Inschattingsfout

Wat een slap verhaal van de hoofdredacteur

Schandalig hoe de redactie hiermee omgaat. Jullie horen je eerst goed te verdiepen in een onderwerp, voor je een journalistieke mening geeft.
Lees het boek van Ger Lodewijks eens.
Hersendood is niet echt dood en dit wordt de mensen niet verteld.
Organen zijn slechts van nut indien de donor nog leeft en dit wordt verzwegen. Ziekenhuizen verdienen meer bij een orgaantransplantatie en hebben er dus baat bij.

Hersendood is niet dood. De mens is (veel) meer dan een meganische machine waarvan je zondermeer onderdelen van kunt vervangen. “Wellicht” ook noemenswaardig om te vermelden dat het lichaam van ontvanger van een orgaan deze altijd afstoot. Hoe zou dat toch komen? Blijf vooral kijken naar de schaduwen in de grot van Plato en volg het Hersendood protocol, dan komt het allemaal wel “goed”…

De betrokkene zou moeten worden veroordeeld tot de brandstapel. Dat zou hem doen inzien dat het ongehoord is om algemeen geldende wetenschappelijke opvattingen ter discussie te stellen. Bij Galileo Galilei werkte zo’n veroordeling ook heel goed.

Ik heb een vraag: Hoe kun je een levend orgaan, uit een dood lichaam halen. Is dat niet onmogelijk?

