Hulpeloos honderd

Het was zo’n mooie oneliner vorig jaar: “Dikke kans dat van de Nederlanders die vandaag worden geboren in 2116 de helft nog in leven is.” Wel iets om bij stil te staan, maar niet per se iets om de feestvlag voor uit te hangen. De ouderdom komt nog steeds met gebreken, het worden alleen andere gebreken dan nu. Het aantal mensen dat doodgaat aan de gevolgen van kanker en hart- en vaatziekten zal de komende jaren dalen, stelt het RIVM. Maar daar staat tegenover dat het aantal mensen dat overlijdt aan de gevolgen van dementie tussen nu en 2040 enorm zal stijgen: van 14.000 naar bijna 40.000.

Maar het is niet alleen de ouderdom die met gebreken komt. Vorig jaar waarschuwde het London Imperial College ons dat in 2025 een vijfde van de wereldbevolking aan obesitas zal lijden. Geen nieuw geluid overigens, we krijgen dezelfde waarschuwing al jarenlang. In 2003 interviewde ik voor Algemeen Dagblad kinderarts Henk Jan Aanstoot, die een somber toekomstscenario schetste van jongeren die op 25-jarige leeftijd door type II diabetes als gevolg van obesitas een hartinfarct krijgen.

Tegelijkertijd met het bericht van het RIVM maakt zorgverzekeraar VGZ bekend in Eindhoven en Nijmegen een proef te starten met student-buddies, om te voorzien in de vraag naar mantelzorg. Op Twitter reageerde @hans_koevoet op dit bericht door te stellen dat hij dit niet echt mantelzorg vindt. ‘Mantelzorg is onbetaald en gebeurt door mensen uit het eigen netwerk’, stelde hij. Theoretisch heeft hij daarin gelijk. Maar de woordvoerder van VGZ antwoordde direct: ’En als die er niet (meer) zijn?’ Als die sombere toekomstvisie van Aanstoot uitkomt, is dat een realistisch perspectief inderdaad. En dan moet je wat, wil je voorkomen dat we straks allemaal honderd en zonder hulp zijn.

Delen