: Enige nuancering is op zijn plaats, want je gaat te kort door de bocht door te stellen dat ik het allemaal ” heel gezond” vind. Ik vind dat er ruimte moet zijn om te onderzoeken wat het waard is. Vernieuwing komt niet tot stand door hetzelfde te blijven doen dat je altijd al deed.
Frank van Wijck
8 september 2015 / 13:19Zoals het Europese onderzoek Caring for carers survey (C4C) al heel juist benoemt is er in het beleid/politiek over Geestelijke gezondheidszorg een ‘shift’ gaande van zorg die in het ziekenhuis (somatisch en psychiatrisch) verleend wordt naar ondersteuning vanuit het netwerk/de gemeenschap. Deze kanteling is ingegeven omdat de verregaande professionalisering geen afdoende oplossing en heling gaven voor mensen met psychische problemen en bovendien erg duur was. Als orthopedagoog en moeder van een zoon met een psychotische kwetsbaarheid (vroeger: schizofrenie) die al 12 jaar ‘in zorg’ is en nog steeds niet ‘behandelbaar’ is gebleken, heb ik ervaren hoe in de wereld van de professionals het netwerk buiten spel kwam te staan. de afgelopen 10 jaar maken GGz professionals en bestuurders een voorzichtige beweging naar meer invloed van cliënt- en familie-ervaringsdeskundigheid. Erg hard gaat het in mijn beleving nog niet, hoewel er vast ‘successen te vieren zijn’. Uit C4C en ook eerdere onderzoeken blijkt hoe familie vaak een eenzame positie innemen en zelf niet ondersteund worden, noch dat zij als gelijkwaardig gesprekspartner in de triade erkend worden. Maatschappelijk werkers zijn van oudsher opgeleid om met het netwerk samen te werken, hoe dat er ook maar uit ziet. Staan naasten in de GGz vaak jaren in de kou en is de weg naar dialoog afgesloten, alsook ondersteuning van naasten, dichterbij zou een vanzelfsprekende plek moeten zijn voor naasten. Waar professionaliteit verlangd wordt, zal die gegeven moeten worden, maar de dominantie van de professie en dus ook van het ziektebeeld met daarop volgende stigmatisering zal echt een halt toegeroepen moeten worden door professionals die meer werken vanuit eigen kracht en autonomie van mensen. De presentiebenadering zou hierin een goede plek in kunnen nemen. HBO-professionals zijn in mijn beleving goed opgeleide professionals die kunnen switchen van algemene kennis naar de benodigde inzet van specialistische kennis. En dan moet het netwerk van jongere met een hulpvraag een prominente plaats innemen, dus gelijkwaardig met ouders of andere naasten omgaan. Er is al veel (familie)ervaringsdeskundig voorhanden en dat kan bij die gelijkwaardige ondersteuning en hulp, zoals Hans van Eeken zegt, een veel belangrijker rol spelen dan tot nu toe het geval is. Daarmee krijgt (familie)ervaringsdeskundigheid eindelijk de rol naast deskundigen die nodig is voor goede gezamenlijke oplossingen.
Anneriek Risseeuw
8 september 2015 / 13:23G K Mitrasing, u komt blijkbaar niet verder dan een argumentum ad hominem.
Het zij zo…
Hans van Eeken
8 september 2015 / 13:36Voor alles is wat te zeggen. Echter, als je in deze huidige tijd kinderen hebt waar het systeem het kind dwingt in een aanbodgerichte zorglandschap duwen, preventie een ruim begrip is geworden (bijv alle kindproblematieken vooraleerst binnen het opvoedkundige kader), géén integraal cq samenhangend beleid voorhanden is binnen het passend onderwijs en heugdhulp of zelfs sociaal domein breed…dan is het een zorgelijke tendens dat gemeenten pas achteraf gaan inkopen bij aanbieders. Hoe kunnen zorgaanbieders overeind blijven zonder voorgecontracteerd worden. Zijn we aan het doorslaan dat in de gedachte dat door voorgecontracteerd te worden meteen inhoudt dat de jeugdhulp wellicht onterecht in stand wordt gehouden? Ik pleit ervoor om helemaal terug naar de voorkant te gaan. Daar zit een kind met een ‘integraal falend systeem’ omdat bijvoorbeeld scholen, leerlingvervoerders en jeugdhulp plús nu ook gemeenten weigeren te luisteren naar het daadwerkelijke zere en tere punt. Geen samenhang betekent langs elkaar heen werken en dat betekent kostbare tijd verkwisten. Samenwerken (luisteren, horen en dóen) met de bloedeigen ouders van kinderen draagt bij tot vaak simpele oplossingen waardoor er op een normale basis contracten kunnen worden gesloten met aanbieders.