Bij deze wil ik een aantal reacties geven op de commentaren op het verzoek van huisarts Van er Ven om naar hem te reageren op het onderwerp hersendood.
Dat heeft het een en ander losgemaakt, terecht naar mijn mening.
Mag ik in het algemeen vragen wat er mis is als iemand naar ervaringen vraagt? Of mogen we in Nederland alleen maar luisteren wat algemeen wordt verondersteld en mogen we niet kritisch zijn? Een arts heeft bij het aanvaarden van zijn functie toch beloofd dat hij zich toetsbaar zal opstellen? En wat is er mis mee als medici soms hun inzichten moeten bijstellen? Gelukkig is dat door de jaren heen wel gebeurd anders zouden er nu nog zuigelingen zonder narcose worden geopereerd.
Er bestaan wel degelijk mensen in Nederland die gezond rondlopen nadat ze hersendood waren verklaard. En u moet goed begrijpen dat het begrip hersendood voor normale mensen iets anders is dan voor artsen die hieronder verstaan “hersendood nadat het hersendoodprotocol is doorlopen”. De WBGO geeft aan dat uitleg over behandelingen dienen te worden gegeven in voor ieder begrijpelijke taal. De doorsnee Nederlander heeft geen weet van protocollen die medici dienen na te leven. Als naasten van een ernstig zieke te horen krijgen dat hun geliefde hersendood is, een kasplantje zal zijn, er “niets” meer is of wat dan ook voor omschrijving wordt gegeven. Dan is dat voor de naasten duidelijk, mijn geliefde is hersendood. Het blijkt dan dat dit slecht nieuws bericht te vroeg of ten onrechte werd gegeven. Gelukkig waren zij die konden laten merken dat de infauste prognose niet goed was. Hoeveel konden dat niet meer aangeven? We zullen het nooit weten. De infaust prognose is het moment waar de naasten mee hebben te maken. Dan mag de donorvraag worden gesteld, niet eerder. Daarna moet het hersendoodprotocol worden doorlopen om te voldoen aan de wettelijke eis de dood vast te stellen. Hersendood “mits het protocol is doorlopen” is dan het wettelijke moment van overlijden. Wettelijk overlijden is iets anders dan werkelijk overlijden en de mensen hebben er recht op om dit verschil te weten. Deze informatie ontbreekt naar mijn mening in de voorlichting. Uitleg in duidelijk taal die iedereen begrijpt is voorwaarde.
En dat er geen literatuur bestaat van mensen die na het doorlopen van het hersendoodprotocol zijn hersteld, dat zal zijn. Maar daarmee mogen we niet voorbijgaan aan de mensen die werden geconfronteerd met het slechte nieuws en dat dit ten onrechte bleek te zijn. Want die mensen zijn er en daar kan niemand om heen.
Een verpleegkundige van IC spreekt uit eigen ervaring. Maar is dat voldoende om te oordelen? Ik heb veel gelezen over het onderwerp orgaandonatie en geconstateerd dat er niet altijd zorgvuldig wordt gehandeld. Ik verwijs hier even naar het boek Klinische Ethiek op de IC, geschreven door E.J.O. Kompanje. Daar beschrijft hij hoe een arts voorstelt om bij een patiënt een ventrikeldrainage dicht te zetten zodat de patiënt ingeklemd raakt en daardoor hersendood raakt waardoor er meer organen voor transplantatie vrijkomen. Zomaar even een voorbeeld, lees het boek maar eens.
Er wordt niet over 1 nacht ijs gegaan schrijft deze verpleegkundige, er worden EEG’s gemaakt. Maar weet deze verpleegkundige wel dat het maken van een EEG niet meer verplicht is in ons land? Hij schrijft dat er langer wordt doorgegaan met behandelen, maar u, Dr Abdo, van het Radboud MC heeft tijdens een informatiebijeenkomst in de Eerste Kamer uitgesproken dat er patiënten op de IC worden opgenomen enkel en alleen om als orgaandonor te kunnen worden ingezet. Zij komen binnen op de SEH en als daar al wordt ingezien dat de toestand hopeloos is gaan ze toch naar IC. Aan de naasten wordt dan NIET verteld dat de opname op IC alleen is vanwege een mogelijke orgaandonatie. Die vraag wordt uitgesteld tot de naasten zijn bekomen van de schrik. Dan praat ik niet over langer behandelen dan verantwoord is in belang van de patiënt, maar over behandelen in belang van orgaandonatie. Daar is uit oogpunt van donatie wat over te zeggen. Maar niet uit betrouwbaarheid naar de naasten. Mijn vertrouwen in de medici is daardoor ernstig geschonden. Dat mag u best weten.
De kritische schrijvers stellen dat het hersendoodprotocol niet door de overheid wordt vastgesteld maar door de Gezondheidsraad. Dit is volledig onjuist. De gezondheidsraad is een adviserend lichaam. Hun advies wordt voorgelegd aan de Minister die het ter goedkeuring voorlegt aan de Tweede Kamer. Deze kamer kan instemmen, wegstemmen of amendementen aannemen. Indien de Tweede Kamer instemt gaat het protocol verder naar de Eerste kamer waarna uiteindelijk de koning zijn handtekening plaatst. De Tweede Kamer stelt het advies vast. Niemand anders, u vertelt dus gewoon onzin.
Verder schrijft u dat de diagnose hersendood algemeen wordt aanvaard. Dat houdt gelijktijdig in dat er mensen zijn die zich niet onder de algemene groep scharen. Wereldwijd wordt er geageerd tegen deze “algemene aanvaarding”. Er bestaat geen wetenschappelijk bewijs dat iemand die hersendood wordt verklaard niets meer zal bemerken van zijn omgeving. Het is aan de mensen die een besluit willen nemen over het donorschap om zich achter de “algemeen aanvaarde” stelling te stellen of te kiezen voor de niet algemeen aanvaarde stelling. De heer Van der Ven vraagt naar de mening van medici en wil aan de hand daarvan een notitie maken. Waarom reageert u zo geagiteerd? Bent u soms bang voor de uitkomst?

Het kan niet anders dan dat mensen die zich verdiepen in wat orgaandonatie werkelijk inhoudt, er afwijzend tegenover staan. Er wordt slechts rekening gehouden met de ontvanger van een orgaan en niet met de persoon die het orgaan ontnomen wordt. De werkelijke implicatie voor de donor wordt zorgvuldig in nevelen gehuld. De onwetenden worden misbruikt om aan organen te komen.
Ik sluit me volledig aan bij de reactie van Annet Wood; zij heeft prima verwoord hoe verkeerd de vork aan de steel zit in deze.

