Kritiek op wetsvoorstel verpleegkundige niveaus
Langzamerhand neemt het verzet van onze hoog gekwalificeerde verpleegkundigen toe tegen de nieuwe wet BIG-2 en de overgangsregeling. Lees hier een uiteenzetting met referenties over BIG-2. Je hoeft echt geen Einstein te zijn om te begrijpen dat de verpleegkundigen die het betreft, zich gediskwalificeerd en ondergewaardeerd voelen. Bijvoorbeeld, je diploma van vóór 2012 en al je ervaring en nascholing lijken opeens maar van beperkte waarde en of je maar even verplichte scholing wil volgen en een toets doen om dezelfde potentiële professionele rechten te houden als je jongere collegae. Mutatis mutandis voor MBO verpleegkundigen (met extra profiel). Ik wed dat degenen die dit bedacht hebben ook een flinke vinger hebben in de cursusindustrie die die cursussen en examens dan gaan organiseren. Zij zijn waarschijnlijk ook de enige winnaars. Zie ook mijn eerdere blog.
Hoe kóm je op het idee om dit in te voeren met impliciet koeioneren van een grote groep hoog gemotiveerde professionals, terwijl er een enorm tekort is aan verpleegkundigen? Tot mijn verbazing blijven de dokters stil, terwijl zij toch zouden moeten vrezen voor waarvoor ze op aarde zijn: patiënten helpen. Patiënten behandelen is teamwork en zonder verpleegkundigen heb je maar heel weinig aan dokters. Misschien zou een maatregel van de minister om dokters die niet gepromoveerd zijn aan de universiteit, een verplichte toets te laten maken om door te mogen gaan met hun huidige werk, goed zijn om de collegae wakker te schudden. Natuurlijk is zo’n maatregel onzin, immers doctor is niet de overtreffende trap van dokter, maar de parallel met de wetenschappelijke upgrading van verpleegkundigen is helemaal niet zo raar. Moet een arts gepromoveerd zijn om EBM te begrijpen en toe te passen? Moet elke verpleegkundige zelf EBP-analyses kunnen uitvoeren om goede verpleegkundige zorg te kunnen verlenen? Natuurlijk niet. Klinkt er niet een beetje dedain door voor het praktische relationele vakmanschap van zorgverleners ten opzichte van “wetenschappelijk onderzoek doen”?
Mijn opleiding tot medisch specialist was in feite ook een in-service opleiding
Zelf ben ik veel trotser op mijn werk aan het bed van de patiënt op de intensive care, de teamprestatie, de gesprekken met de familie, en het verschil dat je daar kan maken dan op mijn publicaties, hoewel – zeker vroeger – onderzoek doen heel erg leuk is en de geest scherpt. En voor mij is het een privilege om patiëntenzorg, wetenschappelijk onderzoek en onderwijs te mogen combineren. Maar er klinkt toch voor mijn gevoel zo af en toe enige depreciatie door over de voornamelijk praktische aspecten van ons metier, van arts en verpleegkundige. Mijn opleiding tot medisch specialist was in feite ook een in-service opleiding, met – zeker – ook specifieke opleidingsmomenten en theoretisch onderwijs. Maar de in-service opleiding stond voorop.
