Hulpvraag in het weekend

Zaterdagavond, Mia komt thuis van een etentje met vriendinnen: “Er brandt een geel lampje op het dashboard… Da’s niet goed… We moeten even kijken wat dat kan betekenen… Want morgenmiddag heb ik de wagen nodig…” Het klinkt alsof er iets met haar zelf aan de hand is.

Bij medische klachten moet je eerst de site www.thuisarts.nl raadplegen. Mag of moet je een dokter lastigvallen? Bij een wagen raadpleeg je de handleiding. Het euvel is snel gevonden: een defect in de remleiding. Serieuze zaak. Alle reden tot zorg. Er moet hulp worden ingeroepen!

Voor jouw garage geldt hetzelfde als voor jouw huisarts: die kun je nu niet bereiken. Bij medische klachten is het dan de vraag of je de huisartsenpost moet bellen. Nu speelt dezelfde vraag maar gaat het om de ANWB alarmcentrale. Of is het verantwoord om tot na het weekend te wachten?

Mia vindt dat de klacht niet ernstig genoeg om op een zaterdagavond te bellen. Ik twijfel. Samen komen we tot een tussenoplossing: ik bel wél maar louter om advies te vragen. Daar val je geen buil aan. Bovendien wordt zo op subtiele wijze de verantwoordelijkheid doorgeschoven.

Ik begin met het maken van excuses dat ik bel. Dat kan nooit kwaad. Dan leg ik uit dat ik – voor zover ik het mij kan herinneren – nog nooit eerder op een zaterdagavond hulp heb ingeroepen. “En ja, het gaat mij nu niet zozeer om hulp als wel om een advies…..”

Laten wij hopen dat degenen die bij de huisartsenposten de telefoon afnemen even vriendelijk zijn als de dame die mij te woord staat. “Stel dat morgenmiddag de wagen wordt gebruikt en het remsysteem plotseling uitvalt. Dat is toch niet verantwoord. Ik laat wel een monteur komen.”

Pak van mijn hart. Natuurlijk is het ook prima wanneer zich zondagochtend iemand meldt. De dame vraagt vanaf welke tijd het ons uitkomt. Huisartsenposten kunnen wanneer het om service gaat nog veel leren van de ANWB alarmcentrale. We spreken af tussen half tien en half elf.

‘Huisartsenposten kunnen wanneer het om service gaat nog veel leren van de ANWB alarmcentrale’

Mia en ik staan beiden nerveus op. Wat staat ons te wachten? Haastig ontbijten we. Regelmatig werpen we een blik naar buiten. Om kwart over tien draait er een gele wagen onze oprit op. Mijn intentie was om eerst koffie aan te bieden maar die heeft de monteur zelf meegenomen.

Wat is de klacht? Op het dashboard brandt een geel lampje. Er zou in dat geval iets mis is met het remsysteem en dan moet er hulp worden ingeroepen. De monteur kruipt achter het stuur, ziet het gele lampje en komt direct met de diagnose: één band is onvoldoende op spanning.

We schamen ons dood. Mia pakt het boekje erbij. Daarin staat niet het symbool waarop de monteur duidt. Dan komt de aap uit de mouw. De Nederlandstalige handleiding die wij kregen toen wij de occasion kochten blijkt niet specifiek voor onze wagen bedoeld te zijn.

Wat is de kans dat een patiënt niet goed leest wat er op www.thuisarts.nl staat? Wat is de kans dat hem of haar iets overkomt wat níet op deze site staat. Hoe begripvol is een dokter op de huisartsenpost jegens een patiënt die informatie op internet verkeerd heeft geïnterpreteerd?

De monteur lacht. Hij neemt ons niets kwalijk. Maar het is alsof ik in het weekend onnodig een beroep op hem heb gedaan en dat voelt slecht. De monteur stelt ons gerust: “Jullie kunnen ons altijd bellen.” We geven een fooi van € 5,-. Hé, heb ik ooit als huisarts een fooi gekregen?

Delen