Als voormalig huisarts van der Ven het niet bij het rechte eind had volgens u , dan praat onze ethicus dus ook wartaal volgens u in dit item . In dit item wordt door Erwin Kompanje uitgelegd waarom iemand hersendood wordt verklaard. Deze man is lid van de commissie die de gezondheidsraad adviseert op het gebied van hersendood en dat advies gaat naar onze minister. Bijzonder om hem te horen vertellen dat het begrip hersendood er dus alleen maar is vanwege de orgaantransplantatie.
https://www.youtube.com/watch?v=ZbMZhomtxN4&t=11s

Orgaandonatie: hersendood en coma manipuleren
YOUTUBE.COM

Dit gaat over een orgaandonor. Over u misschien?
• Bij grote hersenschade word je hersendood verklaard.
• Je bent warm en ademt rustig.
• Diverse proeven worden met je gedaan, met ijswater, pijnprikkels en meer.
• Plus een zware reactie-test, je krijgt dan tot 4 keer 10 minuten (!) geen zuurstof.
• Je bloed wordt door een koelvloeistof vervangen.
• Je lichaam reageert normaal, het is niet morsdood.
• Je organen worden getest.
• Dezelfde dag nog worden je levende organen ‘geoogst’ met het kloppende hart als laatste.
• Dit alles zonder verdoving, want je bent dood en verdoven is dus niet nodig – denkt men.
• Voor de wet ben je dood, maar aan het ziekenhuisbed ziet iedereen dat je leeft.
– De grote vraag is natuurlijk of je bij dit alles volledig afgeschakeld bent. Of ervaar je alles juist wel maar kun je niets doen – dus hoeveel dood ben je eigenlijk (en kan dat)?
Oef. Ga maar even rustig zetten.

Deze officiële voorlichting zegt dat een hersendode niets ervaart. Er zijn ouders en familie die voelden dat dit niet kon kloppen. Daar komt nog bij dat je niet volledig en begrepen (informed consent) geïnformeerd wordt. Hier kloppen zaken niet. “Op een gegeven moment waren zijn organen belangrijker dan mijn zoon” zegt een ouder.

Het is goed te weten dat kritische artsen/deskundigen ‘hersendood’ radicaal afwijzen. Helaas wordt er op ook geen enkele manier naar hen geluisterd.

Ook is nooit onderzocht of de hersendode iets van de uitneem-operatie ervaart.
“Ik wilde steeds schreeuwen maar kon het niet” vertelt een hersendode die vlak voor de operatie gelukkig weer kon reageren en overleefde.
“Ik gaf mijn kind levend mee en kreeg het dood terug” zegt een moeder achteraf.
“Ik was hersendood verklaard maar kon een traan laten vallen en dat zag mijn zus; de operatie ging niet door en ik herstelde volledig en leef niet als een kasplantje !”
“De organen waren belangrijker dan het redden van mijn man” zegt een echtgenote.
“Ons kind is levend leeg gehaald” meldt een ouderpaar, “we zijn belazerd”.

Er kloppen zaken niet. “De helft van het verhaal wordt niet verteld” zei een kritische huisarts onlangs. Kijk maar eens op Arts-en-Auto.

Sinds ik weer wakker werd, na drie maanden ziekenhuis, ben ik méér dan 1/4 van mijn hersenen kwijt en heb nog steeds een beschadigde hersenstam. Vastgestelde oorzaak herpes-encefalitis, waardoor ik in coma raakte. Omdat ik alleen op een varende woonboot woonde, duurde het lang voordat ik werd gevonden. In het ziekenhuis liep mijn hartslag en temperatuur terug naar 35 en mijn vriendin werd verteld dat ik nooit meer wakker zou worden. Omdat ik néé had staan in mijn codicil, werd ik verpleegd tot ik dood zou gaan, maar ik werd wakker! Wat volgens de neuroloog een wonderbaarlijk wonder was. Het E.E.G. was vlak en een MRI liet onherstelbare schade zien.Zie mijn verhaal hier: http://www.truthaboutorgandonation.com/files/pdfs/PETER_OETELAAR.pdf
Dit is wat ik nu doe: https://www.westfriesdagblad.nl/tag/hersendood
Ik heb hier een PPS-presentatie waar ik mensen mijn verhaal vertel. De andere kant van orgaandonatie: de donor!