In de discussie op Twitter kwamen de voorstanders van de BIG-2 vooral op de proppen met de publicatie van Aiken et al. in The Lancet als bewijs dat meer verpleegkundigen met bachelor niveau goed is voor de patiëntenzorg en de mortaliteit reduceert. Allereerst, er is natuurlijk helemaal geen twijfel over de waarde van opleiding, praktisch en theoretisch, voor verpleegkundigen. En voorts, er is ook geen twijfel dat er per patiënt voldoende verpleegkundigen moeten zijn, opdat zij het werk kunnen doen dat aan hun professionele standaard voldoet. Daar is echt geen dure studie voor nodig. Ik stelde mij de vraag of die publicatie in The Lancet wel het bewijs levert met voldoende kracht voor de nieuwe wetgeving in Nederland en of de geciteerde conclusies betreffende bachelor verpleegkundigen wel passen bij de toegepaste methode. Het is een retrospectieve observationele studie waarbij gebruik gemaakt is van een enquête onder verpleegkundigen én administratieve gegevens van ziekenhuizen in Europese ziekenhuizen in negen landen (waaronder Nederland) om te kijken naar 30 dagen mortaliteit bij opnames van a. twee of meer dagen én b. chirurgie “common general surgery” (39%), orthopedie (52%) en vaatchirurgie (9%). Zo werden leeftijd, geslacht, type operatie en co-morbiditeit aan de hand van zeventien dummy variabelen bepaald, vastgesteld o.b.v. de administratieve gegevens. Er werd met valide statistische methodes zo veel mogelijk gecorrigeerd voor verschillen in ziekenhuizen en landen. Op grond van de resultaten van deze analyse concluderen de auteurs dat een toename van werkbelasting van verpleegkundigen met één patiënt geassocieerd is met 7% mortaliteitstoename en een 10% toename van bachelor nurses met 7% daling van mortaliteit. Maar kan dit wel zo gesteld worden? Mijn hierna te onderbouwen antwoord is simpel: nee.
Allereerst, de auteurs stellen dat de administratieve gegevens even goed zijn als klinische gegevens en baseren zij zich op één studie die dat gevalideerd heeft voor coronairchirurgie, herstel van aneurysma van de aorta en colorectale kanker chirurgie. Voorwaar een totaal andere populatie. Bovendien zijn er oudere en ook meer recente studies die juist aantonen dat klinische data niet vervangen kunnen worden door administratieve data wegens de potentiële bias hiervan. En je kunt ook zelf zoeken naar bias, ik noem een paar: zouden de (orthopedisch) chirurg en de artsen een rol kunnen spelen, hoe is de verpleegkundige opleiding praktijk/theorie verhouding geregeld per land, hoe rijk zijn de ziekenhuizen (zodat ze bv veel personeel hebben om administratieve taken te vervullen, met bijbehorende registratie-bias), hoe zit het met dagchirurgie en snel overplaatsen van patiënten na operatie (immers alleen >2 dagen opnames werden bekeken) en meer dan 50% betreft orthopedie. Een enorm case-mix verschil is aannemelijk gezien de verschillen per regio. Kijk bijvoorbeeld ook naar het verschil in aantal ziekenhuisbedden per hoofd van de bevolking per land/regio en denk aan de veel grotere afstanden tussen waar men woont en waar het ziekenhuis is en de verschillende indicaties voor ingrepen die er kunnen zijn per land.
Voor diegenen die deze algemene analyse op methodologie nog willen betwisten, de volgende directe resultaten uit de studie ter overpeinzing: 1. In Nederland, Zwitserland en Noorwegen is de mortaliteit 50% hoger dan in Zweden; 2.Met 100% bachelor-verpleegkundigen behoort de mortaliteit in Noorwegen tot de hoogste; 3. Hoe kun je binnen Noorwegen en Spanje, beiden met 100% bachelor-verpleegkundigen verschillen aantonen o.b.v. opleiding?; 4. In Nederland varieert bij de onderzochte ziekenhuizen het percentage bachelor-verpleegkundigen tussen 16 en 69%. Het is erg aannemelijk dat daar ook andere dan de gemeten factoren als opleidingsziekenhuis en grootte van het ziekenhuis een rol spelen. Daarom, probeer dit allemaal maar eens te verklaren zonder de hierboven genoemde factoren. Ten slotte heeft het onderzoek een hoge factor politieke lading: het is gefinancierd door de Europese Unie met een impliciete bedoeling.
Voordat ik gestenigd word om deze kritiek, nog even het volgende. Ik heb geen twijfel over de noodzaak van goede opleiding, met een goed evenwicht tussen praktijk en theorie, kritische meedenkende medewerkers, voldoende dokters en verpleegkundigen per patiënt. Om dat kracht bij te zetten, in 2006 was ik voorzitter van de subgroep ‘Zorgniveaus’ voor de richtlijn intensive care, waarbij wij als eerste in Europa eisen stelden aan de aantallen en opleiding van dokters en verpleegkundigen op de IC. Overigens tegen heel veel weerstand in. Functiedifferentiatie in de verpleging, met carrièremogelijkheden is buitengewoon goed. Als ik kijk naar de opleiding voor IC-verpleegkundige in Nederland en die bijvoorbeeld vergelijk met Frankrijk, dan snap ik meteen waarom rijke klinieken in het Midden-Oosten graag Nederlandse IC-verpleegkundigen rekruteren. Het voorliggende plan om een groep hooggekwalificeerde verpleegkundigen, die extra opleidingen, nascholingen, onderzoek hebben gedaan te desavoueren vind ik onverstandig, “to put it mildly”.
