Hoor ik het echt goed?
Vorige week meldde ik mij ziek, omdat ik snotverkouden was. Best fijn om een dag, in afwachting van de COVID-19 test, thuis te mogen uitrusten!
Dat bracht mij terug naar een maandagochtendoverdracht enkele jaren geleden. Op het beeldscherm in de overdrachtsruimte zie ik mijn collega’s van de andere locatie. De ANIOS die nachtdienst had, gaat aan tafel zitten. Alle ogen zijn op hem gericht. Met zijn laatste beetje energie, een beetje ontremd door slaaptekort, probeert hij voor te dragen uit veelal het werk van anderen. Hij doet hard zijn best, maar hij ziet er niet goed uit.
Dan springt zijn supervisor bij. ‘Goed gedaan Pim*! Ja, eh, Pim was vannacht ziek, maar aankomende nacht komt hij gelukkig wel weer gewoon werken.’ Mijn oren klapperen, hoor ik het echt goed? Zitten wij hier nu met een zaal vol artsen en stimuleren wij iemand die ziek is om gewoon te komen werken? Zouden we dit ook adviseren aan onze patiënt in de spreekkamer? Is ‘Goed gedaan, beterschap Pim, iemand anders neemt je diensten over’ niet veel beter?
‘Niet zeuren, maar doorgaan’ wordt als onbewuste boodschap meegegeven
Maar nee, krapte in het rooster en gebrek aan oog voor zelfzorg maken dat hij geprezen wordt om zijn werkethos. Het bijeffect van deze opmerking baart mij nog meer zorgen: de coassistenten en andere ANIOS/AIOS krijgen door dit voorbeeld mee dat het kennelijk normaal of stoer is om ziek door te werken, om je eigen behoeften te negeren. ‘Niet zeuren, maar doorgaan’ wordt als onbewuste boodschap meegegeven. Een, in mijn ogen onwenselijk, effect van het verborgen curriculum.
Dit scenario is in de huidige pandemie ondenkbaar! Nu is er besef dat een zieke zorgverlener virussen kan overdragen aan kwetsbare patiënten. Heb je een snottebel, dan ga je naar huis. Minstens zo belangrijk in mijn ogen is dat je alleen voor anderen kunt zorgen als je goed voor jezelf zorgt!
Waarom greep ik eigenlijk zelf niet in? Heel laf, maar ik durfde er toentertijd niets van te zeggen… Nu wel! Ik zie het nu als mijn missie dat wij zelfzorg gaan zien als een voorwaarde voor veilige gezondheidszorg!
*Pim is een gefingeerde naam.
2 reacties
Dat is in het bedrijfsleven niet anders. Daar zie ik altijd van die ‘helden’ die dan de dag doorploegen op kantoor terwijl ze al snotterend en zeurend aan tafel zitten. Er wordt nog gewerkt aangezien het feit dat je nog kan lopen en praten en een e-mail kan typen. Het is namelijk ‘not done’ om je vanwege een ‘klein griepje’, je ziek te melden op de baas zijn kosten. En daar zit het probleem. Als je een jaarcontract hebt en je bent 3 keer kort ziek geweest. Dan moet je al bang zijn voor je baan. De statistieken liegen er namelijk niet om! Je bent dan een probleem. Dat je verder top functioneert dat staat niet in de statistieken. Er is maar 1 ding ziek en dat is onze kapitalistische maatschappij waarbij winst en groei de kernwoorden zijn. Er bestaat een ongelijkheid die groeiende is. Waarbij een kleine groep mensen met zeer weinig inspanning op een gewiekste manier enorme bedragen naar binnen weten te trekken. Na deze tirade kan ik alleen maar zeggen … wat fijn dat er mensen zoals jou Melanie die dit soort problemen aankaart!
Hugo
27 juli 2020 / 15:58Als ergotherapeut werd ook ik gestimuleerd om door te werken bij een forse verkoudheid of een beetje griep met koorts. Dan maar een paar paracetamol zoals een revalidatiearts tegen mij zei. Later heb ik dat overboord gegooid en ben mij gaan ziek melden als ik voelde dat ik mijn werk niet verantwoord zou kunnen doen. Ook als ergotherapeuten dienen wij het goede voorbeeld te geven naar onze cliënten. Bewaak je grenzen en zorg goed voor je zelf.
Buddha Ossewaarde
13 augustus 2020 / 17:18