Herwonnen vertrouwen

Rijdend van werk naar huis kom ik regelmatig stickers op auto’s tegen met de tekst: GEZOCHT, LEUKE COLLEGA. Er lijkt momenteel geen branche in Nederland te zijn die niet te kampen heeft met personeelstekorten. Kunt u makkelijk een metselaar of stukadoor vinden voor uw verbouwing? In de horeca gooit men soms zelfs noodgedwongen de tent dicht door personeelsgebrek.

In de zorg is de situatie niet anders. Leegstaande operatiekamers door gebrek aan verpleegkundigen is geen onbekend fenomeen. En ook op veel andere plekken bestaat een chronisch bezettingstekort. 

Heeft u er nog niet mee te maken, dan komt het waarschijnlijk nog. Want het einde van het arbeidstekort in de zorg is nog niet in zicht. Terwijl de zorgbehoefte in de toekomst gaat stijgen, hebben we tegelijkertijd te maken met stevig verloop en uitstroom van zorgverleners. Niet bepaald een gunstige combinatie.

‘Het menselijk kapitaal is de kurk waarop de zorg drijft’

Hoe zingevend en mooi ons werk als zorgverlener ook is, we hebben dus moeite met het vasthouden van menskracht. Met vaak als oorzaak de hoge werkdruk door administratielast en chronische onderbezetting. Waardoor disbalans tussen werk en privé ontstaat. Daaronder ligt nog een algemeen gedeeld gevoel onvoldoende gekend te worden in de professionele autonomie. 

Een beetje zuinig zijn op onze zorgverleners zou op zijn zachtst gezegd geen kwaad kunnen met de toekomst in gedachten. Iedere zorgprofessional die niet uitstroomt, hoeft ook niet opnieuw te worden geworven of opgeleid. En uiteindelijk is de kurk waarop de zorg drijft het menselijk kapitaal.

Daarom verdient het arbeidsvraagstuk in de zorg het om als breed maatschappelijk thema te worden geagendeerd. We moeten elkaar de vraag stellen hoe we de bezieling en bevlogenheid van zorgverleners weer kunnen versterken. Daarbij moet een algemeen vertrouwen in de professional worden herwonnen. Misschien moet ik morgen ook maar een sticker op mijn auto plakken: GEZOCHT: HERWONNEN VERTROUWEN.

Delen