Groot probleem

Het kon niet uitblijven dat de waarschuwing van de Nederlandse Zorgautoriteit voor forse premiestijgingen zou leiden tot enkele cynische social-mediareacties in de trant van ‘allemaal de schuld van het stelsel’. Degenen die dit stellen, vergeten voor het gemak even dat verzekeraars in Europa – dus ook zorgverzekeraars – te maken hebben met Solvency II eisen op het gebied van kapitaal en risicobeheersing.

‘Het is de schuld van het stelsel’ is dus wat te gemakkelijk. Wat wel een reëel probleem is, is dat de grote ziekenhuizen weigeren de basiszorg af te stoten naar de regionale ziekenhuizen, zoals Ab Klink stelde tijdens het congres Betere zorg, netwerkzorg. Van de doelstellingen van het rapport De juiste zorg op de juiste plek komt op die manier weinig terecht. En dat heeft financiële consequenties, want regionale ziekenhuizen kunnen die zorg goedkoper aanbieden. Maar het benadeelt ook de patiënt: regionale ziekenhuizen zijn voor de meeste mensen dichterbij en hebben een veel grotere verbondenheid met de eerste lijn dan topklinische en academische centra.

Van doelstellingen De juiste zorg op de juiste plek komt op deze manier weinig terecht

Op Twitter lees ik als reactie dat de weigering van de grote ziekenhuizen om basiszorg af te stoten eigenlijk niet moet kunnen bestaan. De zorgverzekeraars hebben immers toch de regie en kunnen dus in de zorginkoop toch sturen op het zorgaanbod? Op papier is dat waar. Maar hoeveel regie heb je als zorgverzekeraar in de zorginkoop als de partij tegenover je aan tafel door fusies zo veel marktmacht heeft gekregen in zijn adherentiegebied dat van regiefunctie van de zorgverzekeraars nauwelijks nog sprake is?

Delen