Intimiteit en seksualiteit

Ruim twee jaar geleden deed Vera Bergkamp van D66 in V&VN Magazine de oproep om meer aandacht te besteden aan intimiteit en seksualiteit in het verpleeghuis. Het jaar daarvoor al pleitte het manifest Intimiteit en kwaliteit van leven onlosmakelijk verbonden hier eveneens voor.

Toch zit ook nu nog intimiteit en seksualiteit in het verpleeghuis te veel in de taboesfeer, stelt psycholoog Tineke Roelofs, vooral als dementie een rol speelt. Het wordt te snel in de negatieve sfeer van probleemgedrag of onbegrepen gedrag geplaatst, stelt zij. Ze werpt bijvoorbeeld de vraag op: “Is het probleemgedrag als een verzorgende een masturberende bewoner aantreft?”. Het enig juiste antwoord op die vraag – vooropgesteld dat die bewoner zich in diens eigen kamer bevindt – is natuurlijk: “Nee”. De verzorgende hoort de bewoner daarbij dan niet te kunnen aantreffen. Die hoort immers eerst aan te kloppen. En dan niet aankloppen en meteen ook de deur opendoen en naar binnen lopen, maar wachten tot de bewoner toestemming geeft.

‘Is het probleemgedrag als een verzorgende een masturberende bewoner aantreft?’

In de tijd van dat artikel in V&VN Magazine stond het onderwerp intimiteit en seksualiteit expliciet op de agenda in de verpleeghuissector. Afgaand op de bevindingen van Roelofs nu is sinds die tijd nog niet op alle fronten de gehoopte vooruitgang geboekt. Wel zegt ze te verwachten dat de huidige aandacht voor persoonsvolgende zorg tot een verbetering zal leiden. Dat is een hoopvolle boodschap.

Delen