Handdoek in de ring
De apotheekbranche kan tevreden zijn: De Centrale Apotheek (DCA)vraagt faillissement aan. Weer een luis in de pels minder. En de branche heeft haar afkeer van het DCA-model – dat de openbare apotheek uitschakelt voor het uitleveren van herhaalmedicatie – nooit onder stoelen of banken gestoken.
DCA is gestruikeld over zijn keuze voor de investeerders die de opzet van het bedrijf financieel mogelijk moesten maken. Het waren investeerders die uit een wezenlijk andere branche komen dan de zorg – groothandel, beurshandel, IT – en waar een veel snellere return on investment geldt dan in de zorg reëel is. De zorg vraagt om investeerders die beseffen dat zeven jaar – zo lang bestaat DCA – in deze markt kort is, en die beseffen dat een poging tot penetratie in een markt waarin miljarden omgaan niet per se betekent dat je je daarvan snel een paar procent kunt toe-eigenen.
Hoe nu verder? Initiatiefnemer Marijke Dirksen geeft toe het even niet te weten. Ze klinkt lamgeslagen, maar zegt tegelijkertijd toch wel alles op alles te willen zetten om een doorstart mogelijk te maken. “Het model heeft waarde”, zegt ze. Maar inbreken in een sector met gevestigde partijen en belangen vergt een langere adem dan de investeerders hadden. De vraag is of DCA erin slaagt op korte termijn investeerders te vinden die dit beseffen, en dus een doorstart mogelijk maken.
9 reacties
De teneur van het stuk vind ik een beetje jammer.
Ik denk dat de oorzaak meer moet worden gezocht in de sterk achterblijvende tarieven die het vrijwel onmogelijk maken een businessmodel op basis van herhaalmedicatie alleen te ontwikkelen.
Bovendien zijn de winstmarges in apotheekland zo laag dat een “normale” er niet eens meer aan begint. Zeker niet met de almaar stijgende eisen die worden gesteld door de broodheren.
JD Uithof
17 april 2013 / 09:39Zo zie je maar weer dat het Cruijffiaanse gezegde dat ieder nadeel zijn voordeel heeft ook op de apothekenwereld van toepassing is. Het is inderdaad zo dat uitpersen van verdienmogelijkheden sterk belemmerend werkt op succeskansen voor nieuwkomers.
Het is een kwestie van overlevers met de langste adem (voldoende financieel uithoudingsvermogen + wegvallen van concurrentie) e/o overstappen op een nieuw verdienmodel met nieuwe marges.
Dat laatste vergt altijd de toepassing van een black box die voor de betalende partij niet te doorgronden is.
Hoe meer transparantie (= controleerbaarheid qua productie, producten en kosten) hoe minder winstkansen. Transparantie ontwikkelen gaat goed samen met kwaliteitsprogramma’s. Hoe meer bijv. zorgverzekeraars dat eisen hoe meer zicht op het verdienmodel van bijv. apotheken. Stap voor stap wordt sde apotheker zo uitgekleed.
hans hof
17 april 2013 / 12:11DCA heeft blijkbaar ook farmamagazine gelezen.
http://www.farma-magazine.nl/apothekers-kunnen-veel-meer/
De Verkenners aan het woord en die laten in dit interview niets aan de verbeelding over.
Terecht dat DCA er dan de brui aan geeft.
En stap voor stap uitkleden? Zo’n spannende striptease is het nu ook weer niet; Gaat per jaar sinds 2006, invoering gereguleerde marktwerking, en per 2012 versneld: het duurde de politiek en ambtenarij allemaal wat te lang en met de invoering van ‘vrije’ prijzen en tarieven gaat de broek wat sneller naar beneden. Dat krijg je als je als Koepel een te grote broek hebt aangetrokken en de verzekeraars er met de bretels vandoor zijn gegaan, nadat de Overheid eerst de broekriem heeft afgenomen.
Geen wonder dat Wim van der Meeren er een dubbel gevoel aan overhoudt: is dat nu alles wat er is? En wie volgt de act van de KNMP?
ANH Jansen
17 april 2013 / 15:32Jammer wanneer een journalist slechts het bericht van een geschorst bestuurder gebruikt om een mening te vormen mbt DCA.
Henk
18 april 2013 / 08:50@Henk: Kom maar uit de kast dan als jij jouw deel van het verhaal wilt vertellen.
Frank van Wijck
18 april 2013 / 08:57@Frank van Wijck: Met verwondering neem ik kennis van uw mening dat DCA is gestruikeld over zijn (haar?) keuze voor investeerders. Zijn opeens de investeerders de schuldige zijn aan het falen van DCA?
Laat ik duidelijk zijn: de laatste investeerders in ieder geval niet. Over de plannen, die de investeerders zijn voorgespiegeld door de directie, is door die investeerders zelf een realisatiesausje gegoten. Hierdoor werd de kapitaalbehoefte, die nodig leek ter compensatie van de aanloopverliezen, door de investeerders veel hoger ingeschat dan door de directie zelf.