Nog een kort P.S. op mijn verhaal hierboven.
Totdat men een warme patiënt, met hartslag en (kunstmatige) ademhaling, die koorts kan krijgen en reageert op medicatie en een intacte stofwisseling heeft, zonder enige twijfel kan cremeren, of begraven, blijft hersendood een grove leugen! Hersendood is niet dood! Méér dan 90% van een donors lichaam is in leven en die levende organen worden weggenomen, als laatste het kloppende hart, met de dood als gevolg. Hoe rijm je dat met de Eed van Hippocrates?

Lees het boek van Ger Lodewijks.
Dat is het enige wat ik wil zeggen!!

B. Vleeshouwers stelt een terechte vraag overigens.
Waar blijft het antwoord?

Ik vond dat zelf eigenlijk overduidelijk, maar op verzoek van P. Wilmsen geef ik antwoord op de vraag van B. Vleeshouwers.
Op de vraag: Hoe kun je een levend orgaan, uit een dood lichaam halen. Is dat niet onmogelijk?
Het antwoord is: Dat kan ook niet! Dat betekent dat hersendood niet echt dood is, want aan dode organen heb je niks. Donoren worden vermoord op de operatietafel, doordat hun vitale organen verwijderd worden.
Iemand ‘hersendood’ verklaren is net zoiets als iemand ‘nierdood’ te verklaren, nadat zijn nierfunctie is gestopt, of iemand ‘beendood’ te verklaren nadat necrose zijn beenweefsel heeft doen afsterven.
In beide gevallen is iemand niet ‘helemaal’ dood, net zoals met ‘hersendood’, iemand ook niet helemaal dood is.
Een groot percentage is in beide gevallen nog volop in leven!
Tussen hersendood en morsdood zit een gigantisch verschil.
‘Hersendood’ is een term voor als je hersenen niet meer, of beter; niet meetbaar meer werken en die is soms omkeerbaar.
Morsdood is nooit omkeerbaar. En levende organen uit een dood lichaam halen is dus onmogelijk. Duidelijk genoeg?

Respect voor Van der Ven dat hij het aandurft zijn nek uit te steken. In de wetenschappelijke wereld word je vaak uitgespuugd wanneer je met ideeën aankomt die niet stroken met de algemeen wetenschappelijke opvattingen. Daarnaast zijn er veel belangen met orgaandonatie gemoeid, niet alleen voor de ontvanger, maar ook medische toeleveringsbedrijven, de farmacie en de artsen en chirurgen die ermee gemoeid zijn.
In de tachtiger jaren dachten artsen (!) dat net geboren babys geen gevoel hadden en werden geopereerd zonder verdoving. Inmiddels weten we beter. Zo kan het dus ook zomaar zijn met orgaandonatie. Door krampachtig te verwijzen naar het hersendoodprotocol geef je alleen maar te kennen bang te zijn dat belangen weleens kunnen worden geschaad. Chirurgen, uitnemers, iedereen die betrokken is bij orgaandonatie: heb lef en werk mee om waarheid boven water te krijgen en verschuil je niet achter het protocol. Waarheid is alles wat mensen willen en dat komt iedereen ten goede.

in dit geval ging het gelukkig nog net goed:

https://www.youtube.com/watch?v=o49cxSgmzs8

Ik ben verpleegkundige en 25 jaar orgaandonor geweest omdat ik de redenatie had dat als ik dood was ik toch niets meer aan mijn organen had, dus er graag een ander blij mee zou maken. Pas toen ik me verdiept had in het verschil tussen hersendood en echt dood en dat de definitie pas is uitgevonden t.b.v. orgaandonatie, heb ik me direct uit laten schrijven als orgaandonor en ook mijn zoon van 15 jaar is na informatie uitgeschreven!

