Grip
Wanneer je geen grip hebt op zaken die je aangaan, raak je ontmoedigd. Ieder kent denk ik wel de situatie waarin veranderingen gewenst zijn en alternatieven al vele malen zijn aangedragen, maar dat er geen beweging in is te krijgen. Wanneer dit lang duurt heeft dat een weerspiegeling op je welbevinden en je functioneren. Het is belangrijk dat er dan ondersteuning komt om je te helpen. Je kunt proberen de situatie duidelijk te schetsen aan diegenen die verandering teweeg zouden kunnen brengen. Je kunt ook het bijltje erbij neergooien, maar dat heeft vele consequenties die niet voor ieder goed uitpakken.
Het werken in de zorg heeft vele mooie facetten. Wanneer de arbeidsomstandigheden echter zeer slecht zijn en je volkomen wordt genegeerd, kun je opstappen en van baan veranderen. Als je als zorgondernemer ervaart dat je absoluut geen invloed hebt op je verdienmodel en aan steeds meer eisen moet voldoen zonder daarbij gefaciliteerd te worden, kun je bepaalde contracten niet tekenen. Dit heeft gevolgen voor patiënten en voor je praktijk, maar wordt ook ervaren als een verademing, omdat je onder het juk van de zorgverzekeraar uit bent. Bij de huidige manier van zorginkoop in de eerste lijn wordt dit door velen overwogen. Niet ieder kan die beslissing nemen.
Hieronder de inhoud van een brief die Marjan Rep schreef over de situatie bij haar werk als logopedist. Zij stelde dat wanneer er een vacature zou komen met dezelfde arbeidsvoorwaarden als die ze nu had, ze niet zou solliciteren, ondanks dat ze haar vak prachtig vindt:
‘Geachte zorgverzekeraar,
Naar aanleiding van de dit jaar aangeboden contracten en de overigens al jaren bestaande situatie, vraag ik me het volgende af; Stel je eens voor dat er een vacature zou zijn met ongeveer dezelfde arbeidsvoorwaarden en dit is de advertentie:
Gezocht: zorgprofessional op HBO-niveau voor 36 uur per week!
- De baan is voor 36 uur, maar we betalen u slechts voor 27, de overige 9 uur mag u onbetaald in uw vrije tijd doen!
- Salaris: helaas niet marktconform, uw salaris ligt 30% lager dan passend zou zijn voor deze functie. Dit is al jaren zo en het ziet er ook niet naar uit dat het de komende jaren gaat stijgen.
- Pensioenregeling: geen, daar is helaas geen geld voor
- Ziekte/arbeidsongeschiktheidsregeling: jammer, maar daar is ook geen geld voor. Als u ziek bent verdient u niets!
- Bij- en nascholing: ook dit mag u grotendeels uit eigen zak betalen
- Er kan een kwaliteitscontrole van uw werk plaatsvinden. Als u niet aan de eisen voldoet moet u (een deel van) uw salaris terugbetalen! U heeft hier wel arbeid voor verricht, maar dat maakt ons niets uit. Oh ja, de kosten van de controle zijn ook voor u. En de eisen maken wij van tevoren niet helemaal duidelijk.
- We willen dat u elke klant waar u contact mee heeft gehad een enquête stuurt, zodat zij u kunnen beoordelen. U dient zelf de kosten van het enquête-bedrijf te betalen en zelf te zorgen dat de enquêtes ook worden ingevuld en teruggestuurd.
- Wij willen niet met u onderhandelen over de eisen en het salaris. Wij doen tegenover de buitenwereld alsof dit wel zo is, maar we weten zelf ook wel dat dat complete onzin is.
Beste zorgverzekeraar, denkt u dat er veel mensen zouden reageren op deze vacature? Ik denk het niet. En toch is dit al jaren wat u mij aanbiedt. Het aangeboden tarief ligt 25 procent onder het NZa tarief van 5 jaar geleden. Ik heb mijn pensioen en arbeidsongeschiktheidsverzekering op moeten zeggen, ik kan het niet langer betalen. Ik wil heel graag mezelf bijscholen. Ik vind dit noodzakelijk om goede kwaliteit te kunnen leveren. Echter hiervoor blijft ook steeds minder geld over. Door de administratieve druk wordt de werktijd buiten de behandelsessies steeds langer. Het werkplezier wordt vergald door de angst om gecontroleerd te worden en niet aan de eisen te voldoen. En ik heb elk jaar weer geen andere keuze dan tekenen bij het kruisje.
Ik maak er met deze vacature een grap van, maar ik kan er eigenlijk wel om huilen…. ‘
Vrije prijzen bij logopedie waren bedoeld om meer in kwaliteit te kunnen investeren, nieuwe producten te ontwikkelen en ondernemender te worden. Niets van dit alles is uitgekomen en ieder kijkt weg. De grip op verzekeraars bij inkoop van zorg in de eerste lijn is volkomen afwezig. Wie is hier verantwoordelijk voor?