Ten slotte, een citaat van de eerste auteur van het artikel dat ik nu zozeer bekritiseer: “Er bestaat hier een gevoel en de realiteit dat het werk (van verpleegkundige) onmogelijk wordt, alleen omdat er niet genoeg verpleegkundigen zijn om het niveau van zorg te verlenen dat patiënten nodig hebben. Als je niet genoeg verpleegkundigen hebt, dan zullen andere verpleegkundigen niet geworven kunnen worden of willen blijven. Wat (toekomstige) verpleegkundigen aantrekt in hun werk is dat ze gerespecteerd worden voor het werk dat ze doen en dat ze hun eigen persoonlijke standaard overeind kunnen houden als professional. Dat is dus, goed kunnen zorgen voor patiënten en dus voldoende verpleegkundigen per patiënt. (…) En het maken van een persoonlijke carrière in het vak over een periode van 20 jaar waarover ze ook zelf tevreden kunnen zijn”. Excellentie, knoop dat alstublieft in uw oren.
32 reacties
Het is jammer dat het o.a. vanuit de beroepsorganisatie V&VN oorverdovend stil is. Wanneer dit soort inhoudelijk stevige kritieken worden gevoerd. Een veeg teken dat de functiedifferentiatie met bijkomstig overgangsregeling een prestigeproject betreft met andere belangen dan louter het leveren van de beste zorg viz. verpleegkundigen te doen excelleren.
Raoul Bos
29 juli 2019 / 20:10Armand ken ik van 30 jaar geleden hoofd IC AZG , waar ook de kinderen lagen die een nieuwe lever kregen , destijds had hij al veel oog voor verpleegkundigen , waar blijven al die andere specialisten die op gaan staan voor hun verpleegkundigen , alle ziekenhuizen kunnen sluiten als BIG 2 wordt door gevoerd! Maar dat zien die specialisten helaas niet
Marit van Albada
29 juli 2019 / 20:22Heel erg bedankt voor deze steunbetuiging aan verpleegkundigen en uw onderbouwde visie tegen dit werkelijk onzinnige wetsvoorstel. Natuurlijk is hier sprake van onderwaardering van verpleegkundigen die de zuilen van onze zorg zijn met werkervaring die gewoonweg onbetaalbaar is. Terecht vertaalt u de wet naar het medisch domein om de wereld wakker te schudden. Zelf ben ik research verpleegkundige oncologie. Ik werk elke dag voor de wetenschap. Maar ook ik ben het meest trots op de zorg en gesprekken die ik direct aan patiënten kan geven, de kern van ons vak. Hopelijk wordt dat ooit direct gewaardeerd .
Marleen van Gerven
29 juli 2019 / 21:24Heel erg bedankt! Huisartsen, psychiaters, specialisten werkzaam in Ziekenhuis of verpleegzorg of elders spreek u uit svp. Zie ook de facebook site Wet Big 2 in overgang.
Trudy vd Kommer
29 juli 2019 / 21:57Beste Prof. Dr. Armand Girbes,
geweldig artikel over de Wet BIG 2 in A & A.
Wij zijn hier heel erg blij mee dat eindelijk eens iemand met een goed verstand hier uitspraak over doet in eigen kringen.
Het kan niet zo zijn dat wij met 30 jaar ervaring, gespecialiseerd, of niet, maar helaas van vóór 2012, als rechterhand van de artsen afgeserveerd gaan worden naar basisverpleegkundigen?
En de jonkies met 1 of 2 jaar ervaring de hoogcomplexe zorg naast de artsen gaan doen?
