Je gelooft het niet!

Vanaf volgend jaar worden behandelingen van de afdeling psychiatrie van het Maastrichtse Universitair Medisch Centrum (MUMC) niet meer vergoed. ‘Jemig’, denkt u, ‘hebben ze het zo bont gemaakt? Wat zou er aan de hand zijn? Ruziënde maatschappen, ernstige falende patiëntenzorg, fraude, drugs, seksueel misbruik?? Nee, nog erger. De afdeling weigert mee te werken aan het verstrekken van privacygevoelige informatie van patiënten aan een door de zorgverzekeraar betaalde stichting.

Als u een dermate ernstig vergrijp een rechtvaardiging vindt voor een betalingsstop dan raad ik u aan niet verder te lezen. Maar luister nog even als het u merkwaardig overkomt. Wat is er aan de hand?

De zorgverzekeraar is verantwoordelijk voor goed en goedkoop inkopen van zorg. Binnen de GGZ is het meten van kwaliteit geen sinecure. Dat komt omdat we de ernst van aandoeningen niet objectief kunnen meten. We hebben niet zoiets als een depressiethermometer. Dat is jammer voor ons, maar je moet roeien met de riemen die je hebt.

Helemaal in het duister tasten hoeven we gelukkig niet, want we hebben wel de subjectieve beleving als uitkomstmaat. Daarover kunnen mensen ons vertellen en die kunnen we met vragenlijsten zelfs kwantificeren. Daar zitten ook wel haken en ogen aan, maar effectmeting is nou eenmaal ingewikkeld, niet alleen voor ons. Kritische beschouwingen wijzen erop, dat wel de helft van het medisch onderzoek direct de prullenbak in kan. Nee, er staat niet bij welke helft.

Nu zijn er in de maatschappij veel bezigheden waarvan over het effect wetenschappelijk nog veel minder bekend is. Het werk van de politiek, overheidsinstanties en managers om maar iets te noemen. Begrijp me goed. Ik zeg niet, dat dat overbodig is. Ik zeg alleen dat we niet weten wat ervan nuttig is en wat niet. Ik kan daar mee leven. Onzekerheid hoort bij het leven. Maar dat soort instanties zelf hebben het er vaak moeilijk mee.

Dat zou allemaal zo erg nog niet zijn als ze dat be-leven, maar ze leven het uit. In ons vak noemen we dat uit ageren en projectie. Buiten jezelf gaan bestrijden waar je zelf onzeker over bent.

De zorg zucht onder de tirannie van de regelzucht. Die ziekte heet bureaucrazy

Zo kan het gebeuren, dat er een heel leger is van instellingen en organisaties, die toezicht houden op de kwaliteit en betaalbaarheid van de zorg zonder zich ooit af te vragen of al die controle wel iets oplevert. De zorg weet allang dat het zijn doel ver voorbij geschoten is. Alles met mate. Dat geldt ook voor controle. Maar de zorg zucht onder de tirannie van de regelzucht. Die ziekte heet bureaucrazy.

Zo is voor de GGZ bedacht om bij elke patiënt een vragenlijst af te nemen vooraf en achteraf om op basis daarvan uitspraken te doen over de kwaliteit. Dat komt u wat simpel over? Dat is het ook, maar voor de zekerheid legden in 2012 de acht universitaire hoogleraren nog maar even uit waarom.

Verbijsterend genoeg is het toch ingevoerd en vanaf 1/1/2018 gaat een zorgverzekeraar niks meer vergoeden als we niet met die patiëntgegevens over tafel komen. En dat gaat echt om veel informatie.

Het MUMC heeft dit steeds geweigerd, dus vanaf volgend jaar exit afdeling psychiatrie MUMC. Dan bent u weer even op de hoogte. Er is nog een kleine kans dat er iets tussen komt, want eindelijk is in de GGZ iets uitgebroken wat lijkt op een heuse opstand. Een petitie StopROM als benchmark. Die heeft al 5750 handtekeningen en de steun van 22 organisatie waaronder, jawel, de VvAA. Ook de Nederlandse vereniging voor psychiatrie doet mee. Want eigenlijk vinden we, dat het MUMC gelijk heeft te weigeren. Teken de petitie als u dat ook vindt.

P.S. Wilt u het naadje van de kous weten ga dan naar de website. Alleen voor sterke magen.

Delen