Graaiers

Als ik het goed begrepen heb, zijn de vrije tandartstarieven alweer bijna verleden tijd. Dat verbaast me, want het experiment had drie jaar moeten duren en toen ik voor het laatst checkte, was er pas een half jaar voorbij. Bovendien zijn ze in Den Haag doorgaans niet zo snel. Het moet dus wel heel erg zijn met die tarieven, zal de burger denken. Of erger nog: zie je wel, allemaal graaiers die tandartsen.

Hoewel ik zelf nooit veel verwachtingen had van de invoering van (gereguleerde) marktwerking in de zorg – en in die zin geen bezwaar heb tegen het afschaffen van de vrije tarieven – vind ik het wel heel lastig dat nu weer een groep van zorgprofessionals als graaiers te boek staat. Eerder overkwam dat ook de medisch specialisten. En dat is behalve slecht voor het imago van genoemde beroepsgroepen, ook nog eens onterecht. Ik ken veel (para)medici en ik zal nooit met droge ogen kunnen beweren dat zich onder hen onevenredig veel graaiers bevinden. De meesten zijn vakfanaten die kwaliteit hoog in het vaandel hebben en – vaak tegen wil en dank – ook nog ondernemer zijn.Uiteraard is de een meer ondernemer dan de ander, maar dat lijkt me geen halsmisdaad. Medisch specialisten en tandartsen verdienen net als sommige andere beroepsgroepen goed tot zeer goed. Geen reden om juist zorgprofessionals tot nationale rovers uit te roepen. De Tweede Kamer heeft daar in het geval van de tandartsen nu wel gezellig aan meegeholpen door het experiment voortijdig een halt toe te roepen. Op grond waarvan is nog onduidelijk, want tegenover het NZa-onderzoek waaruit blijkt dat de tarieven fors gestegen zijn, staan andere onderzoeksresultaten waaruit blijkt dat het erg meevalt. Hoe dan ook; een experiment heeft niet voor niets een bepaalde looptijd. Die ‘vrije’ markt had er van mij niet hoeven komen, maar nu die er is, wil ik wel weten of hij ook werkt. Een half jaartje pionieren is te kort om al verregaande conclusies te trekken.