Zou u de “ambassadeur” voor de artsen en specialisten in Nederland te willen worden, door dit op grote schaal te willen delen onder de uwen?
Dank u wel !
Loes Gehring-Drost
29 juli 2019 / 22:39Ik ben blij met deze steun! Op alle manieren ben ik bezig om collega’s uit de gehele GGZ en in het bijzonder mijn directe beroepsgroep de SPV’en te bereiken. Mijn vorderingen gaan traag, te traag, terwijl het van groot belang is om juist nu onze tanden te laten zien! Er is al genoeg gesold met ons vak en met onze getuigschriften MGZ-GGZ en VO-SPV. Een toets maken, de HBO-V BN 2020 doen, zo staat het vermeld in mijn account bij V&VN, is de stap om van NLQF 6 naar registratie als regieverpleegkundige. De waarde van het beroepsprofiel SPV (2012) als expert binnen de Sociale Psychiatrie is kennelijk over het hoofd gezien. De waarde van ervaring in de Psychiatrie is van levensbelang en alleen te verkrijgen door de jaren. Er is alleen hoogcomplexe zorg en zeer hoogcomplexe zorg, voor de laatste wordt de SPV als discipline ingeschakeld, getuige bijvoorbeeld de Voorwacht van elke GGZ crisisdienst.
Ik doe nu ook hier de oproep aan alle verpleegkundigen in de GGZ, aan Verpleegkundig Specialisten GGZ, aan Psychiaters en alle collega SPV’en binnen en buiten de GGZ: Sluit je aan bij onze grote groep op Faceboek, op LinkedIn en stuur een mail naar dww2018@hotmail.com
Veel werk is al gedaan door het actiecomité en het kerndocument staat ook op LinkedIn.
Wilma van der Jagt
29 juli 2019 / 22:41Wat een helder betoog! Goed dat wij verpleegkundigen steun krijgen.
Maar ook bevestiging van mijn vermoeden dat alleen cursusaanbieders hier de winnaar zijn.
Ven VN onze beroepsvereniging wordt ondersteund in publicaties door uitgever van Lochum
Aanbieder van cursussen en congressen om accreditatiepunten te krijgen worden aangeboden door van Lochum
Nursing wordt uitgegeven door van Lochum
Ook de cursussen hierin voor accreditatiepunten:van Lochum
van Lochum de grootte winnaar.
En vast ook een aantal HBO-V aanbieders zal er goed aan verdienen.
Laat er eens duidelijkheid hierin komen.
Betty Loef
30 juli 2019 / 00:45Wow fantastisch geschreven. Een hart onder de riem voor alle verpleegkundigen. Hier mogen zowel Mw Meurs en de V&VN die alles doordrukken alleen voor geld eigenbelang en opleidingsindustrie een boorbeeld aan nemen!
Heel veel dank aan deze arts voor dit mooie en 100% ware verhaal❤
Renate De.Feo-Dudok
30 juli 2019 / 01:39Het verbaast me niks dat de beroepsgroep van artsen zich, in deze roerige tijden van ernstige tekorten aan ( gespecialiseerde) verpleegkundigen en de ( mogelijk) aankomende wetswijziging ten aanzien van de functie differentiatie, wederom niet of nauwelijks laten horen. Zo lang ik in de zorg werkzaam ben heb ik zelden of nooit een werkelijk teamgevoel tussen artsen en verpleegkundigen, zonder hiërarchie of dominantie, ervaren. Het “wij” gevoel betreft toch meestal de groep verpleegkundigen en artsen separaat van elkaar!
Wat me echter wel verbaast is dat zoveel artsen geen benul hebben van wat er momenteel speelt bij de beroepsgroep met wie ze zo nauw moeten samenwerken.
Toch lijkt het juist ook nu voor de artsen het moment om zich te roeren aangezien het werken voor hen, mocht de BIG 2 zijn intrede doen, bijna onmogelijk zal worden gemaakt!
Ik wil Armand, met wie ik jaren heb samengewerkt op de Intensive care in de VUmc, bedanken voor zijn scherpe argumentatie af te zien van de voorgenomen plannen van het kabinet, en voor zijn steun aan onze beroepsgroep, en spreek de hoop uit dat velen artsen zijn voorbeeld zullen volgen.
