Knellende schoenen

“Natuurlijk moet je goed over de veiligheid nadenken, maar je kunt ook kijken wat het oplevert als je niet alles duizend procent dichttimmert. Je kunt ook eens niet een handtekening op papier zetten, maar bijvoorbeeld per mail toezeggingen doen.” Een verzuchting van internist Sara-Joan Pinto-Sietsma van Amsterdam UMC waarin veel zorgprofessionals zich zullen herkennen. Niet over patiëntdata kunnen beschikken hindert de voortgang van je werk en daarmee ook de kans op een succesvolle behandeling.

Van wie waren patiëntgegevens ook alweer?

Ziekenhuizen gaan krampachtig om met de bescherming van de privacy van hun patiënten, stelt Pinto-Sietsma, en dat kan levens kosten. Of het laatste ook daadwerkelijk het geval is, is een vraag die alleen op basis van wetenschappelijk onderzoek kan worden beantwoord. Maar dat de zorg de wet- en regelgeving op het gebied van privacy ervaart als een knellende schoen is wel duidelijk. Het is begrijpelijk dat individuele beroepsbeoefenaars hier defensief in handelen. Niemand wil met het tuchtrecht te maken krijgen tenslotte. Maar het zou geen kwaad kunnen als hun beroepsverenigingen over dit onderwerp eens met een duidelijk standpunt naar buiten treden. Liefst gezamenlijk natuurlijk.

Ondertussen is opvallend dat in dit verhaal degene om wie het gaat – u weet wel: de patiënt – geen actieve rol lijkt te spelen in het debat. Van wie waren patiëntgegevens ook alweer?

Delen