Gevestigde belangen

Ons zorgstelsel presteert goed in termen van doelmatigheid, betaalbaarheid en toegankelijkheid, concluderen Patrick Jeurissen en Hans Maarse in hun rapport over vijftien jaar gereguleerde marktwerking. Ook is de kwaliteit toegenomen, maar Jeurissen vraagt zich af of dit te danken is aan de zorginkoop.

Toch heeft het daar wel wat mee te maken, in die zin dat de zorgverzekeraars bij de komst van het stelsel de opdracht kregen zorg in te kopen op basis van prijs en kwaliteit. Over de kwaliteit van zorg was echter nauwelijks wat bekend en zorgaanbieders hadden weinig behoefte kennis daarover beschikbaar te stellen. Prijs was dus de enige knop waaraan de zorgverzekeraars konden draaien.

Gaandeweg nam de druk op de zorgaanbieders, vooral in de medisch-specialistische zorg, toe om transparantie over de kwaliteit van zorg te bieden. Maar dit hield gelijke tred met de fusiegolf in de ziekenhuizen. Ondanks de toegenomen kwaliteitstransparantie bleef de ruimte voor de zorgverzekeraars om de medisch-specialistische zorg op basis van prijs én kwaliteit in te kopen dus beperkt. Bepaalde zorg in een ziekenhuis niet inkopen betekent zonder de aanwezigheid van een ander ziekenhuis in hetzelfde werkgebied immers al snel dat de zorgverzekeraar niet kan voldoen aan zijn verplichting continuïteit van zorg te bieden.

‘Zorgprofessionals zitten niet te wachten op verdere concentratie van hoogcomplexe zorg’

Bovendien hebben we voor een klein land nogal veel umc’s en topklinische ziekenhuizen, die allemaal het volledige pakket aanbieden. Dat is kostbaar. “Het zou beter zijn om hoogcomplexe aandoeningen verder te concentreren”, stelt Jeurissen. Ja maar hoe dan? Hij heeft zijn hoop gevestigd op de zorgprofessionals zelf om dit te doen. Maar dat vraagt nogal wat van ze, want het gaat rechtstreeks tegen gevestigde belangen in. Dus ‘Zij dronken een glas, zij deden een plas en lieten de zaak zoals zij was’? Die kans lijkt vrij groot.

Delen