Kille cijfers

Is het opmerkelijk dat een kwetsbare oudere overlijdt aan een virus als corona? Nee, in feite niet natuurlijk. Op zich is dus weinig mis met de uitspraak van Margot van der Starre, bestuurder van Zorgpartners “Mensen overlijden nu eenmaal bij ons.” Dat doen mensen in verpleeghuizen inderdaad voortdurend.

Toch wordt ze wel ter verantwoording geroepen door de gemeenteraad van Gouda, om uit te leggen waarom Zorgpartners geen informatie naar buiten brengt over hoe corona haar verpleeghuizen treft. Eerder had journalist Ton Broekhuisen daar ook al vragen over gesteld, maar hij kreeg nul op het rekest. Aan de gemeenteraad verstrekt Van der Starre de kille cijfers wel. Maar hoewel ze erbij zegt die graag van context te willen voorzien, is juist van die context in de berichtgeving niets terug te vinden. Ze zegt alleen nog onvoldoende gegevens te hebben om iets te kunnen zeggen over oversterfte. Dat is non-informatie. En ze zegt dat de privacywetgeving communicatie over coronaslachtoffers in de weg staat. Dat blijkt genuanceerder te liggen, want de Autoriteit Persoonsgegevens stelt zich op het standpunt dat gegevens van overledenen niet gelden als persoonsgegevens.

De impact van de coronacrisis is heel groot. Daar kun je maar beter open en transparant over zijn

We weten dat verpleeghuizen op verschillende manieren omgaan met hun communicatie over de gevolgen van corona voor hun bewoners. Interessanter dan de vraag wat goed of fout is, is de vraag waarom Van der Starre het zichzelf zo moeilijk maakt. Vergelijk haar aanpak met die van Jos Bleijenberg van woonzorgcentrum Brinkhoven in Heerde: “De impact van de coronacrisis is heel groot. Daar kun je maar beter open en transparant over zijn. Juist om het verhaal achter die kille cijfers te kunnen laten zien.’’ Zo simpel kan het zijn. Het voorkomt dat een ongerust familielid de media zoekt en dat je door de gemeenteraad op het matje wordt geroepen.