Keuzes maken

Een curieus stuk gisteren in Het Financieele Dagblad van Herman Suichies, huisarts en mede-initiatiefnemer van het Nationaal Zorgfonds. Curieus niet alleen omdat Suichies reageert op een eerder stuk van David Ikkersheim in dezelfde krant om duidelijk te maken dat het Zorgfonds toch echt iets anders is dan de Engelse National Health Service, terwijl Ikkersheim nu juist níet stelde dat die twee hetzelfde zijn. Curieus ook omdat Suichies stelt dat marktwerking in ons stelsel feitelijk helemaal niet aanwezig is, terwijl de SP met het idee voor het Zorgfonds kwam om een einde te maken aan die marktwerking. En ten derde omdat Suichies het ontbreken van marktwerking staaft door te stellen dat overheidsregie nodig is om hoofdlijnenakkoorden af te sluiten. Het kan hem toch niet ontgaan zijn dat bij de introductie van het stelsel dat we sinds 2006 kennen is gekozen voor de term gereguleerde marktwerking. Een draak van een term, toegegeven, maar hij maakt wel duidelijk dat het altijd de bedoeling van de overheid is geweest een dikke vinger in de pap te houden.

Op Twitter liet Ikkersheim weten dat hij het met een deel van de door Suichies genoemde knelpunten eens is, maar dat hem onhelder is hoe het Zorgfonds dit gaat oplossen. De vraag is en blijft inderdaad of een zo vergaande oplossing nodig is en meerwaarde heeft. De initiatiefnemers van het actiecomité Het Roer Moet Om hebben gelijk met hun stelling ‘Gratis zorg bestaat niet, keuzes zijn onontkoombaar’  We weten dat de zorgkosten zullen blijven stijgen en dat dit een redelijk stelselonafhankelijk gegeven is. Het actiecomité verwijt politieke partijen terecht gebrek aan moed om hier eerlijk over te zijn. Maar hierin verandering brengen vraagt meer om politieke eensgezindheid dan om een stelseldiscussie die partijen heel fundamenteel verdeelt.

Delen