Het bos in

“En gaat meneer Bos er dan ook wat aan doen of roept hij alleen maar?” Een terechte vraag van een twitteraar bij het verwijt van Wouter Bos (bestuurder VUmc) dat de winsten van farmaceutische bedrijven schandalig hoog zijn en een steeds groter probleem worden voor de samenleving. Terecht vooral omdat Bos wel van alles riep daar op dat congres over dure geneesmiddelen in Groningen, maar geen enkele oplossing aandroeg. Een winstplafond werkt niet, farmaceutische bedrijven nationaliseren is een nepoplossing, een aanpak op Europees niveau komt niet van de grond omdat landen met grote farmaceutische bedrijven tegen zijn. En een discussie over een strakkere grens voor toelating van medicijnen is ‘erg lastig in Nederland’. Leuk zo’n opsomming van wat allemaal níet werkt, maar we worden er geen steek wijzer van.

Leuk zo’n opsomming van wat allemaal níet werkt, maar we worden er geen steek wijzer van

Bovendien zit er iets raars in de redenering van Bos als hij zegt dat geneesmiddelen maar een klein, maar wel snel groeiend deel van de zorgkosten uitmaken “terwijl de zorgkosten als geheel al een koekoeksjong zijn dat andere kosten zoals onderwijs uit het nest dreigen te stoten.” Hier zegt hij dus: we geven de schuld aan geneesmiddelen, maar het is de zorg als geheel die onbetaalbaar aan het worden is. Die boodschap diept hij verder echter totaal niet uit. Het blijft hangen in: de zorg wordt te duur, maar dat is zo’n rotboodschap dus wijzen we maar de farmaceutische industrie als zwarte Piet aan.

Dat is veilig, want het geeft ons een collectieve vijand en voorkomt dat we verder hoeven te denken dan onze neus lang is. Maar moesten we dat misschien niet toch eens een keer wel doen?

Delen