We zijn en blijven tenslotte, in mijn ogen, nog steeds een team welke maar een doel voor ogen heeft….. perfecte patiëntenzorg !
Hans Ferron
30 juli 2019 / 01:42De oorzaak van de onverenigbaarheid van de werkelijkheid van de zorgverlener en die van de politici en allerlei beleidsgekkies is gelegen in het feit dat deze lieden altijd de verkeerde kant uit denken. Hun denken noodzaakt hen te beginnen bij het eind omdat zij alleen daar de informatie aantreffen die zij voor hun onderzoek, analyse en planning nodig hebben. Is die informatie geordend en het doel helder geformuleerd(ook al gaat het vaak nog om meerdere verborgen agenda’s), dan kan daarna net zolang terug gerommeld worden tot zij bij het begin zijn uitgekomen. Ik gebruik het woord “rommelen”, omdat ze tijdens het uitwerken van hun plannetjes alles wat ze tegenkomen moeten Verminken, omdat het pasgemaakt moet worden voor het beoogde eindresultaat.
Niet alleen dat zorgverleners en patiënten niet in het plan voorkomen, de volgens de economische statistiek gemodelleerde mensen, de bedrijfskundige, sociologische en psychologische “zombies”, moeten ook nog eens bijgevijld worden om het project sluitend te maken.
Zo ontstaat de blauwdruk voor een nieuwe zorgwereld zonder mensen…
Zorgverlener en patiënt zijn slachtoffer geworden van een eeuwenoud machtsprobleem waar de oude Grieken al moeite mee hadden en latere westerse denkers zich ook flink op hebben stukgebeten…..
Wordt ongetwijfeld vervolgd…..
G K MItrasing
30 juli 2019 / 08:04Het is ordinaire geldklopperij net als bij de
Hollandse vrachtwagen chauffeurs die moeten ook 40 uur bijscholing hebben om hun rijbewijs te behouden gewoon weer een
Stiekeme belasting regel
Lars
30 juli 2019 / 08:09Wat valt hier nog aan toe te voegen …
Maria bakker
30 juli 2019 / 09:53Weer een goed artikel met de vinger op de zere plek Armand. Hulde. Ik hoop dat je voorbeeld in de strijd tegen BIG II brede navolging krijgt, want als patiënt heb je daar niets goeds van te verwachten.
Pierre de Vogel
30 juli 2019 / 12:06Een dikke zoen en heel erg bedankt!!
Een diepe buiging en applaus.
Nu rijst bij mij de vraag; wie zal dit gaan lezen en er daadwerkelijk iets mee doen?!?
Ik hou mijn hart vast.
Wat mij betreft 40 jaar ervaring naar de kl….
Erna Pera
30 juli 2019 / 12:42Geachte prof Girbes
Dank voor uw heldere uiteenzetting maar vooral dank voor uw steunbetuiging. Eindelijk een arts die weet wat er in onze beroepsgroep speelt maar die daar dan ook gewoon even de moeite voor neemt om deze te uiten. Voorwaar een voorbeeld voor vele collega’s!
Rini Peters IC VPK
30 juli 2019 / 15:59Sluit me aan bij vorige reacties. Blij met ondersteuning. Door de minister (mail) en V&VN (telefonisch en bijeenkomst hierover) voel ik me niet gesteund en begrepen. Werk in huisartsenzorg als all-round praktijkverpleegkundige (HBO 2006, POH 2007) en hoog complexe kwetsbare zorg waarbij veel scholing op breed terrein. En met mij veel meer collega’s die werken als regieverpleegkundige en tegen deze plannen zijn.
Hennie Van Boxsel
30 juli 2019 / 16:01Heel hartelijk dank voor deze ondersteuning! Artsen en verpleegkundigen en verzorgenden moeten het weer voor het zeggen krijgen omwille de gezondheid van de patiënt of cliënt. Niet de ambtenaren die van achter hun bureau zich ideeën hebben en wij als proef gebruikt worden in de praktijk. Ambtenaren hebben geen verstand van medische zaken! Niet op de stoel gaan zitten van medisch geschoolde en ervaren mensen!
