‘Het is mij om de actie te doen’

Gepensioneerd chirurg Rijk Luijendijk (67) opereert nog steeds. Dat doet hij voor Artsen zonder Grenzen in conflictgebieden. Inmiddels heeft hij er veertien missies opzitten. Afgelopen april kwam hij terug uit Papoea-Nieuw-Guinea. Hij vindt het altijd fijn om thuis te komen, maar moét op den duur weer weg: “Ik zak steeds dieper weg in dat comfor-tabele matras, tot het me verstikt.”

Tekst en beeld: Wout de Bruijne

De misère in Papoea-Nieuw-Guinea heeft niet dezelfde actualiteit en nieuwswaarde als  bijvoorbeeld Syrië of Zuid-Soedan. Er is daar geen oorlog met grote aantallen slachtoffers. Maar in Papoea-Nieuw-Guinea zijn stammenstrijd en huiselijk geweld al jarenlang aan de orde van de dag. Met hun zelfgemaakte geweren richten de mannen daar een hoop ellende aan.

Ik was er zes keer in vier jaar tijd en heb inmiddels de nodige slachtoffers onder mijn handen gehad. Het gaat sinds vorig jaar iets beter – het alcoholgebruik is aan banden gelegd – maar we zien nog altijd te veel hak-, steek- en schotwonden. Ik moet nog steeds volop aan de bak en maak er lange dagen.

Om die actie is het mij te doen, ik heb geen zitvlees. Op 1 april 2007, op mijn 60ste, stopte ik als chirurg in Nederland, op 2 april zat ik te praten bij Artsen zonder Grenzen en vlak daarna vertrok ik als chirurg naar Sri Lanka waar het conflict met de Tamiltijgers de nodige slachtoffers eiste.

Lees verder (pdf).