Koekoeksjong

In zijn Kleintje Groot in het FD haalde financieel journalist en voormalig PvdA-Tweede Kamerlid Ed Groot weer eens de term koekoeksjong van stal. Nu eens niet over dure geneesmiddelen, zoals vaker gebeurt, maar in relatie tot de hele zorg. Hij geeft weerwoord tegen de vaak gehoorde klacht dat de zorg ‘al jarenlang wordt uitgekleed’, door uit te leggen dat het bewijs voor het tegendeel besloten ligt in de zorgwetten. Die houden in stand dat de stijgende zorgvraag en nieuwe behandelingen automatisch worden vergoed.

‘Dat leidt tot autonome uitgavengroei die als een koekoeksjong andere uitgavenposten zoals onderwijs en infrastructuur uit de rijksbegroting drukt’, schrijft Groot en zo is het natuurlijk ook precies. Het antwoord op de vraag of dat ad infinitum zo kan blijven zal voor iedereen duidelijk zijn: neen. Niet alleen omdat dit in het nadeel is van ieders portemonnee (denk: stijgende zorgpremie, het geld moet ergens vandaan komen), maar ook omdat we niet willen dat onderwijs en infrastructuur – of cultuur en ontwikkelingssamenwerking for that matter – uit het nest gestoten worden.

Ed Groot heeft een punt als hij stelt dat het volgend kabinet niet ontkomt aan forse ingrepen in de zorg

Groot heeft dus een punt als hij stelt dat het volgend kabinet niet ontkomt aan forse ingrepen in de zorg. Maar tegelijkertijd: natuurlijk kunnen we het als samenleving op dat niveau laten hangen, maar is dat ook de meest verantwoorde optie? We laten de bal dan bij de politieke partijen die het lef hebben om hierin impopulaire maatregelen te nemen. En die kunnen we daar dan bij de daaropvolgende verkiezingen ongenadig voor afstraffen omdat ze het mes in ‘onze zorg’ hebben gezet. Maar als het onze zorg is, moeten we dan niet ook eens zelf gaan nadenken? Het is weliswaar de overheid die de wetten maakt waarover Groot het heeft, maar de consumenten van die zorg zijn we zelf.