4 reacties
Als het zo op een rijtje staat, vraag je je af waarom je dit eigenlijk doet… in het begin was het vol te houden, maar de onderbetaling, het wantrouwen, de overdaad aan regels en administratie drukt steeds meer het positieve en mooie van mijn vak weg.
Esther van Rems
4 oktober 2018 / 19:14De reactie van Esther van Rems is zeer herkenbaar. Op social media wordt volop gereageerd door zorgaanbieders vanuit verschillende beroepsgroepen in de eerste lijn, zeker op de brief van Marjan Rep. De grip op onze eigen ondernemingen lijken we kwijt te raken en de eisen worden eerder meer dan minder. Dat was absoluut niet afgesproken met minister Bruins. De grip van zorgverzekeraars op de eerste lijn is duidelijk anders dan op de tweede lijn. Zoals de zorginkoop nu bij ons uitwerkt is door de overmatige zeggenschap van de zorgverzekeraars dit stelsel voor ons niet houdbaar.
Dienie Koolen
8 oktober 2018 / 12:38Ontmoedigd zijn vormt geen basis voor een goed functioneren. Voor mij als hulpverlener en het werk dat ik verricht vind ik geen waardering en respect bij de zorgverzekeraars in dit zorgstelsel. Precies zoals jij het zegt, Dienie. De houding van de verzekeraars, het wegkijken van politiek Den Haag en deze niet functionerende marktwerking ondersteunt de grote catastrophe die op dit moment plaats vindt. Ik voorspel dat de voortgaande uitholling van paramedische hulp in de eerste lijn, zowel het vakinhoudelijke als de beoefenaar, de paramedicus zelf in dit stelsel, grote gevolgen zal hebben. De kwalitatief hoogstaande kennis en zorgverlening krijg je niet zomaar terug. De waardering voor deze zorg wordt nu ontkent, niet gerespecteerd, niet gesteund en steeds verder uitgehold en ondermijnd door onderbetaling, afknijpen, door administratieve eisen, en het generen van angst vanwege de niet inzichtelijk gemaakte behandelindexen die kunnen leiden tot financiële aanslagen. Dat zal leiden tot een desastreuze uitwerking die onomkeerbaar zal zijn als we ons ten onder laten gaan. Wat een cultuur waarin we werken. En waar zie ik concreet iets veranderen? Ik zie geen enkel herstel van waardering bij de zorgverzekeraars. Ik hoor niets van de minister. Er gebeurt niets. De contracten liggen weer klaar, van tariefsverhoging is geen sprake, registratie eisen zijn hoog, bijscholing is verplicht en peperduur, audits, klantervaringsonderzoeken voor eigen rekening. En geen geld. En het ergste is: niemand kijkt, inderdaad.
Zo’n zinkend schip als dit kan je bijna niet meer redden. Verloren zaak. Zoveel kennis als ze laten wegglijden. Ongelooflijk. Wouter Bos sprak laatst over de noodzaak van keuzes maken om de kostenstijging in de zorg te beteugelen. En inderdaad, de ogen worden gesloten en afknijpen gebeurt in de paramedische beroepen, waar de zorg zo dicht bij mensen is. Een keus, maar de goede keus? Ik denk het niet. Op den duur zal dit een peperdure keus blijken te zijn.
Het goede nieuws is dat ik veel en vaak waardering vind bij de patiënten die ik begeleid. Dat levert me, tussen haakjes, tienen op. Helaas te weinig, vindt zorgkaart Nederland.
Ik wil zo niet verder. Ik hou van mijn vak en ik ben er goed in. Wat me te doen staat is mijn hachje redden, de patienten op de hoogte brengen van dit wanbeleid en mijn keus. Want ik wil hem en haar graag blijven begeleiden in de zorgvraag. Maar niet meer met de zorgverzekeraar als bepalende instantie over mijn werk. Zij zijn dat niet langer waard. Ik gun de zorgverzekeraar niet langer mijn aandeel in de hulpverlening.
Michelle Overdorp
24 oktober 2018 / 23:14Dank voor je duidelijke reactie, hartekreet Michelle. Ik was erg onder de indruk en heb twee zinnen verder onder de aandacht gebracht., nl ‘Ik gun de zorgverzekeraar niet langer mijn aandeel in de hulpverlening’. En .’.de ogen worden gesloten en afknijpen gebeurt in de paramedische beroepen’ met daarbij de vraag wie daarvoor verantwoordelijk is en het tij dan ook snel keert. Succes en sterkte
Dienie Koolen
24 oktober 2018 / 23:53