Het draait om mensen

De discussie over de positie van zorgaanbieders bij de zorginkoop in mijn vorige blog is nog gaande en leeft enorm. Daarom voel ik me geroepen hier verder op in te gaan. Eerst had ik gedacht als titel ‘transparantie’ te gebruiken. Dit woord wordt vaak in de mond genomen als argument voor duidelijkheid over zaken als kwaliteit en kosten. In een recent artikel over bijbetalen in de zorg met de kop ‘Patiënt weet van niks’, lees ik dat er veel onduidelijkheid is over wat mensen moeten betalen aan zorgkosten. De kosten van de polis en van de zorg die geleverd wordt moeten duidelijk zijn. Goed dat hier toezicht op is en dat er indien nodig wordt opgetreden.

Het aanbod van polissen is enorm, en welke zorg een verzekeraar vergoedt, is voor ons als zorgaanbieders onduidelijk. Transparantie over hoe ze tot onze tarieven komen wordt niet gegeven en ze zijn voor mij als logopedist bij enkele verzekeraars pas inzichtelijk na het invullen van een vragenlijst. Wie treedt hiertegen op?

Wij moeten als zorgaanbieder duidelijk zijn over de onkosten van de klant. De patiënt kent die niet en weet daarnaast al helemaal niet welke prestaties zijn ingekocht. Dat kan zomaar heel anders zijn dan bij de verzekeraar van het jaar daarvoor. Men herkent soms niet eens de naam van de verzekeraar op de machtiging, omdat ineens de naam van een bepaald concern wordt vermeld.

In het artikel wordt gesproken over vergoedingen die mensen krijgen bij een zorgaanbieder die geen contract is aangegaan met hun verzekeraar, bijvoorbeeld vanwege onvrede over het aanbod. Er komt dan een weinig transparante berekening van 75 procent van het gemiddelde tarief. Dat gemiddelde kan dan weer op verschillende manieren worden berekend en ik lees dat een hoger of lager percentage ook kan. Onduidelijkheid alom. Er wordt gelukkig gesteld dat de patiënt hier bij de verzekeraar duidelijkheid over moet krijgen.

De NZa heeft als taak toe te zien op zorgaanbieders en zorgverzekeraars; op het proces in de zorg. Op de website lees ik dat ze willen overstappen van reguleren en controleren naar samen oplossingen zoeken en anticiperend toezicht. Het woord ‘samen’ kom ik zeer vaak tegen, net als ‘teamwork’ en de slogan dat zorg draait om mensen. Hoe vreemd is het dan dat ik niets herken van dat woord ‘samen’.

Als zorgaanbieders raakt het ons allen zeer hoe met ons wordt omgegaan!

De NZa stelt dat verzekeraars en aanbieders samen contractafspraken maken maar al jaren blijkt dat dit niet aan de orde is. We krijgen nagenoeg nergens gehoor. Onze ervaringen worden gebagatelliseerd of alles moet nog eerst onderzocht worden en wordt daardoor op de lange baan geschoven. We proberen nu via social media en andere wegen aandacht te vragen en verwachten van een toezichthouder snel ingaan op langdurige signalen. Het is belangrijk hierbij met respect om te gaan met de mening van ieder. Ook verzekeraars en zorgaanbieders zijn mensen.

Als zorgaanbieders raakt het ons allen zeer hoe met ons wordt omgegaan! Daarnaast kost het inkoopproces verkeerde energie en onnoemelijk veel tijd die niet aan zorg besteed  kan worden. Is de politiek zich daar wel voldoende van bewust? De zorg draait om mensen die gehoord willen worden en rechten hebben. Ook als zorgverlener. Goed dat hier toezicht op is.