Ga kathedralen bouwen

Annemarie Steinfort is verpleegkundige spoedeisende hulp bij Medisch Centrum Leeuwarden.

Ik werd gebeld door Mariska Verweij, leidinggevende in een ziekenhuis in Haarlem. Ze had mijn naam doorgekregen van een collega, om informatie in te winnen over de zin en de onzin van een pijnscore. Vanuit de verpleegkundige adviesraad heb ik me hiermee bezig gehouden.

In het MCL is de verplichte pijnscore, waar de inspectie op toeziet, aangepast van driemaal daags naar eenmaal. Dit om iets te doen aan de registratiedruk.

‘Wat een energie zat er in haar betoog!’

Mariska doet onderzoek naar de pijnscore, zij vindt eenmaal per dag scoren nog te veel. Vol vuur vertelt ze dat ze het zonde van de verpleegkundige tijd vindt om lukraak bij iedere patiënt een pijnscore in te vullen. Veel patiënten hebben namelijk ándere klachten dan pijn. Als voorbeeld noemt ze longpatiënten die voornamelijk benauwdheidsklachten hebben. Zij zou er een voorstander van zijn om de patiënt te vragen of hij “comfortabel” is. Dan kun je beter beoordelen wat de patiënt daadwerkelijk nodig heeft.

Wij zitten als zorgverleners verstrikt in de netten van verplichte scores en regelgeving. 40 procent van onze tijd gaat in registratie zitten. Deze tijd kunnen we niet aan ons vak besteden. Mariska wil los uit de verstikkende greep van het regelgevingsysteem en terug naar de bedoeling, namelijk onze patiënten de juiste zorg geven.

Terug naar het vertrouwen in de vakwerkers van de zorg. Regelgeving afbreken en opnieuw bouwen. Wat een energie zat er in haar betoog!

Ik moest denken aan een lezing van Daan Quakernaat waar ik eind vorig jaar ben geweest in Groningen. De titel van zijn lezing was: “Ga kathedralen bouwen!”. Daan vertelde dat hij jaren geleden voor de kathedraal van Reims stond en omhoog keek. Hij was ontroerd. Hoe was het mogelijk dat ze in de middeleeuwen dit fenomenale bouwwerk wisten neer te zetten? De middeleeuwers hadden niks maar konden alles.

‘Gewoon beginnen, fouten maken en leren. Stap voor stap iets bouwen waar je trots op kan zijn!’

Hij hield het publiek een spiegel voor: “Hoe zit het met ons, in onze tijd? Wij beginnen pas aan iets als we van tevoren alle risico’s hebben uitgebannen. We zijn druk met formulieren, procedures, vergunningen en regelgeving. Wij blijven vaak steken in redenen om het niet te doen, er niet aan te beginnen”.

Volgens Daan staan kathedralen voor levenslust, lef, creativiteit, innovatie, vakmanschap, liefde, bezieling en nog veel meer. Natuurlijk waren er toen ook tegenslagen. Er brandde weleens een kathedraal af. Dan ging men hard huilen, bidden, collecteren en vooral weer opnieuw bouwen.

De boodschap van Daan: “Ga doen en ga bouwen! Veel moois dat mensen creëren komt voort uit doen. Ga experimenteren, proberen, durven en dromen en bouwen met alles wat erbij hoort. Tegenslagen scherpen creativiteit. Gewoon beginnen, fouten maken en leren. Stap voor stap iets bouwen waar je trots op kan zijn!”.

Mariska is in mijn beleving opzoek naar mensen die opstaan, vakmensen, kathedralenbouwers. Ja, Mariska, ga kathedralen bouwen.

Ik doe mee!