In zaken met je levenspartner

Op dit moment doet zich in mijn leven iets bijzonders voor. Ik verlang ernaar iets te doen waar ik uit principe nooit aan zou beginnen.

Nadat mijn vrouw en ik uit elkaar waren gegaan in een liefdevol, maar ook pijnlijk en verdrietig proces, bleek gaandeweg dat mijn chemie met een zakelijk contact een meer dan zakelijke klik was. Dat zorgde bij ons beiden voor vraagtekens. Beiden hadden we ons voorgenomen nooit in zaken te gaan met degene waarmee je je leven deelt. Ik, omdat het mij in de kern onwenselijk lijkt; waar heb je het dan aan de eettafel nog over wanneer je de dag samen doorneemt? Zij, omdat ze eerder ervaren heeft hoe vervelend het is wanneer zo’n situatie niet goed afloopt.

Het is nog niet duidelijk wat het zal worden en of ons levenspad een gezamenlijk pad zal zijn.

De vragen die bij ons opkwamen deden mij wel denken aan de situatie die zeker een tijd geleden regelmatig voorkwam bij huisartsen. In de loop van de jaren heb ik vooral in kleinere plaatsen veel huisartsen gesproken waarvan ook de partner actief was in dezelfde huisartsenpraktijk. Nou zal dat heus niet overal koek en ei zijn geweest, maar in de regel maakte dat op mij toch een harmonieuze indruk.

Hadden deze huisartsen een geheime formule ontdekt? Een soort alchemistische Steen der Wijzen die hen in staat stelde om vloeiend van ontbijttafel via de spreekkamer, de koffiekamer en het visiterondje weer uit te komen bij de eettafel en daar geluk in te vinden.

Ik heb nooit gevraagd wat hun geheim was. Toch ben ik nieuwsgierig hoe dat werkte en wat daarvan te leren is. Niet alleen voor mij, maar voor al die mensen waarbij werk en relatie op een bijzondere manier vervlochten zijn.