Kritische punten

Rob Dillmann (bestuurslid NVZ en ziekenhuisbestuurder Isala) liet er vorige week geen misverstand over bestaan: alle inhaalzorg leveren gaat tot in de loop van 2022 in beslag nemen. “We moeten realistisch zijn over wat we kunnen”, zei hij, en daarbij wees hij er terecht op dat ook de inzet van medewerkers hierbij een rol speelt.

Drie experts op het gebied van volksgezondheid – Guus Schrijvers, Piet Melief en Wim Schellekens – komen nu met een zespuntenplan om die inhaalzorg weg te werken. Hoe dun het ijs is waarop zij zich met dit plan begeven, ligt al besloten in het eerste woord bij het eerste punt (lagere werkdruk): ‘Stel dat in de zomer veel minder ziekenhuisopnamen plaatsvinden van Covid-19 patiënten’. De laatste besmettingscijfers lijken erop te wijzen dat het inderdaad die kant opgaat.

‘Is drie weken adempauze voldoende om bij te komen van extreme en langdurige drukte?’

Maar dan nog: is de adempauze van drie weken voor zorgprofessionals die zij voorstellen voldoende om bij te komen van de extreme en langdurige drukte waaraan zij zijn blootgesteld? Velen zullen het beeld herkennen dat ze pas tijdens een vakantie echt merken hoe moe ze zijn van de werkperiode daarvoor. En voor de meeste mensen gaat het daarbij om een normale werkperiode, geen crisis die meer dan een jaar het uiterste van ze heeft gevergd.

Ook bij de andere vijf punten zijn vraagtekens te plaatsen. Onder het nieuwsbericht over hetzelfde onderwerp op Medisch Contact doet uroloog Thomas Müller dit op niet mis te verstane wijze. Zijn ‘Dat kan niet misgaan’ is gedrenkt in cynisme. Maar de punten die hij benoemt, maken wel duidelijk dat eenvoudige oplossingen niet bestaan. Het risico dat belanghebbenden nog maandenlang gaan steggelen om bij de uitvoering van die inhaalzorg hun eigen belangen veilig te stellen, is levensgroot aanwezig.