Grenzeloos genieten van een tweede huis

De een is er binnen een mum van tijd, de ander moet er wat meer moeite voor doen. Sommigen verhuren het, anderen hebben het uitsluitend gekocht voor eigen gebruik. Arts en Auto tekende de verhalen op van lezers over hun tweede huis.

Tekst: Monique Bowman

DijkshoornSinds 2009 bezitten Ellen Dijkshoorn (63, fysiotherapeut/directeur praktijk) en haar man Willem (64, senior beleidsmedewerker Aegon) een tweede huis in het Zeeuwse Scharendijke. Hoewel hemelsbreed nog geen 50 km van hun woonplaats Delft, is deze afstand groot genoeg gebleken om los te komen van de dagelijkse beslommeringen. “We hebben allebei een drukke baan en realiseerden ons op een gegeven moment dat we zó gehaast leefden, dat we besloten één keer per maand een hotelweekendje te boeken. We hebben dat anderhalf jaar lang gedaan, tot Willem opperde een tweede huis te kopen”, vertelt Ellen.

Omdat beiden er al snel over uit zijn dat ze geen zin hebben in lange autoritten, gaan ze op zoek naar een tweede huis op niet meer dan een uur rijden van Delft. Zo belanden ze op Schouwen-Duiveland waar ze, tijdens hun huizenjacht, een te koop-bord zien bij een bungalow die perfect blijkt aan te sluiten bij hun wensen.

Bijna acht jaar later zijn Ellen en Willem Dijkshoorn nog steeds blij met hun tweede woning. “De achterkant kijkt uit op landerijen, terwijl aan de voorkant geregeld mensen en verkeer langskomen. Dat vindt Ellen, die echt een stadsmens is, toch wel fijn”, aldus Willem, die vertelt dat ze in Scharendijke genoeg mogelijkheden hebben om in de weekenden te ontspannen, dankzij onder meer een tuinhuisje waarin zijn vrouw kan schilderen, een sauna én de nabijheid van water.

Het echtpaar heeft een routine ontwikkeld die goed bevalt. Op vrijdagavond rijden ze naar hun Zeeuwse weekendhuis, om op maandagochtend iets na de spits – helemaal uitgerust en vol energie – weer terug te rijden naar Delft. Met, in de kofferbak, tassen met boodschappen. “Want die doen we tegenwoordig op zaterdag in Zeeland. Dat scheelt weer gestress in het begin van de week.”

Uit een folder

EldersDat een tweede huis zich niet per se ver weg hoeft te bevinden om er tot rust te kunnen komen, is ook de ervaring van Leo Elders (57, bedrijfsarts-klinisch arbeidsgeneeskundige). Sinds 2010 bezitten hij en zijn vrouw Hedwig (56, informatiemanager) een recreatievilla in Cadzand-Bad in Zeeuws-Vlaanderen die ze ook verhuren; dat laatste hebben ze uit handen gegeven aan het park. Elders vertelt dat de vereniging van (internationale) eigenaren eens per jaar samenkomt en inmiddels is uitgegroeid tot een kennissenclub. “Dat heeft de onderlinge samenwerking enorm bevorderd.”

Op het aankoopproces zelf kijkt hij
terug als een spannende tijd. “Het betrof een nieuw project, we hadden niet meer dan een folder, maar na gesprekken met deze en gene, onder wie een fiscalist en wat mensen uit de omgeving, werden we steeds enthousiaster en durfden we het aan.”

Voorschriften qua interieur van de kant van het park heeft hij niet als een beperking ervaren. “We konden kiezen uit meerdere inrichtingsopties. Het meubilair is hufterproof zoals ze dat noemen, maar dat klinkt erger dan het is. Mijn vrouw was er zeer over te spreken, ook over de kleurstellingen. We zouden het zó voor ons eigen huis willen hebben.”

Spijt van de aankoop hebben ze nog niet gehad. “Ons leven is er aangenamer op geworden, het is recreatie-op-maat met een duurzaam karakter, waar ook anderen van kunnen genieten als wij er zelf geen gebruik van maken.” Collega’s die een huis op een park overwegen en dat ook willen verhuren, adviseert hij eerst te gaan praten met andere eigenaren, onder meer om te peilen hoe het zit met de bezettingsgraad. “Want ik ken iemand met een Fries vakantiehuis dat ’s zomers wél alle weken bezet is, maar in de winter veel minder in trek is bij huurders.” Wat die laatsten betreft is hij ook positief. “Tuurlijk, je mist weleens een vork of een kopje, maar alles wordt goed in de gaten gehouden door de beheerorganisatie van het park. Die ontzorgen echt wat dat betreft.”