De oproep van ouders luidt: ‘Werk samen, praat samen en denk na over wat er nú in de bestaande systemen eerst verbetert kan worden nog voordat er ondoordachte nieuwe uitvoeringen gaan komen waaruit maar 1 verliezer zal komen. En dat zijn onze kinderen. Dat staat niemand als ouder toe, waaronder ook ik niet.
Angelique Bergsma
8 september 2015 / 13:36Ik ben geen ambtenaar en ik ben geen zorgprofessional. Wat ik wel heb is ervaring met mensen die in de jeugd-ggz terecht zijn gekomen en wat dat met hen gedaan heeft. Te vaak wordt vergeten dat jongeren er alles aan zullen doen om hun problemen te verbergen of bagatelliseren. Bij de mensen die ik ken is het zelfs voor professionele therapeuten nagenoeg onmogelijk gebleken om daar doorheen te breken.
En dan wordt er verwacht dat gemeentelijke jeugdhulpverleners wel tijdig en adequaat signalen op zullen pikken? Nee. Misschien bij 7 of 8 van de 10, maar voor degenen die gemist worden (en dat zijn juist vaak de meest complexe gevallen) zal het een regelrechte ramp of zelfs een doodvonnis betekenen.
Marc
8 september 2015 / 13:42van Eeken; uw opmerking “Eindelijk wordt ook de zelfredzaamheid van de hulpverlers op de proef gesteld” lijkt me op zijn minst de beeldvorming van U over hulpverleners te weerspiegelen. Maar wellicht bedoelde U wat anders? We zijn één en al oor..
G K Mitrasing
8 september 2015 / 13:46G K Mitrasing, als huisarts bent u wellicht niet gewend om tegengesproken te worden, maar ik debateer tegenwoordig alleen nog met mensen die fatsoenlkijk met een ander om gaan…
Een goed leven verder!
Hans van Eeken
8 september 2015 / 13:55Beste van Eeken, over ad hominem gesproken..
G K Mitrasing
8 september 2015 / 14:05(Stichting De Vijfde Macht, mr. L H.W.M. Koenen, ex-advocaat, voorzitter) Onverantwoord beleid is het om niet direct de juiste diagnose en hulpbehoefte vast te stellen. Minister Schippers is ook van oordeel dat matched care de norm dient te zijn. Die norm wordt geschonden door en in hetgeen de heer Van Wijck hier als juiste praktijk verdedigt. Ook staatssecretaris heeft in de 1e Kamer expliciet en eenduidig bij de behandeling van de Jeugdwet aangegeven dat de juiste expertise aan de voorkant er moet zijn, direct, dat dat een kernpunt van de stelselwijziging is. Doel, zo stelde hij, is het voorkomen dat er niet direct signalen van ernstige psychische aandoeningen/problemen worden (h)erkend. Duidelijk is daarmee, dat het beleid om eerst stepped diagnosis/care te doen, bij onontdekte ernstige psychische aandoeningen/problematiek voor die doelgroep van jeugdhulp NIET werkt. Daarmee is de praktijk t.a.v. deze doelgroep schadelijk, alsmede onrechtmatig.
(Bovenstaande n.a.v. citaat uit bericht Van Wijck: “Pas als het niet lukt om de problemen op die manier op te lossen, worden specialisten ingeschakeld.”, stelt Schouw. Dat klinkt nu niet bepaald als onverantwoord beleid.” Citaten waaruit de feitelijke juistheid van hetgeen Schippers en Van Rijn hebben gesteld kunnen direct worden toegezonden, desgewenst, voor het zuiver houden èn verbeteren van de kwaliteit van – eventueel – de dialoog.)
Stichting DVM
8 september 2015 / 14:36