De vorige Kia Niro werd onverwacht een bestseller. Dat schept hoge verwachtingen voor zijn opvolger.
Sterk punt van deze compleet nieuwe Niro is de keuze uit drie aandrijflijnen: full hybrid, plug-in hybrid of volledig elektrisch. Zo kan de potentiële koper zelf kiezen welke mate van elektrificering is gewenst. Ik reed de full hybrid omdat de elektrische versie nog niet beschikbaar was. En het was bepaald geen straf.
De Niro is een heel modern gelijnde SUV. Er zitten enkele mooie details in, maar niet overdadig veel. Opvallend is de C-stijl achter de achterportieren die lucht doorlaat, puur om aerodynamische redenen. Ik weet niet hoeveel het uitmaakt, bijzonder is het wel.
Van binnen is de Niro lekker ruim, achterin kunnen volwassenen ook uitstekend terecht. Opvallend is ook hoe ver de voorstoelen naar achteren kunnen. De zittingen van de stoelen zelf zijn voor mij lang genoeg, maar ‘langbenigen’ zullen ze wat kort vinden. De hybride heeft een bagageruimte van 451 liter, lekker royaal. De plug-in biedt 343 liter; tja, die batterij moet ook ergens blijven.
Het dashboard is volledig digitaal. Het instrumentarium is klassiek en overzichtelijk ingedeeld. Voordat álle functies blindelings zijn te bedienen, is wel wat studie nodig. De testauto had ook een fijn head-up-display, met twee bijzonderheden: een dode hoek-signalering en, bij een korte tussenliggende afstand, twee navigatieaanwijzingen meteen achter elkaar. Over navigatie gesproken; die werkt uitstekend op (met een knop te activeren) stembediening.
‘De Niro rijdt uitstekend voor wat in deze klasse mag worden verwacht’
De hele aandrijflijn scoort ook mooie punten. Het hybridesysteem werkt even goed als bij pioniersmerk Toyota. De benzinemotor is meestal mooi stil, wie goed oplet ziet voornamelijk op het dashboard hoe vaak de auto kiest voor elektrische aandrijving. Dat gebeurt bijvoorbeeld ook bij constant circa 50 km/u in stadsverkeer. Uiteraard heeft dat mooie gevolgen voor het verbruik. Met heel wisselend gebruik scoorde ik echt, zonder cijfer achter de komma, 1 op 20. Héél netjes. Mooi ook, dat de boordcomputer er maar één tiende liter/100 km naast zat. Op een rit met veel onregelmatig stadsverkeer, dus wanneer de hybridetechniek nóg meer tot z’n recht komt, kwam ik nog een kilometer per liter verder.
De zestraps automaat werkt heel mooi met de twee motoren samen. De Niro rijdt uitstekend voor wat in deze klasse mag worden verwacht. De besturing is licht, maar vrij doods. Het veercomfort is op zich prima, al zou ik absoluut kiezen voor de kleinste (16”) velgen. De testauto (18”) was me net te hard op kleine oneffenheden.
Conclusie
Gezien het succes van de vorige Niro waren mijn verwachtingen hoog gespannen. De nieuwe maakt deze helemaal waar. Hij heeft geen noemenswaardige minpuntjes.Kia als merk heeft sowieso een hoog kwaliteitsniveau. Deze Niro is – opnieuw – een verstandige keuze.
