Kiezen of delen

Er is iets raars aan de hand met de berichtgeving over het feit dat nu ook de laatste zorgverzekeraars stoppen met het aanbieden van de restitutiepolis. Dát deze drie (ASR, Menzis en Aevitae) ermee stoppen is logisch. De polis wordt onbetaalbaar voor ze. Maar in de berichtgeving erover wordt alleen stilgestaan bij wat dit betekent voor de patiënt.

De gevolgen voor de patiënten die nu onder behandeling zijn bij een niet-gecontracteerde ggz-behandelaar (of gebruikmaken van niet-gecontracteerde wijkverpleging) kunnen groot zijn, daarover geen misverstand. Als die niet-gecontracteerde aanbieder te duur voor ze wordt, moeten ze noodgedwongen overstappen naar een aanbieder die wel gecontracteerd is. Onder die aanbieders bestaan wachtlijsten en daarop kunnen ze dus onderaan aansluiten.

‘Wat in de berichtgeving ontbreekt, is het perspectief van de behandelaar’

Maar wat in de berichtgeving ontbreekt, is het perspectief van de behandelaar. Als de patiënten daar om financiële redenen niet meer naar toe gaan, verliest de niet-gecontracteerde behandelaar dus zijn werk. En dan?

Mensen houden van hun werk. Omscholen en iets anders gaan doen is een heel grote stap. Toch maar een handtekening zetten onder een contract is dat ook voor ze. Ze hebben er immers niet voor niets ooit bewust voor gekozen om dit niet te doen. Maar als de nieuwe situatie die zich nu voordoet betekent dat ze feitelijk niet anders meer kunnen als ze in hun zelfgekozen discipline willen blijven werken, wordt het kiezen of delen.