Marjo
30 juli 2019 / 16:54“Omdat ik graag voor mensen zorg” hoor ik me bijna 30 jaar geleden zeggen. En nog steeds.
Er is echter veel veranderd, de vroegere hoofdzuster kwam zelf van het bed, en stond bij drukte ook zo weer naast je.
Onze huidige managers komen uit de financiële of commerciële wereld, zijn weggebonjourde mislukkelingen die in de financiële weelde van de gezondheidszorg, zich veel fouten kunnen en mogen permitteren.
Bezuinigen doen zij niet op grote prestigieuze bouwsels, topzware managementlagen of voertuigen met een ster voorop, maar op de rug van hun grootste goed: verpleegkundigen. Verdeeldheid proberen zaaien is een tactiek die de oude Grieken al gebruikten, de verpleegkundige vakgroep V&VN en bij verlenging minister Bruins komen er nu achter dat verpleegkundigen er niet meer in trappen, geklooi met pensioenen en CAO’s gingen vooraf aan de ultieme vernedering: devaluatie van je diploma.
Probeer het volk maar bij te brengen dat je respect voor je hulpverlener moet opbrengen, hoe doe je dat als je dat zelf niet hebt?
Dank voor de steun uit academische hoek van onze Professor.
Hoger geschoolde collega-verpleegkundigen houden zich angstvallig stil met zicht op een mooie carrière na invoering van BIG2.
Ik voorspel veel afbranders beste architecten van deze grootse plannen.
Johan wiertz
30 juli 2019 / 18:43Beste dokter Girbes,
Met veel interesse heb ik uw betoog gelezen en ik word altijd blij als artsen en verpleegkundigen samen optrekken om de kwaliteit van zorg te verbeteren voor patiënten.
Toch zie ik een aantal zaken anders dan u. De nieuwe wet BIG 2 is niet ontworpen om een deel van de verpleegkundigen te diskwalificeren of te degenereren maar wel om de huidige kennis en competenties waarin verpleegkundigen sinds 2012 standaard worden opgeleid, toe te passen voor de beste zorg aan patiënten.
Daarin kunnen verpleegkundigen hun kennis aanvullend laten zijn in een gezamenlijk zorgproces. In de functiedifferentiatie gaat het niet over taken die verpleegkundigen opeens niet meer mogen doen, dat verpleegkundigen niet meer mogen overleggen met artsen of bellen maar wel dat alle verpleegkundigen hun kennis en expertise in kunnen zetten.
Zoals u al opmerkte is zorg of vanuit uw perspectief, behandelen, teamwerk. Daarom werken gepromoveerde artsen en basisartsen samen.
Een arts hoeft niet gepromoveerd te zijn om EBM te begrijpen maar onderzoek heeft er wel toe geleid dat er betere behandelmethodes zijn of dat deze tegen het licht worden gehouden. Ik denk dat iedere arts een PICO kan opstellen of onderzoek kan beoordelen. Er zijn ook veel verpleegkundigen die dit leren tijdens hun opleiding, het zou ook een ontzettend gemiste kans zijn als verpleegkundigen dit niet zouden gebruiken in hun werk en participeren in de verbetering van de kwaliteit van zorg.
Is dat een betere verpleegkundige? Nee maar ze brengt wel een andere kwaliteit in. Niet heel veel anders dan dat er gepromoveerde artsen zijn en niet gepromoveerde artsen en dat we allen werken aan de beste behandeling en zorg.
Hoe u dokter bent geworden, in de breedste zin van het woord, heeft u inservice geleerd en dat is zo maar uw theoretische kennis heeft u voor een groot deel opgedaan op de universiteit en in de praktijk bent u vast gevormd en gegroeid door uw opleiders en naar ik hoop verpleegkundigen.
