Waarom die titel?
Voor een hoofdredacteur van een tijdschrift met de titel Arts en Auto, heb ik bedroevend weinig met auto’s. Niettemin maak ik er wel gretig gebruik van. Iets te gretig soms, want hoewel ik al ‘honderd’ jaar schadevrij en verantwoord (nooit alcohol) rij, wil mijn rechtervoet op verlaten stukken rechte weg, buiten de bebouwde kom, nog weleens wat zwaar worden. Niet overdreven zwaar, maar wel kleine-bekeuring-zwaar. Vorig jaar reed ik echter een keer onbewust behoorlijk te hard op zo’n stuk weg en werd ik – volkomen terecht – aangehouden.
Ik beloofde de betreffende politieagent dat ik voortaan braaf op de cruisecontrol zou rijden, aangezien ik er niet aan moest denken ooit schade (of erger nog: verdriet) toe te brengen aan anderen door te hard rijden. Bovendien, meldde ik, werd ik binnenkort hoofdredacteur van het tijdschrift Arts en Auto en niet van het tijdschrift Arts en Fiets. Lang verhaal kort: de man bleek het tijdschrift te kennen en begon een gesprek met mij over de titel. Want waarom had dat blad die titel? Terwijl het toch overduidelijk niet over auto’s ging en ook niet alleen bedoeld was voor artsen. Eerlijk gezegd moest ik hem gelijk geven en had ik op dat moment zelf ook de fantasie de titel ooit te wijzigen.
Vanaf dit nummer verschijnt uw vertrouwde tijdschrift in een geheel nieuwe vormgeving. Met een inhoud die aan de hand van een andere formule is samengesteld. Maar op de cover prijkt nog uitdrukkelijker dan voorheen de titel Arts en Auto. Als zelfs politieagenten de titel kennen, is het merk zo bekend, dat alleen hoofdredacteuren met kamikazeneigingen daarin verandering brengen. Na 77 jaar zou het trouwens ook zonde zijn. Die titel blijft dus, maar verder verandert er veel. Met behoud van al het goede dat Arts en Auto al had, heeft de redactie wijzigingen doorgevoerd die nog duidelijker maken dat uw tijdschrift niet vooral over auto’s gaat, niet alleen voor artsen is en dat de doelgroep niet voornamelijk uit mannen bestaat. Ik wens u veel leesplezier en nodig u van harte uit te reageren.
2 reacties
Ik heb deze tekst nou een paar keer gelezen, en ik vind hem steeds slechter worden. Eerst aangeven niks met auto’s te hebben (waarom dan deze baan?), en vervolgens een warrig oninteressant verhaal dat er op moet wijzen dat Arts en Auto een sterk merk is.
En waarom de opmerking “als zelfs politieagenten…”? Zijn zij het laagste van het laagste? “Want als die onbenullen en onweters van de politie het blad al kennen…”
Daarna komen er wat vage voorspelbare en nietszeggende woorden over “behouden van het goede” maar dat er vooral meer is. Om ermee af te sluiten dat het blad zich nog meer richt op… Ja, op wie eigenlijk? Weten jullie überhaupt wie jullie doelgroep is?
Na deze tekst bekruipt me vooral een gevoel dat er op de (hoofd)redactie van Arts en Auto maar wat wordt gedaan en er geen visie is.
Rob Jansen
27 september 2013 / 08:41Beste meneer Jansen,
Ik verzeker u dat de redactie weet wie haar doelgroepen zijn, maar ik denk dat u dat niet weet en dat u deze tekst daarom verkeerd interpreteert. Het feit dat zelfs politieagenten de titel kennen, bewijst dat die titel sterk is omdat zij niet tot de doelgroep behoren. De doelgroep bestaat namelijk enkel uit zorgprofessionals (artsen, tandartsen, apothekers, verloskundigen, dietisten, logopedisten, psychologen, fysiotherapeuten, enz) en dierenartsen. Als zelfs politieagenten het blad – dat zij dus niet toegestuurd krijgen omdat zij geen zorgprofessionals zijn – kennen, dan is het wel een heel bekend tijdschrift. Wellicht begrijpt u nu beter, hoe mijn redactioneel bedoeld was. Beslist niet denegrerend bedoeld aan het adres van politieagenten dus.
Vriendelijke groet, Marjan Enzlin
Webredactie
28 september 2013 / 00:22