Het gesprek

“We denken als huisarts vaak dat we het wel goed doen in de ouderenzorg. Toch is onze benaderwijze vaak wat verouderd. De patiënt wordt zelden gevraagd wat hij of zij zelf wil.” Verstandige woorden van huisarts Liesbeth Vos uit Purmerend, want tot verandering komen begint met inzicht in wat je nu doet.

Vos is een van de initiatiefnemers van de invoering van het digitaal overleg tussen eerstelijns zorgaanbieders in de regio Zaanstreek-Waterland over ouderenzorg. Dit overleg heeft tot doel het aantal ziekenhuisopnamen van kwetsbare ouderen te verminderen en dat blijkt te werken. Wat het sterk maakt, is dat het voorafgegaan wordt door het opstellen van een zorgbehandelplan waarin de oudere zelf een nadrukkelijke rol speelt. Zo’n zorgbehandelplan opstellen betekent veelal het gesprek aangaan met iemand die op dat moment geen zorg nodig heeft, maar van wie door de toenemende kwetsbaarheid wel te verwachten valt dat dit moment binnen redelijk korte termijn aanbreekt. Feitelijk een “Wat als…”-gesprek dus. Een gesprek over de vraag wat een oudere nog wenst van het leven op het moment dat de kwetsbaarheid de overhand begint te nemen.

Veel artsen schrikken hiervoor in de praktijk nog steeds terug

Het aangaan van zo’n gesprek klinkt zo logisch, maar toch blijken veel huisartsen hiervoor in de praktijk nog steeds terug te schrikken. Ze vinden het moeilijk om er het juiste moment voor te bepalen of er inhoudelijk goed richting aan te geven. Toch is het belangrijk om dit wel te doen. Het kan meer voorkomen dan alleen een ziekenhuisopname die een oudere eigenlijk niet wil. Het voorkomt bijvoorbeeld ook ongewenste reanimaties en discussie over de vraag of bij het breken van een heup een operatie wel de juiste beslissing is.

Wat in Zaanstrek-Waterland gebeurt, verdient navolging op grotere schaal.