Kampioen kostenbesparing

Onlangs verscheen in HP De Tijd een interview met minister Edith Schippers. Hierin stelde zij onder meer dat ‘de mensen op de werkvloer in de zorg de kampioenen zijn van de kostenbesparingen’. Zij moeten harder werken voor hetzelfde geld of zelfs voor minder. Ik vrees dat ik me als zorgverlener nu ook kampioen mag noemen. Dat Schippers in een tv-programma een bepaalde crème aanprees vond ik minder stuitend, alleen een beetje dom. Omdat ze ook aangaf een hekel te hebben aan vrouwen die elkaar afvallen ben ik benieuwd wat ze van onderstaand stukje vindt.

In discussies over de zorg vind ik het belangrijk dat er naar de argumenten van elkaar wordt geluisterd. Ik waardeer het zeer dat de minister van VWS duidelijk onder woorden brengt wat ze vindt. Ze treedt doortastend op en straalt een zekerheid uit die rust kan brengen maar ook geen tegenspraak duldt.

Toch zijn er uitspraken die mijns inziens een weerwoord verdienen. Wanneer ze noemt dat het verschil tussen gezond en ziek maximaal 375 euro is, denk ik dat ze de eigen bijdragen voor dagopvang, vervoerskosten, inkomstenderving en al hetgeen niet vergoed wordt niet meerekent. Wanneer we de budgetpolis erbij halen die ze zelf ook zou nemen vrees ik dat we voor nog grotere verschillen komen te staan.

[Tweet “”Ik vrees dat ik me nu ook kampioen kostenbesparing mag noemen – meer werken voor minder geld””]De waarschuwingen over onbeperkte macht van zorgverzekeraars in de onderhandelingen over de contracten heeft ze lang naast zich neer gelegd. Ze geeft veel vrijheid aan zorgverzekeraars en heeft kritiek op te grote ziekenhuizen maar niet op de bolwerken van ‘de grote vier’. Is het gek dat de aanbieders aan het kortste eind trekken en kampioenen in besparen zijn? De signalen over de werkwijze van de NZa zijn door haar laat opgepakt. Wanneer er kritiek kwam vanuit het werkveld dat prestaties die wettelijk waren verankerd niet werden ingekocht of tegen veel te lage prijzen, kregen de verzekeraars altijd vrij spel. En vele argumenten uit het veld over het pgb, anti-rookbeleid en het invoeren van de transitie zijn door haar en haar staatssecretaris lang genegeerd.

Voor zover ik kan overzien doet onze minister haar werk consciëntieus. Momenteel wordt onderzocht of ze nauwe banden heeft met zorgverzekeraars. Ik denk zelf dat ze vooral gelooft in haar eigen gelijk van de positieve werking van het bij hen neerleggen van de macht. Nu de verzekeraars meer risicodragend moeten worden kan de verstandhouding weleens omslaan. Mijn grote punt van kritiek is dat er binnen VWS meer ingegaan moet worden op argumenten van anderen. Zelfverzekerd zijn is goed, maar weeg de argumenten van anderen ook duidelijk mee.

Zoals onze minister terecht stelt, hebben we een geweldige gezondheidszorg in Nederland en is het goed dat de kosten kritisch worden bekeken. De inperking van keuzevrijheid voor de patiënt is iets wat ik echter niet begrijp. Dat is een van de weinige keren dat ik haar echt verhit en verontwaardigd in een debat zag. Als ik haar een tip mag geven als vrouwen onder elkaar: Laat de toegankelijkheid niet teloor gaan en zorg voor evenwicht tussen patiënt, zorgverlener, verzekeraar en inmiddels ook gemeente. Kampioen in besparing kan anders weleens zeer vervelende gevolgen hebben.

Delen