Geen pilletje voor de pep

Een op de vijf Nederlanders heeft een angststoornis of heeft er een gehad, stelt de Angst, Dwang en Fobie stichting. “Je bent dus zeker niet de enige”, lees ik in een Tweet van 31 januari. Maar opvallend genoeg stellen huisartsen wel minder vaak een angst- of slaapstoornis vast nu slaappillen sinds 2009 niet meer worden vergoed, stelt het NIVEL op basis van onderzoek. Benzodiazepines zijn sinds die tijd zelfs verdwenen uit de top tien van meest voorgeschreven geneesmiddelen. En toch bleef een toename in het gebruik van alternatieve behandeling van angststoornissen uit.

Misschien was die opmerking van Edith Schippers dat mensen die niet zo lekker in hun vel zitten maar eens een goed gesprek met de buurvrouw moeten voeren in plaats van naar de dokter te gaan dus toch zo gek nog niet. Als zorg en pillen beschikbaar zijn, is het gemakkelijk om daarnaar te grijpen. Dan hoef je niet na te denken over je eigen rol in het ontstaan van je gezondheidsprobleem en over de bijdrage die je zelf kunt leveren aan de oplossing daarvoor. Het niet langer vergoeden van die middelen dwingt mensen om zichzelf die vragen wel te stellen.

Het NIVEL trekt uit het onderzoek de conclusie dat een overheidsmaatregel het voorschrijfgedrag van artsen kan beïnvloeden. Is dit een pijnlijke conclusie voor artsen, die zich aangetast voelen in hun professionele autonomie? Of is het een erkenning van het feit dat artsen ook maar mensen zijn en liever een pilletje verstrekken dan steeds maar hetzelfde verhaal te moeten aanhoren van dezelfde patiënt? U mag het zeggen. In ieder geval is één ding zeker: mensen hebben een zelfherstellend vermogen. Daar moeten ze alleen af en toe aan worden herinnerd.