Invented here

Misschien is er een enkeling die zegt ‘Hoe ouder hoe gekker’, maar het nieuws dat gepensioneerd bestuursvoorzitter Hans Becker van Stichting Humanitas een nieuwe zorginstelling voor ouderen wil openen, wordt overwegend positief ontvangen. Het bloed kruipt blijkbaar waar het niet gaan kan bij zeventiger Becker, want hij zit middenin de aanschaf van een klassiek bejaardenhuis op Rozenburg en wil daar in 2017 van start gaan met veertig kamers. Geheel in de geest van wat hij eerder bij Humanitas deed, moet hierin het geluksmodel centraal staan. Becker zegt juist dit te missen in de huidige ouderenzorg, ook in hoe Humanitas nu werkt. Ironisch genoeg staat Humanitas nu op de lijst van slecht presterende instellingen die de Inspectie voor de Gezondheidszorg vorige week publiceerde.

In de tijd dat Becker nog actief was met Humanitas interviewde ik hem meerdere malen. In een van die interviews kwam ook de vraag aan de orde waarom naar zijn mening andere zorgaanbieders zijn model niet navolgden. In zijn antwoord sprak Becker van het ‘not invented here’ syndroom. “Afgezien daarvan zijn bedrijfsculturen in de zorg vaak gericht op beknibbeling”, voegde hij hieraan toe. “Dan is het moeilijk om de door mij ontworpen cultuur van ‘het geld is nooit een probleem’ te omarmen, want dan zeg je feitelijk dat je het al die jaren fout hebt gedaan. Dat doe je niet zomaar.”

Inmiddels ziet de wereld er anders uit, en zien we juist steeds meer kleinschalig aanbod ontstaan waarin de nadruk ligt op leven aan de jaren toevoegen in plaats van jaren aan het leven. Becker zelf spreekt in dit verband graag van een ja-cultuur: “Ja is altijd het goede antwoord, ongeacht de vraag van de cliënt.”