‘Je moet je niet laten wegjagen’

De 36-jarige Nada Al-Rubaiee wist haar Mediq-apotheek in de Rotterdamse wijk Charlois in twee jaar tijd uit te bouwen tot een bedrijf met drie vestigingen. In een markt die onder druk staat, lukt het haar om te groeien.

Tekst: Daan Marselis | Beeld: Marco de Swart/DB

 

Apotheker Nada Al-Rubaiee wil groeien. Om dat te bereiken in een krimpende markt zet ze heel bewust in op samenwerking met zorginstellingen uit de buurt, zoals verpleeghuizen, verzorgingshuizen en thuiszorginstellingen. Daarbij gaat ze verder dan alleen het leveren van medicatie. Heel nadrukkelijk wijst ze op de meerwaarde die ze kan bieden in de medicatieveiligheidsketen. Zo helpt ze instellingen het proces intern beter in te richten, zodat medicatiefouten minder vaak voorkomen. Ze schrikt er daarbij niet voor terug om ook gewoon op prijs te concurreren. Zeker als de aanbesteding wordt uitgeschreven door een verpleeghuis. “Voor dat soort aanbestedingen werk ik samen met Mediq”, zegt Al-Rubaiee. Een beetje brutaal is ze daarbij wel. Soms wil een instelling niet met haar in gesprek, omdat de artsen voorkeur hebben voor een lokale partij die ze kennen of waarmee ze al het ict-systeem delen. “Maar dan doe ik toch een bod. Je moet je niet laten wegjagen.”

Twee patenten
Het succes van Al-Rubaiee valt ook anderen op. Afgelopen oktober werd ze uitgeroepen tot Etnische Zakenvrouw van 2015. Want behalve eigenaar van haar drie apotheken, is Al-Rubaiee ook houder van twee patenten. Ze ontwikkelde bijvoorbeeld een wattenstaafje met een schroefvorm. De schroefvorm duwt het oorsmeer naar buiten waardoor de oren niet verstopt raken. Ook bedacht ze een makkelijk te openen zetpilverpakking. “In mijn praktijk merkte ik dat met name oudere mensen de verpakking van zetpillen maar moeilijk kunnen openen. Dus ik bedacht een systeem waarbij je de verpakking met een handig lintje kunt opentrekken.” Samen met fabrikanten onderzoekt ze nu hoe ze haar ideeën in praktische producten kan omzetten. Daarnaast begeleidt ze ook nog Nederlandse bedrijven die activiteiten willen opzetten in het Midden-Oosten.

Focus op praktische oplossingen

Die focus op praktische oplossingen vindt zijn oorsprong in het verleden. “Als kind ben ik met mijn familie vanuit Irak naar Syrië en later naar Nederland gevlucht”, legt ze uit. “Mijn vader was een communist en Irak was voor hem niet veilig. Ik heb al jong geleerd dat je mening je het leven kan kosten. Ook in Nederland is de vrijheid van meningsuiting overigens niet zo groot. Je riskeert sociale uitsluiting als je iets zegt dat buiten het kader valt.”

Toch was ze zelf enkele jaren actief voor de Iraqi Patriotic Alliance, een marxistisch-communistische organisatie. Tijdens de tweede Irakoorlog was Al-Rubaiee de spreekbuis voor de Europese tak. Hoe is dat communistische gedachtengoed van toen te rijmen met het succesvolle ondernemerschap van nu?

Met haar verleden als vluchteling koos Al-Rubaiee heel bewust voor een praktische opleiding. “Om brood te verdienen”, zegt ze. Maar toen ze na haar studie dan eindelijk in de farmacie aan het werk ging, vond ze het eigenlijk maar een saai beroep. “Ik probeer er nu gewoon iets leuks van te maken, door oplossingen te zoeken voor problemen die ik tegenkom.”

Laaggeletterden
En in haar zoektocht naar oplossingen komt haar linkse overtuiging wel degelijk naar buiten. “Ik zie dat het in de maatschappij steeds lastiger wordt voor arme mensen.” En dus spant Al-Rubaiee zich al drie jaar in voor laaggeletterden in de Rotterdamse wijk Charlois. “Het percentage laaggeletterdheid is hier 18 procent,” zegt ze. Een vijfde van haar cliënten kan dus ook niet lezen wanneer ze hun medicatie moeten innemen. Om dat probleem op te lossen bedacht ze een systeem met icoontjes zoals een opgaande zon. “Zo kunnen ze in één oogopslag zien wanneer ze een baxter-zakje moeten gebruiken. Het werkte zo goed dat ik met de fabrikant ben gaan overleggen en nu staan die iconen standaard op de zakjes gedrukt. Daardoor kunnen ook andere apotheken dit systeem gebruiken.”

Daarnaast houdt Al-Rubaiee wekelijks spreekuren voor met name Syrische vluchtelingen. Ze legt dan ook uit hoe het zorgstelsel werkt. “Mensen moeten er echt aan wennen dat je hier niet zomaar naar het ziekenhuis kunt gaan, maar dat je een verwijzing van de huisarts nodig hebt.” Regelmatig kloppen ook collega’s die uit Syrië zijn gevlucht en hier hun diploma willen laten erkennen bij haar aan. “Die wijs ik de weg naar officiële instanties. Ze leren nu eerst de taal en daarna kunnen ze bij mij als stagiair aan de slag.”

Delen