Net als artsen hebben verpleegkundigen ook een “beter laten lijst”, behandelingen waar geen toegevoegde waarde voor is of die je beter niet kan doen. Dit soort verbeteringen komt alleen tot stand als verpleegkundigen zich verdiepen in de wetenschappelijke onderbouwing van behandelingen of verzorgingswijze die zij geven. Zoeken naar de laatste evidence en beste behandeling voor patienten, dat doet niet iedere verpleegkundige en dat hoeft ook niet. Iedere verpleegkundige die dit leuk vindt kan zich hierin scholen maar zoals u al aangaf, de beste zorg wordt gegeven door artsen en verpleegkundigen die doen waar hun hart ligt en hun zorg inzetten voor verbeteringen.
Hoe het functieprofiel van verpleegkundigen eruit gaat zien is voor een groot deel aan de instelling en ik denk dat u zich hard gaat maken in het VUmC dat verpleegkundigen betrokken zijn bij de totstandkoming hiervan. Dat voorop staat dat teamkracht ontstaat als verpleegkundigen en regieverpleegkundigen hun krachten samenvoegen. Verpleegkundigen met vervolgopleidingen zijn hoog opgeleid, zowel voor als na 2003 maar scholing gericht op bredere kennis, opzetten van kwaliteitsprojecten die de kwaliteit van zorg verbeteren, dat is toch niet zo vreemd om dit te willen? De gestelde jaargrenzen in de overgangsregeling, daar zie ik geen feitelijke argumenten voor maar bijscholing, dat is voor artsen en verpleegkundigen een normale zaak. Daar worden we allen beter van.
Marjoke van Mierlo,
30 juli 2019 / 20:35Tenminste een arts, nota bene een hoogleraar … die ons tenminste waardeert, dit durft uit te spreken en voor ons opkomt … klasse. Ontzettend bedankt. Nu de rest van medisch Nederland nog !
Raymond Heidendal
31 juli 2019 / 00:11Wat n goede onderbouwde argumenten! Belachelijk dat n vroegere opleiding, aangevuld met jarenlange ervaring en bijscholingen ineens gedevaludeerd worden. De nieuwe EBP opleiding is een prima aanvulling, maar staat nog in de kinderschoenen dus moet nog flink verbeterd worden. En ieder individu is ook kwalitatief verschillend. Ik heb jaren lesgegeven en ondanks verpleegkundige diploma’s waren er enorme verschillen in de uitvoering en het begrip van het vak. Sommige kwaliteiten zitten nl in de persoonlijkheid en niet in de toetscijfers. Dat is bij artsen niet anders. De beste cijfers zeggen niets over toepassing in de praktijk…vaak zat ervaren artsen aan mijn bed gehad die geweldig konden studeren maar die er in de praktijk geen bal van snapten. IEDERE hardwerkende betrokken zorgverlener verdiend respect en waardering. En dat moet niet afhangen van t afstudeer jaar maar van de inzet en kwaliteiten! Ik ben zeker voor het huidige EBP onderwijs en het hogere niveau 6 van de huidige HBO-V opleiding. Om het gat te dichten tussen arts en mbo verpleegkundigen in een ziekenhuis. Maar er is geen verschil in waarde‼️
Eugenie Verschoof
31 juli 2019 / 12:53Helemaal eens met de Armand Girbes:
“Ik wed dat degenen die dit bedacht hebben ook een flinke vinger hebben in de cursusindustrie die die cursussen en examens dan gaan organiseren”
Hans Duiven
31 juli 2019 / 16:36Armand,
bedankt voor je stellingname en bovenstaand artikel.
Collegialiter.
Pjotr Kuilboer
1 augustus 2019 / 12:08Dank! Eindelijk iemand die opkomt voor de motor van ons ziekenhuis
JulietteA
1 augustus 2019 / 22:39Het is niet te begrijpen dat mw Marjoke van Mierloo u als zeer gewaardeerde dokter zo aanspreekt met een en al achterhaalde bull shit. U heeft helemaal gelijk. Het vak van verpleegkundige lijkt ten onder te gaan door de eisen van uit het rijk en verzekeraars om de kosten terug te dringen in de zorg. Het devalueren van de vakinhoud van verpleegkundige gaat dat op termijn mogelijk maken. Want als je een zelfde beroepsprofiel krijgt als verzorgende IG hoord daar ook een zelfde lagere schaal bij. Het is een grote bezuiniging na invoering wet big2. Hierdoor zie je ook dat beroepsorganisaties stap op de plaats maken en werkgevers nu snel door pakken. Het bewijs dat zei deze beroepsprofielen voor een ander doel inzetten.