De redactie zegt:
“Bij nader inzien realiseert de redactie zich dat de beweringen in zijn tekst zorgprofessionals die bij orgaantransplantatie betrokken zijn én het donorprogramma in zijn algemeenheid, in een negatief daglicht kunnen stellen.”

Beste redactie, laten we eens helder zeggen waar het hier om gaat: het al dan niet in een negatief daglicht kunnen stellen van orgaandonatie is niet relevant. Het gaat immers om waarheidsvinding. “Audi alteram partem”: hoor ook de tegenpartij, neem een neutraal standpunt in en onderzoek.

De reacties lezend word ik langzaam toch blij dat Arts en Auto zo overduidelijk is gezwicht voor het establishment en een heel gewoon en eerlijk opiniestuk een inschattingsfout durft te noemen: er komen nu reacties die er anders niét waren gekomen. Dank voor uw eenzijdige kortzichtige belangenverdediging ! Hulde aan dokter van der Ven dat hij hier werk van maakt.

Misschien dat de reacties hier online, een reden zijn voor de redactie om een eigen mening te gaan vormen, en een nieuwe rectificatie over de rectificatie uit te brengen…

Over orgaandonatie wordt regelmatig gepubliceerd. Met name de overheid maakt er een sport van omwille van de werving van organen, uit nog altijd levende mensen, onvolledige en onjuiste en misleidende activiteiten te ondernemen. Diverse malen op de vingers getikt zijnde door de Reclame Code Commissie weigert de overheid structureel adequate en juiste voorlichting te geven. De ontvangende donor wordt uitgebreid aan het woord gelaten, de belangen van de gevende donor komen niet aan bod.
Het is diep, diep en nog dieper triest dat de redactie van arts en auto bij monde van mevr. Enzlin (hoofdredacteur) Een eerlijk en oprecht artikel een inschattings fout DURFT te noemen.
De huisarts van der Ven, is zeker niet de enige arts die zich over Orgaandonatie uitlaat.
Hij staat beslist niet alleen in zijn visie. Er zijn meerdere artsen, maar ook verpleegkundigen en OK medewerkers die weigeren mee te werken aan uitname operaties. Het “hersendood protocol” is van land tot land verschillend, zelfs van ziekenhuis tot ziekenhuis. En wordt telkenmalen bijgesteld. Het is slechts een protocol om de uitname artsen juridisch te vrrijwaren van een “moord met voorbedachte rade”

Het zou de redactie van Arts en Auto sieren zich eens daadwerkelijjk te (laten) informeren. Een goed beginpunt zou de website ——
http://www.orgaandonatiealert.nl —– kunnen zijn.
Ik mag van een gedegen journalistiektijdschrift toch minstens verwachten dat er goede journalistiek bedreven wordt?
Daar hoort zorgvuldig onderzoek bij.

Ik nodig mevr. Enzlin graag uit met mij contact op te nemen.
Ze heeft mijn mailadres.

Ik sluit mij aan bij de reactie van Annet Wood. Wat is er mis met vragen naar ervaringen en vraagtekens van andere artsen? Wat is er mis met kritisch denken? Respect voor huisarts van der Ven en andere artsen die dit onderwerp ter discussie durven te stellen.

Inhoudelijk kan ik niet veel zinnigers toevoegen dan Allen die de moeite namen te reageren. Ik hoop van harte dat door de moed en wijsheid van Dhr. vd Ven, dit precaire onderwerp verder belicht wordt. Annet Wood, DANK voor jouw onderzoek en uiteenzetting! Ik kan me vervolgens niet meer voorstellen dat artsen zich níet zullen verdiepen in de orgaan-donatie-kwestie.

Het zal heus wel met de grootste zorgvuldigheid gebeuren. Ben vroeger ook onder behandeling geweest voor ‘psychische’ ontregelingen. Als proefkonijntje kreeg je steeds weer andere medicatie, met vervelende bijwerkingen, maar ach, het gebeurde toch met de grootste zorgvuldigheid dus who cares?