Geen medicatie

Een paar keer per jaar zie ik mensen met Parkinson zonder medicatie. Ze hebben er geen enkele behoefte aan anti-parkinson pillen te slikken. Zien het nut niet. Zijn bang voor de beschreven bijwerkingen. Denken soms de ziekte met innerlijke kracht en brainpower te kunnen overwinnen.

Genezen van Parkinson moet kunnen zonder hulp van buitenaf. Of toch…. osteopathie, chiropractie,  Chi Kung, homeopathie, Kapicachu, acupunctuur door een ‘echte’ Chinees, magnetische tape, Tai Chi,  zelfs hand opleggen. Met telkens weer het idee dat het toch lijkt te werken.

Zie je wel. Alles beter dan het advies op te volgen van die te weinig betrokken neuroloog.  Hij zei dat Parkinson niet te genezen is. Niet af te remmen is. En slechts het gebruik van medicijnen de kwaliteit van leven zou kunnen verbeteren. Wat weet die man daar nou van!

Na allerlei omzwervingen zie ik dan zo een parkinsonpatiënt. Nog steeds niet geneigd pillen te slikken. Maar, naar aanleiding van motorische problemen, op aanraden van de buurvrouw, toch bij een ParkinsonNet fysiotherapeut terecht gekomen. “Ik geloof dat mijn been wat moeilijk meekomt.” “Ik ben de laatste tijd wel erg stijf.” “Misschien toch een goed idee om wat oefeningen te doen.” Ik constateer de symptomen die ik ook bij wèl medicatie gebruikende parkinsonpatiënten zie. Weinig mimiek, hemi-verschijnselen, traagheid, tremor, stijfheid.

Ik blijk respect te hebben voor mensen die hun eigen weg volgen. Spelen ze met vuur? Wat is er bekend over mensen met Parkinson die geruime tijd zonder medicatie functioneerden, ten opzichte van hen die wel medicatie namen? Weet ik niet zeker dat de anti-parkinson medicatie de kwaliteit van leven inderdaad verbetert, hoe dan ook? Je leeft nu, take those pills! Dwingend advies kan ik evenwel niet geven. Ik zie de progressie, de achteruitgang, misschien wel sneller dan zonder medicatie. Ik kan het me verbeelden, ik ben bevooroordeeld.

Toch zegt de patiënt dat ze het moment van start medicatie nog even wil uitstellen. Een neuroloog uit België heeft dit  haar kortgeleden immers ook voorgesteld. Geen neuroloog, geen parkinsonverpleegkundige, geen medicatie. Wel voldoende problemen, motorisch en non-motorisch. Wel fysiotherapie, bewegen lijkt een goede zaak met Parkinson. Overtuigen toch medicijnen te nemen heeft geen zin, ze gaat haar eigen weg. Tot het niet meer gaat. Tot het ècht niet meer gaat. Dat is dan vroeg genoeg!

Delen