Niels Jacobs
4 augustus 2019 / 12:22Namens alle verpleegkundigen van BIG 2 in de overgang, hartelijk dank voor uw bijval en solidariteit naar onze groepsgenoten.
Mw van Mierlo mag zich wat ons betreft gaan schamen, geen beroepseer.
Kiki Doove Secretariaat De Witte Woede Actiecomité BIG 2in de overgang.
Kiki Doove
4 augustus 2019 / 15:26Hulde aan professor Girbes die voor ons verpleegkundigen opstaat.
@Marjoke van Mierlo. Wij herkennen ons geheel niet in jouw verhaal, aangezien wij al zo lang als wij in dienst zijn, verpleegkundig wetenschappelijk onderzoek doen, in samenwerking met het medisch team. Dit om de zorg voor de pasgeborene continue te verbeteren. Daarbij zijn onze protocollen evidence bases gedefinieerd. Het betreft hier dus helemaal geen nieuwe werkwijze maar juist een beproefde methode tot kwaliteitsverbetering.
Madeleine Olivier en Nancy van Aken
Nancy van Aken
4 augustus 2019 / 17:28Bedankt voor het reageren op de plannen voor de nieuwe wet BIG2. In uw visie wordt duidelijk weergegeven dat een (theoretische) opleiding niet bepalend is voor werk- en denkcapaciteit. De beroepsontwikkeling, betrokkenheid, praktische ervaring en bijscholing/vervolgopleiding, die bepalen het niveau van de medewerker in de zorg. Een onderscheid maken op basis van een diploma wel/niet behaald voor een bepaald jaartal slaat helemaal nergens op. En of er daadwerkelijk kwaliteit van zorg geboden kan worden hangt samen met multidisciplinair samenwerken en personele bezetting. Kwaliteitsverhoging van zorg wordt niet bereikt via wetgeving maar door voortdurend blijven ontwikkelen in het werkveld. Uiteraard kan ieder zijn eigen bijdrage leveren, vanuit interesse en/of vanuit specifieke opleidingen.
Petra Schuurman
7 augustus 2019 / 22:20Super artikel. Het gaat om de inzet en kwaliteiten van de verpleegkundigen en niet het opleidingsniveau. Zoals gezegd: “ ik wed dat degene die dit bedacht hebben ook een flinke vinger hebben in de cursusindustrie die die cursussen en examens dan gaan organiseren”.
Lotte
8 augustus 2019 / 10:19Wat ben ik blij met deze goed onderbouwde reactie uit een andere hoek dan vanuit de hoek van de beroepsgroep zelf.
Waardering voor verpleegkundigen spreekt hieruit en dat is wat er ontbreekt in de discussie omtrend BIG2.
Ondanks dat ik niet meer zelf werkzaam ben als verpleegkundige raakt het me enorm.
Het gaat juist om de diversiteit, het elkaar aanvullen en elkaars kwaliteiten zien. Het gaat om samenwerken als een team en daar is de basisopleiding onder geschikt aan.
De beste herinneringen heb ik aan het elkaar steunen en elkaar dingen willen leren, zowel de verpleegkundigen onderling als tussen de verschillende disciplines.
Ben bang dat dit meer en meer verloren gaat.
Hannelies Rookmaker
12 augustus 2019 / 14:33Dank Armand, ja het HBO onderwijs zit zich nu al te verkneukelen over de opdrachten die in de pijplijn zitten. Terwijl je je af kunt vragen of zij die kwaliteit van onderwijs af kunnen leveren. Die is nu al twijfelachtig, verschillen tussen scholen in invulling van het onderwijs, gebrek aan onderwijs in de ouder wordende mensen en hun ziekten terwijl dit een groot deel van de toekomstige patiënten betreft, een voortdurend sterk wisselend docentencorps dat een hoogziekteverzuim, burnout en borout klachten hebben.
Freek Gillissen
15 augustus 2019 / 07:43