#hoedan

Donatello Piras, dagvoorzitter van Het Grote Zorgdebat gisteren in Nieuwegein, had duidelijk naar Zondag met Lubach gekeken. De ‘hoe dan’- vraag kwam bij alle vier de debatonderdelen vaak voorbij, als reactie op de zorgplannen die de partijen ontvouwden. Vooral bij het debatonderdeel arbeidsmarkt luidde het antwoord van de meeste politieke partijen: ‘met geld’. Nu er weer wat meer financiële ruimte is in de Rijksbegroting, willen ze graag extra geld aan de zorg besteden. Wat dat betreft lijken politici toch een beetje op kinderen in de snoepwinkel die zojuist hun zakgeld hebben gekregen. Karen Gerbrands (PVV) kwam behalve geld ook nog met het voorstel managers met een zorgachtergrond terug de werkvloer op te sturen. “Als je hart voor de zorg hebt doe je dat gewoon”, zei ze. Of dat met behoud van salaris gaat, zei ze er helaas niet bij.

In de opdracht van Kees van der Staaij (SGP) aan de zorgaanbieders om meer stageplekken te creëren, konden alle debaters zich vinden. Ook bij het onderdeel zorgketen was er eensgezindheid, op het punt dat het geld de zorg moet volgen. Maar toen het ging over de overheidsverantwoordelijkheid voor preventie waren de verschillen tussen de partijen duidelijk groter.

In het debatonderdeel patiënt, cliënt en zorgprofessional praatten de politici aardig langs elkaar heen. Linda Voortman (GroenLinks) sprak over ziekenhuiszorg, terwijl Mona Keijzer (CDA) in haar repliek juist inging op de situatie in de verpleeghuizen. Appels en peren. En toen het over incidentpolitiek ging, zei Voortman opvallend genoeg zich niet te herkennen in het beeld dat de politieke partijen zich hieraan schuldig maken. “Om nou te beweren dat we op elk incident moord en brand roepen…”, stelde ze. Uit de zaal klonk hoongelach.

Kijk hieronder het zorgdebat terug.