Honden welkom

Van GelderenOok huisarts Maurice van Gelderen (54) en zijn vrouw Ariane (53, bedrijfsarts) zijn enthousiast over een tweede huis in eigen land. Sinds tien jaar bezit het artsenpaar een huisje op een kleinschalig park in het Overijsselse Wanneperveen, aan de Belterwiede, waar ze met hun kinderen genieten van het zeilen, kanoën en zwemmen. Inmiddels hebben ze er zelfs een tweede huisje gekocht, uitsluitend voor de verhuur.

“Hier in ons eigen dorp Gorssel geldt dat iedereen mij kent als huisarts. Dáár ben ik wat anoniemer. Wanneperveen is dichtbij genoeg om er voor een dagje naartoe te gaan, ik kan zelfs van daaruit een dienst draaien in Deventer”, vertelt Maurice. Qua verhuur blijft het spannend. “Er zitten goede jaren bij, maar ook slechte.”

Hoewel Overijssel ’s winters minder populair is bij toeristen dan de kustprovincies, kijkt het echtpaar altijd weer uit naar deze tijd van het jaar. “Want het is hier prachtig schaatsen, en de avondzon schittert dan zo mooi op het pikzwarte ijs. We hebben ook goede herinneringen aan de eerste officiële NK Marathon op natuurijs, die was letterlijk bij ons voor de deur. Toen zaten alle huisjes hier vol.”

Het advies van Van Gelderen voor potentiële kopers met verhuurplannen: “Leef je vooral in de doelgroep in, bedenk van tevoren goed voor welk type vakantieganger jouw huis aantrekkelijk is.” Hun eigen huisje valt vooral in de smaak bij hondeneigenaren, weten de Van Gelderens. “Iedereen hier laat huisdieren toe, daar staat ons parkje om bekend. Zelf hebben we ook drie honden, dus van een paar hondenhaartjes schrikken wij niet zo snel.”

Stormschade gerepareerd

Van GoolLex van Gool (72, gepensioneerd kaakchirurg) en zijn vrouw Ine (69) bezitten sinds 2008 een huis op een Frans vakantiepark naast een golfbaan, niet ver van Poitiers. “Daar hebben we echt voor gekozen, we wilden niet ergens afgelegen zitten.” Verhuur is nimmer de bedoeling geweest, aldus Van Gool. “Nu kunnen we ernaartoe wanneer we willen.” Hij vertelt dat het park, dat ze via een advertentie in de NRC vonden en dat onder Nederlandse supervisie is gebouwd, meer medici uit Nederland telt.

Naast de mogelijkheid tot het maken van contacten biedt een park ook andere voordelen, heeft Van Gool ervaren. “Zo hadden we een keer stormschade die meteen werd gerepareerd. En toen de koelkast kapotging op de dag dat we net terug naar Nederland wilden gaan, werd de nieuwe koelkast, die we onderweg nog snel in Poitiers kochten, door de beheerder geïnstalleerd.”

Net als andere parkbewoners heeft ook het echtpaar Van Gool te maken met een vereniging van eigenaren. “Het is natuurlijk altijd moeilijk om veel verschillende mensen op één lijn te krijgen, maar over het algemeen zijn we ook op dat punt tevreden.” Dat het wonen op een park ook als voordeel heeft dat er gezamenlijk kan worden opgetreden, blijkt uit de aanpak van een conflict met de projectontwikkelaar rondom het gemeenschappelijke zwembad. “We hebben veel geduld gehad, maar nu toch maar als VvE juridische assistentie gezocht.”

Met open armen

021751-05Al bijna tien jaar bezitten Marian Koster  (58, oefentherapeut Cesar) en haar man Joost Franck (58, manager gezondheidszorg) een ‘Pippi Langkous-huisje’ in Värmland. De vijftien uur reistijd hebben ze er graag voor over. Marian heeft al sinds haar jeugd een warme band met Zweden. “Mijn vader werkte er vroeger, waardoor ik mijn middelbareschooltijd in Stockholm heb doorgebracht.”

De enige Nederlanders met een tweede huis in deze streek zijn ze bepaald niet. “Er zitten hier heel veel landgenoten, sommigen permanent, anderen met een tweede huis. Een weg hier heet zelfs ‘Tulpenweg’ in het Zweeds.”

Marian vertelt dat ze hun huisje ongeveer tien weken per jaar verhuren, via eigen kanalen. Voor toezicht en beheer kunnen ze een beroep doen op de buren. “Daar hebben we het ontzettend mee getroffen, die maken ons huis winterklaar, houden een oogje in het zeil en maaien het gras.”

