Kuurtje

Een kantoorgenoot van me, een fotograaf, was enkele dagen uitgeschakeld omdat hij bij het roeien een wond had opgelopen aan zijn hand waarin zich een ongewenste gast nestelde. De pijn van de infectie maakte hem het werken onmogelijk.

Hij ging naar de huisarts voor behandeling en kreeg daar een breedspectrum antibioticum voorgeschreven. Maar ook werd een kweekje afgenomen. Hij vroeg zich af waarom dit gebeurde en stelde daar deze vraag over: “Als ik toch meteen al een breedspectrum antibioticum krijg, is dat kweekje dan voor de administratie of ook voor mij?” Beslist een relevante vraag. Maar zeker, het was wel degelijk ook voor hem, vertelde de huisarts. “Als we er conclusies uit kunnen trekken die gevolgen hebben voor het antibioticabeleid dan passen we het beleid dat we voor jou voeren daar natuurlijk op aan.”

‘Is dat kweekje voor de administratie of ook voor mij?’

Mijn kantoorgenoot vond het maar een onbevredigend antwoord en dat begrijp ik ook: eerst met een kanon op een mug schieten en pas een paar dagen later indien mogelijk gericht vuur op de binnendringer openen. Natuurlijk, het is een betere oplossing dan de infectie maar te laten voortwoekeren totdat dat kweekje is geanalyseerd, met alle mogelijke kwalijke gevolgen van dien. En één keer een kuur krijgen is ook echt niet zo erg. Maar wat ik mooi vond was dat hij dus op de hoogte is van het feit dat antibiotica zo langzamerhand van een oplossing voor gezondheidsproblemen zelf een fors gezondheidsprobleem aan het worden zijn. Hopelijk draagt dit publieke besef bij aan de urgentie om tot een oplossing te komen.

Delen