Maar als de kosten, tegen alle afspraken in, de pan uit rijzen en de omzetgroei, tegen alle beloften in, bij lange na de groei niet haalt die keer op keer wordt voorgespiegeld, dan haalt de directie daarmee de voedingsbodem weg onder haar eigen concept.
Op basis van bovenstaande ervaringen is de conclusie die u in uw bericht trekt, namelijk dat de investeerders in het DCA model er steeds te laat achter komen dat het teweegbrengen van veranderingen in de zorg een lange adem vereist, onjuist of minst genomen onvolledig. Op basis van bovenstaande ervaringen is de conclusie gerechtvaardigd dat de directie zelf daar keer op keer te laat achter komt. En als dat niet het geval is en ze het wel allemaal zo goed in de smiezen hebben? Dan kunt u uw vraagtekens zetten bij de prognoses die investeerders/aandeelhouders worden voorgespiegeld.
vosba
18 april 2013 / 10:06Op het risico af, dat ik het weer niet heb begrepen en ook dit stukje sarcatisch is bedoeld:
De DCA is en was nooit een luis in de pels. Immers door het verdwijnen van de inkoopmarges moet een apotheek bestaan van de al marginale tarieven. Elke vorm van structurele bezorging is een niet op te hoesten kostenpost. Je moet niet vergeten dat, wellicht afgezien van het onderdeel huisvesting, een decentrale apotheek dezelfde kosten moet maken om een recept af te werken.De bezorgkosten vormen dan de molensteen om de nek waardoor je verzuipt. Het was dan ook onvermijdelijk dat de DCA vroeger of later het loodje zou leggen, net als al zijn voorgangers en eventuele opvolgers. Helaas denken nog steeds veel mensen dat een apotheek, in welke vorm dan ook, garant staat voor vette winsten.
Was het maar zo’n feest.
Het fenomeen postorderapotheek kan alleen bestaan bij de gratie van inkoopwinst, die er niet meer is.
Vele apothekers met mij hopen dat initiatieven zoals de DCA werkelijk een concurrent gaan vormen omdat dit betekent dat de huidige marges dan weer op een enigszins normaal niveau komen.
En in dat geval: moge de beste winnen….
e. meijer
18 april 2013 / 10:08De DCA probeerde alleen de krenten uit de pap te halen. Het leveren van zorg was er niet. De uitkomst bij was voorbaat al bekend.
kistenmacher
18 april 2013 / 12:43Bedenk ook nog even dat het de verzekeraars zijn die als enige de zorgplicht hebben in dit land en deze zorgplicht naar eigen inzicht mogen invullen. Het zijn de verzekeraars die selectief kunnen en mogen en ook al zijn gaan inkopen en daarbij zeggen innovatieve concepten en projecten te ondersteunen.
Blijkbaar zien de verzekeraars niets in het concept van de DCA of hebben er te weinig geld voor over en komt de DCA niet uit met de verkregen inkomsten.
De KNMP is van mening dat de kost voor de baat uit gaat en dat apotheekhoudenden zelf moeten investeren in nieuwe concepten en projecten en met harde cijfers moeten komen om te bewijzen dat deze innovatieve concepten en projecten voor de verzekeraars voordelig zijn; laagste prijs is leidend. Het project van Kring met Achmea is daarvan een voorbeeld. Wordt niet verlengd.
Het zijn ook dan de verzekeraars die beslissen of zij het aanbod van de apotheekhoudenden accepteren en het zijn de verzekeraars die het prijskaartje bepalen. Onderhandelen hoeven zij immers niet.
Kost gaat voor de baat uit geldt voor de vrije markt waarbij de consument zelf kiest en waarbij de producent in onderhandeling met de consument de prijs bepaalt. Dat is in de zorg dus anders.
Daarom gaat het concept “Kost gaat voor de Baat uit” niet op in de zorg en daarom is het concept DCA ten onder gegaan.
Eerst het geld, dan de prestatie. De Zwitsers doen niet anders. (Gezegde ‘geen geld, geen zwitsers” is bekend?)
Laat dat voor DCA en alle andere zorgaanbieders de harde les zijn.
Immers, indien zorgaanbieders in het NL model uit eigen middelen innovatieve projecten en projecten financieren geven zij daarmee impliciet aan dat de tarieven voor de lopende prestaties te hoog zijn berekend; het is niet de bedoeling dat er ‘overwinst’ wordt gemaakt.
Daarin zit het verschil met de verzekeraars; de premie wordt gezien als belastinggeld, een collectieve uitgave, maar de winst van de verzekeraar is privaat en daar kan de Overheid niet aankomen. Zie verslag kamerdebat in deze.
En dat heeft de DCA gemerkt.
ANH Jansen
18 april 2013 / 20:27