Hongerloontje

Verrassend genoeg is het nieuws dat de bestuurder van een ziekenhuis zich aan de Wet Normering Topinkomens moet houden en dus geen recht heeft op meer dan 179.000 euro per jaar. Waarom de organisatie geprobeerd heeft om via de rechter een uitzondering te maken op de WNT is onduidelijk. Voorwaarde voor zo’n uitzondering is immers dat een zorgorganisatie een omzet heeft van meer dan 500 miljoen euro, en de organisatie waarom het gaat – Gelre Ziekenhuizen – had vorig jaar een omzet van 328 miljoen euro. Toch nogal een verschil. En gelet op het feit dat we een hoofdlijnenakkoord voor de medisch specialistische zorg hebben, ligt het niet voor de hand dat die omzet dit jaar ineens 172 miljoen euro hoger zal zijn.

Het ziekenhuis voerde in de rechtszaak aan dat het ondanks het wegvallen van dit argument toch gerechtvaardigd was om af te wijken van de norm, omdat bestuurder Michel Galjee voor een zware taak stond. Hiermee blijkt een verstoorde verhouding tussen de raad van bestuur en de medische staf te worden bedoeld. Dit in ogenschouw nemend is eens temeer duidelijk waarom de rechter nee zei, want als hij ja had gezegd was het hek van de dam geweest.

Als de rechter wel had ingestemd met de verhoging, was het hek van de dam geweest

Nog moeilijker te bevatten is het argument dat ‘de kwaliteit in de raad van bestuur in gevaar kan komen’ doordat Galjee’s collega’s in de raad van bestuur meer verdienen. Die collega’s vallen nog onder de overgangsregeling van de WNT, maar Galjee verspeelde die mogelijkheid door over te stappen van het Waterland Ziekenhuis naar zijn huidige werkkring. Hoe precies zijn huidige lagere beloning de kwaliteit in de raad van bestuur in gevaar zou kunnen brengen, vermeldt de berichtgeving helaas niet. Dat gebeurt in ieder geval niet doordat Galjee opstapt, want de raad van toezicht laat weten dat hij aanblijft. Van een hoger beroep wordt afgezien. Dat is dan wel weer verstandig.