Over de lokale bevolking is ze sowieso erg te spreken. “Door de leegloop van het platteland worden Nederlanders met open armen ontvangen. We staan er hier om bekend dat we zo veel werk maken van het opknappen van de huizen. Maar respect voor de Zweedse cultuur en natuur vindt men ook belangrijk. De wenkbrauwen worden toch wel gefronst als je bijvoorbeeld veel bomen gaat omzagen.”

Bijna drie hectare eigen bosgrond aan water (“ook in Zweden is dat uniek”), ’s winters de mogelijkheid om achter het eigen huis in een langlaufspoor te stappen, twee skigebieden op rijafstand én het gegeven dat de Zweden paramedici met open armen ontvangen: het lijken genoeg redenen om misschien zelfs een definitieve verhuizing te overwegen. Marian Koster geeft toe dat de gedachte weleens is opgekomen. “Maar we hebben dat idee eigenlijk meteen weer afgeserveerd, omdat onze kinderen in Nederland wonen. En we komen hier weliswaar helemaal tot rust, maar voor altijd zou het ons hier toch echt té stil zijn.” zwedenvakantieverblijf.com

Arts en Auto-advertentie

021751-06Ook fysiotherapeuten Jelle Sybesma (61) en Feikjen van der Zwaag (59) overwegen aanvankelijk een tweede huis in Zweden. Maar omdat ze hun vakantiehuis ook willen verhuren en denken dat Zuid-Europa meer kansen daartoe biedt, valt hun keuze op Italië. In 2005 kopen ze van een Nederlandse medicus een huisje in het begin jaren zeventig gebouwde Villaggio di Sunclass, een park hoog boven het Gardameer, in Tignale. “Hij was de eerste eigenaar, we vermoeden dat hij het huisje naar aanleiding van een advertentie in Arts en Auto heeft gekocht, want we hoorden later dat daarin destijds voor het park werd geadverteerd.”

Ze vertelt dat ze misschien gaat stoppen met de verhuur aan onbekenden. “Zelf vinden we het heerlijk dat we hier, hoog in de bergen, aan de drukte van het Gardameer kunnen ontsnappen. Maar we krijgen van huurders geregeld te horen dat men de bergweg vervelend vindt, en liever dichter bij het meer zit.” Ook het feit dat ze hun privéspullen steeds weer moet opbergen en er veel werk zit in het zomerklaar maken voor de verhuur, weegt mee. “Daardoor ervaren we elk seizoen toch weer een bepaalde druk waar we liefst vanaf willen.”

Voor collega’s die ook een huis op een park willen kopen, heeft ook Feikjen nog wat tips. “Als er keuze is uit meerdere, identieke huisjes, ga dan niet meteen voor het goedkoopste. Want op de ligging valt dan toch vaak iets aan te merken, iets wat huurders zeker niet zullen nalaten te doen. En een hoge situering op bergachtig terrein betekent dat er altijd spullen naar boven gesjouwd moeten worden. Dat is iets waar je als huiseigenaar zelf vaak geen probleem mee hebt, maar waar vakantiegangers misschien minder blij mee zijn.”  jellesybesma.nl

Impulsaankoop

021751-07Een tweede huis lag nooit in hun bedoeling, totdat een vakantie op een klein Bretons eiland Ariaan van Walsum (61, traumachirurg) en zijn vrouw Petra (54, van beroep verpleegkundige, nu mede-eigenaar van een interieurwinkel) van gedachten deed veranderen.

“Samen met onze twee dochters waren we op Belle Ile beland, op aanraden van vrienden. Het was er nog veel mooier dan we hadden durven hopen, zó mooi zelfs dat we de laatste dag naar een makelaar zijn gestapt. We hebben meteen een paar huizen bekeken. Met één huis, op een landtong met voor en achter uitzicht op zee, was het liefde op het eerste gezicht. Toen hebben we het ook maar meteen gekocht.”

Over de gang van zaken rondom de aankoop van het huis hebben de Van Walsums niets dan lof. “Het is nogal bureaucratisch in Frankrijk, maar de notaris en makelaar hebben alles prima geregeld, we hebben nog steeds goed contact met beiden.”

Buiten hun eigen vakanties om verhuren de Van Walsums hun eilandhuis via homeaway.nl. Tot nu toe zijn de ervaringen positief. “Je moet toch wel wat moeite doen om hier te komen, het is echt een bestemming voor fijnproevers, er zijn geen disco’s, wel veel goede restaurants en culturele activiteiten, en dat trekt toch een bepaald publiek.” Aan de inrichting heeft het echtpaar geen concessies gedaan. Integendeel, aldus Van Walsum. “Veel vakantiehuizen zijn sober ingericht, het lijken wel bunkers. Juist door zorg aan het interieur te besteden, gaan huurders zorgvuldig met je spullen om, is onze indruk. Ze voelen zich dan toch meer gast in jouw huis.” maison-belle-ile.nl

Delen