Kritisch punt
De verschuiving naar passende zorg, die het centrale element vormt in het Integraal Zorgakkoord, begint met het antwoord op de vraag welke zorg nodig is in een regio. Begrijpelijk dus dat Marian Kaljouw, bestuursvoorzitter van de Nederlandse Zorgautoriteit, een oproep doet aan partijen om daar werk van te maken.
Ze laat het daar niet bij, want tegelijkertijd publiceert ze in de nieuwe Stand van de zorg van de NZa ook een persoonlijke beschouwing onder een kop die aan duidelijkheid niets te wensen overlaat: De zorg heeft een kritisch punt bereikt. Ze draait er niet omheen: “We stevenen af op een harde tweedeling”, stelt ze. Mensen krijgen nu al lang niet altijd meer de zorg die ze nodig hebben. De solidariteit waarop onze gezondheidszorg gestoeld is, komt steeds meer onder druk te staan. “De kosten zullen zo hoog worden dat mensen er niet meer voor kunnen en willen betalen”, schrijft ze. “We zijn veel dichter bij dit punt dan menigeen denkt.”
‘We stevenen af op een harde tweedeling in de zorg’, stelt Marian Kaljouw (NZa)
Kaljouw doet daarom een oproep langs twee lijnen. De eerste is een pleidooi voor eerlijkheid over het feit dat we zullen moeten leren om meer voor elkaar te zorgen, omdat niet alles wat kan nog vanzelfsprekend is. Hier ligt een taak voor de overheid, om helder te communiceren en ook in burgerberaad te peilen wat mensen nodig hebben om meer voor elkaar te kunnen zorgen. De tweede is een oproep aan de zorgpartijen om hun eigen belangen terzijde te schuiven voor het algemeen belang. Deze tweede oproep kon nog weleens moeilijker te realiseren blijken te zijn dan de eerste.
4 reacties
De solidariteit waarover u spreekt lijkt me te zijn begonnen met eroderen bij de invoering van het nieuwe zorgstelsel, en een steeds hoger wordend eigen risico. Gezonden voelen die financiële pijn niet, althans zeker niet jaar na jaar ten volle, mensen met meer geld (en die zijn vaker en langer gezond) kunnen zich een ruimere dekking kopen, van privé klinieken gebruikmaken enzovoort. In Duitsland, nog met ons ‘oude’ stelsel, zijn de wachttijden kort, de prijzen lager en de solidariteit veel intacter dan in Nederland. En de maatschappelijke en politieke bereidheid om gedurende een jaar of 30 goede zorg in stand te houden tijdens de vergrijzing eveneens. Het is toch echt mijn inziens een politiek en maatschappelijk en ethisch besluit om als welvarend land onze zorg voor die periode niet te minimaliseren ‘omdat die anders onhoudbaar (duur) zou worden. Ik mis die invalshoek in dit stuk, maar eigenlijk in ons hele land.
Chris Dokter
16 oktober 2022 / 17:57Ik denk dat iedereen het hier inhoudelijk graag mee eens is. Financieel is echter een ander vraagstuk. Hoeveel procent van ons bnp willen we als land aan zorg uitgeven? Geld dus dat niet naar onderwijs, veiligheid, infrastructuur et cetera kan? En: met hoeveel euro mag de premie voor de basisverzekering stijgen die wij iedere maand betalen.
Frank van Wijck
16 oktober 2022 / 19:25Deze bijdrage van de heer van Wijck, de Thierry Baudet onder de journalisten is inmiddels legendarisch geworden onder de liefhebbers:
—————————————————————–
“De solidariteit waarover u spreekt lijkt me te zijn begonnen met eroderen bij de invoering van het nieuwe zorgstelsel, en een steeds hoger wordend eigen risico. Gezonden voelen die financiële pijn niet, althans zeker niet jaar na jaar ten volle, mensen met meer geld (en die zijn vaker en langer gezond) kunnen zich een ruimere dekking kopen, van privé klinieken gebruikmaken enzovoort. ”
——————————————————————–
“Ik denk dat iedereen het hier inhoudelijk graag mee eens is. Financieel is echter een ander vraagstuk. Hoeveel procent van ons bnp willen we als land aan zorg uitgeven?
———————————————————————-
“Hee Henkie; ons product wordt te duur. Wat zullen we nu doen? ”
“Hoi Willem, ik stel voor dat we de maatschappelijke kosten van ons te dure product aan de kaak stellen. Een no-brainer, Willem”.
B. Willems
23 oktober 2022 / 22:04Meneer Willems, u kent mij niet en u kent mijn politieke voorkeur dus ook niet. Daarom zal ik u helpen: u hebt het – heel erg – mis met de vergelijking die u maakt. Verder trekt u mijn reactie uit zijn verband, maar ik neem aan dat u dat zelf ook begrijpt.
Afgezien daarvan zie ik verder geen mogelijkheid om te reageren op uw bericht. Ik begrijp namelijk niet wat u duidelijk probeert te maken. Maar voor inhoudelijke discussie sta ik altijd open.
Frank van Wijck
23 oktober 2022 / 22:30